Fructose

Het is geen geheim, suiker wordt al jaren de slechterik genoemd in het standaard Amerikaanse dieet. Terwijl nieuwe dieetrages op internet circuleren en de nieuwste trends en onderzoeken om de dag lijken te veranderen, beginnen eindelijk enkele stukjes van de “wat maakt me dik”-puzzel in elkaar te passen. Sterker nog, met de huidige gezondheidsproblemen is obesitas niet langer de enige indicator voor een slechte gezondheid en stofwisselingsziekten. Dr. Richard Johnson is gecertificeerd in interne geneeskunde, infectieziekten en nierziekten en staat bekend als de fructose-expert. In deze aflevering analyseert hij de georkestreerde gebeurtenissen die plaatsvinden in ons lichaam tussen suiker, zout en hoe je voedsel je aanzet om aan te komen.

Geconcentreerde fructose sloopt je lever

We weten dat fructose in suiker en vruchtensap een sloper is, Robert Lustig heeft daar destijds al voor gewaarschuwd. Je lichaam kan weinig met fructose, geen brandstof voor het koppie of spieren, het vervet de lever en verhoogt het urinezuur in je lichaam.

https://www.foodlog.nl/artikel/niet-zout-maar-suiker-verhoogt-de-bloeddruk/

https://www.bernhoven.nl/patientenfolders/13438_voedingsadviezen-bijjicht.pdf

https://www.leefbewust.com/het-nadeel-van-fructose-is-dat-het-direct-naar-jelever-gaat/

https://www.leefbewust.com/overmatige-consumptie-van-fructose-kan-eenlekkende-darm-veroorzaken/

https://www.leefbewust.com/fructose-glucosestroop-net-zo-slecht-voor-jegezondheid-als-suiker/

https://www.leefbewust.com/themas/fructose.html

Deze onderzoeker die zelf studies organiseert gaat een stapje verder en legt o.a. uit dat fructose voor oxidatieve stress zorgt waardoor de energie produktie in je cellen daalt. Hij noemt ook een soort alarmbellen die ervoor kunnen zorgen dat je lichaam zelf fructose of vet gaat aanmaken.

Hij noemt het voorbeeld van de natuur. Het doel van fruit in de zomer was eigenlijk een manier om vetreserves te kweken voor de winter wanneer er weinig fructose bronnen zijn, dus via de lever werk je aan je interne noodvoorraad, de fructose geeft eigenlijk een seintje aan je lijf dat het hamstertijd is.

Maar wat ook interessant is, hij noemt zout als dikmaker omdat het net als hoge glucosewaardes voor een uitdrogingsgevoel kan zorgen. Je lichaam gaat dan vetten opslaan omdat het later weer daaruit weer water kan halen. En mensen met diabetes hebben meer dorst omdat het lichaam de glucose kwijt wil raken mbv urine of zweten. Dat laatste zorgt dat weer bijvoorbeeld voor huidproblemen, de zoete urine weer voor schimmelproblemen in de schaamstreek.

Hij benoemt ook het urinezuur probleem, de mensen maakt dit van nature al aan en kan het anders dan dieren niet omzetten naar andere stoffen en dit kan zich dus ophopen in je gewrichten, met name de tenen en vingers dus de uiteinden van je lijf. Eet je daarnaast dus veel fructosebommen dan is het kwestie van tijd dat je je jicht of nierprobleem krijgt. Ook de link tussen fructose en hoge bloeddruk is bekend.

Wat ik dus niet wist is dat je lichaam dus zelf ook fructose kan aanmaken. Dat speelt dus zeker een rol bij mensen met overgewicht, een trigger daarvan kunnen de snelle koolhydraten zijn die je glucose opjagen. Hij noemt ook specifiek nog de rol van smaakversteker MSG, een glutamaatverbinding. Fructose verhoogt dus je urinezuur maar MSG zit een stapje verder in die produktielijn en zorgt dus ook voor nog meer urinezuur en nog meer stijfheid en ellende qua bloeddruk en gewrichten/bindweefsel.

Misschien er iemand van mijn lezers die de video nog beter kan samenvatten, dan herplaats ik dat als artikel op de site want met die kennis kunnen we misschien weer wat mensen uit de ellende halen. Frisdrank en vruchtensap zijn voor hem ook uit den boze.

Teveel fructose ineens zorgt dat er in het lichaam allerlei processen op gang komen en dat je o.a. dus ook weer meer dorst krijgt, en die dorst die we ook zien bij zout en hoge glucosewaardes zorgt weer voor extra vetopslag en energiegebrek. Interessant is ook dat bij fruit dat rijpt de suikers toenemen maar juist de vitamine C daalt, daarom zie je ook dat zure produkten vaak zo rijk aan C zijn. Acerola, kruisbes en camu camu zijn goed voorbeelden. Maar een niet rijpe kiwi zou dus rijker aan C zijn dan een rijpe. Hij adviseert 500mg aan C per dag maar ook niet meer, dan toch weer teveel nadelen volgens hem. Mensen die mij vaak advies vragen weten ook dat ik nooit geloofde in die hogere dosis.

Maar bij mij kwam dat mede om een andere reden. Ik las ooit een artikel dat als je hoge dosis ascorbinezuur slikte, dus echt grammen je ook weer mineralen als magnesium en calcium kwijt raakt, eigenlijk het verhaal dat we kennen van mineraalrover fytinezuur. Daarom zie je ook vaak dat fabrikanten die zure C aan een mineraal als magnesium of calcium binden, de gebufferde C.

De Engelsen doen dat bijvoorbeeld met hun thee, die binden het looizuur aan de calcium in de melk in hun thee. Wij doen dat in feite met melk in de koffie, je neutraliseert dan deels het zuur. Onze voorouders haalden in de winter hun vitamine C ook uit de bekende koolsoorten, selderij, aardappels en kersen en bessen die ze geconserveerd hadden als jam of in weckpotten.

 

Dave Rubin van The Rubin Report praat met dr. Mark Hyman (New York Times Bestselling Author) over hoe je je lichaam kunt genezen met voedsel, hoe de Amerikaanse overheid heeft bijgedragen aan het creëren van de zwaarlijvigheidsepidemie met voedselsubsidies, waarom de meeste voedingswetenschap is gecorrumpeerd door de grootste spelers in de voedingsindustrie en de echte reden waarom frisdrankbedrijven zoals Pepsi en Coca Cola ervoor kozen om fructose-glucosestroop als zoetstof te gebruiken in plaats van suiker.

Is het mogelijk dat Amerikanen te dik zijn voor het leger? Mark deelt hoe Amerika’s obesitas-epidemie zelfs een bedreiging voor de nationale veiligheid is geworden. Obesitas in het leger is een groeiend probleem geworden, evenals de moeilijkheid van het leger om rekruten te vinden zonder overgewicht. Mark legt uit waarom de meeste voedingswetenschap niet te vertrouwen is. Hij legt uit hoe de voedingsindustrie de meeste voedingsonderzoeken en voedingswetenschappers waarvan we horen, financiert. Hij legt de werkelijke kosten van een maïssubsidie ​​uit als de kosten de negatieve effecten op onze gezondheid omvatten. Hij legt ook uit dat we nu het standaard Amerikaanse dieet exporteren en dat het negatieve effecten heeft op de gezondheid naar andere delen van de wereld.