Natuur

Wilding is gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Isabella Tree en vertelt het verhaal van een jong stel dat op de natuur wedt voor de toekomst van hun failliete, vierhonderd jaar oude landgoed. Het jonge stel vecht tegen vastgeroeste tradities en durft het lot van hun boerderij in handen van de natuur te leggen. Ze breken de hekken af, geven het land terug aan de natuur en vertrouwen het herstel toe aan een bonte mengeling van zowel tamme als wilde dieren. Het is het begin van een groots experiment dat zal uitgroeien tot één van de belangrijkste herbeweidingsexperimenten in Europa.

VANAF 23 MEI IN DE THEATERS TE ZIEN

Een documentaire over hoe inheemse wijsheid urgenter dan ooit is geworden nu we de klimaatcrisis van onze planeet het hoofd moeten bieden. De Whanganui Rivier in Aotearoa/Nieuw Zeeland kreeg in 2017 als eerste rivier ter wereld dezelfde rechten als de mens. Dit was het resultaat van een ruim 150 jaar lange juridische strijd van de Maori, die de rivier zien als hun voorouders, als een onverdeelbaar en spiritueel wezen. Ned Tapa, de Maori voogd van de rivier, neemt de filmmakers, internationale watervertegenwoordigers en activisten mee op een vijfdaagse kanotocht op de indrukwekkende rivier. Terwijl rivier en reizigers organisch samen stromen, is er zowel lichtheid, humor, als ruimte voor heling van de echo’s van het koloniale verleden.

De supertrawlvisserij zorgt misschien voor banen en een impuls voor de economie, maar tegen welke prijs?

We hebben visserijen over de hele wereld zien instorten – de Noordelijke kabeljauwvisserij in 1992, de Atlantische slijmkopvisserij in de jaren negentig. Ze herstelden zich niet. Elke commerciële visserij staat op dit moment op instorten en de enige reden dat er nog gevist wordt is dankzij enorme overheidssubsidies. De EU verstrekt enorme subsidies aan de commerciële visserij en anders zouden ze niet kunnen bestaan.

Supertrawlers, met hun schepen van 100 miljoen dollar, lange lijnen van 100 mijl, kieuwnetten van 100 mijl, het gebruik van satellieten om vis te volgen, sonarapparatuur en al het andere, zijn niet duurzaam. Nu gaan ze achter kleinere vissen aan, zoals haring en makreel, waardoor de hele voedselpiramide in de ecosystemen van onze oceanen wordt ondermijnd.

Kijk hoe deze supertrawlers, elk zo groot als twee olympische zwembaden, een enorme eetfestijn van honderden walvissen verstoren terwijl waggelende kinbandpinguïns hulpeloos toekijken hoe de chaos zich voltrekt.

Kapitein Paul Watson schetst een levendig beeld van de erbarmelijke staat van onze oceanen, die wordt aangedreven door overbevissing, niet-duurzame praktijken en menselijke hebzucht. Hij benadrukt het gebrek aan evenwicht door te benadrukken dat kippen meer vis eten dan papegaaiduikers en varkens meer dan haaien. Hij bekritiseert de wijdverspreide opzettelijke onwetendheid die ons blind maakt voor de uitputting van het zeeleven en stelt het begrip “duurzame” commerciële visserij ter discussie. Terwijl onze vispopulaties afnemen, maakt Watson zich zorgen over wereldwijde hongersnood en de ineenstorting van de visindustrie. Het is een oproep om onze acties onder ogen te zien en het evenwicht in onze oceanen te herstellen.