Langdurige blootstelling aan luchtvervuiling verhoogt het risico op auto-immuunziekten, met name reumatoïde artritis, bindweefsel en inflammatoire darmziekten, blijkt uit onderzoek dat online is gepubliceerd in het open access-tijdschrift RMD Open.
Milieuvervuiling door uitlaatgassen van voertuigen en industriële output kan adaptieve immuniteit veroorzaken, waarbij het lichaam reageert op een specifieke ziekteverwekkende entiteit. Maar soms mislukt deze adaptieve reactie, wat leidt tot systemische ontsteking, weefselbeschadiging en uiteindelijk auto-immuunziekte.
Voorbeelden van auto-immuunziekten zijn reumatoïde artritis; systemische lupus erythematodes; inflammatoire darmziekten, zoals colitis ulcerosa; bindweefselziekte, zoals osteoartritis; en multiple sclerose.
Zowel de incidentie als de prevalentie van deze aandoeningen zijn het afgelopen decennium gestaag toegenomen, waarvan de redenen niet helemaal duidelijk zijn. En of luchtvervuiling verband houdt met een verhoogd risico op auto-immuunziekten, blijft een punt van discussie, zeggen de onderzoekers.
Om te proberen enig licht op de problemen te werpen, hebben de onderzoekers de nationale Italiaanse database voor fractuurrisico’s (DeFRA) gedolven en tussen juni 2016 en november 2020 uitgebreide medische informatie verzameld over 81.363 mannen en vrouwen die door meer dan 3500 artsen zijn ingediend.
De meeste waren vrouwen (92%) met een gemiddelde leeftijd van 65 jaar, en 17866 (22%) hadden ten minste één naast elkaar bestaande gezondheidstoestand.
Elke deelnemer werd via de postcode van hun woonplaats gekoppeld aan het dichtstbijzijnde meetstation voor de luchtkwaliteit dat wordt beheerd door het Italiaanse Instituut voor Milieubescherming en Onderzoek.
De onderzoekers waren vooral geïnteresseerd in de mogelijke impact van fijnstof (PM10 en PM2,5). Niveaus van 30 µg/m3 voor PM10 en 20 µg/m3 voor PM2,5 zijn de drempels die over het algemeen als schadelijk voor de menselijke gezondheid worden beschouwd.
Tussen 2016 en 2020 werd bij 9723 mensen (12%) een auto-immuunziekte vastgesteld.
Informatie over de luchtkwaliteit werd verkregen van 617 meetstations in 110 Italiaanse provincies. De gemiddelde langdurige blootstelling tussen 2013 en 2019 was 16 µg/m3 voor PM2,5 en 25 µg/m3 voor PM10.
Blootstelling aan PM2.5 was niet geassocieerd met een verhoogd risico op een diagnose van een auto-immuunziekte. Maar PM10 werd geassocieerd met een verhoogd risico van 7% voor elke 10 µg/m3 toename in niveaus, rekening houdend met potentieel invloedrijke factoren.
Langdurige blootstelling aan PM10 boven 30 µg/m3 en aan PM2,5 boven 20 µg/m3 werd in verband gebracht met respectievelijk een 12% en 13% hoger risico op auto-immuunziekte.
En langdurige blootstelling aan PM10 was specifiek geassocieerd met een verhoogd risico op reumatoïde artritis, terwijl langdurige blootstelling aan PM2.5 geassocieerd was met een verhoogd risico op reumatoïde artritis, bindweefselaandoeningen en inflammatoire darmaandoeningen.
Over het algemeen was langdurige blootstelling aan verkeers- en industriële luchtverontreinigende stoffen geassocieerd met een ongeveer 40% hoger risico op reumatoïde artritis, een 20% hoger risico op inflammatoire darmaandoeningen en een 15% hoger risico op bindweefselaandoeningen.
Dit is een observationele studie en kan als zodanig geen oorzaak vaststellen. En de onderzoekers erkennen verschillende beperkingen die hun bevindingen kunnen hebben beïnvloed.
Deze omvatten: het gebrek aan informatie over de data van diagnose en het begin van auto-immuunziektesymptomen; dat monitoring van de luchtkwaliteit mogelijk geen persoonlijke blootstelling aan verontreinigende stoffen weerspiegelt; en dat de bevindingen misschien niet breder toepasbaar zijn omdat de deelnemers aan de studie grotendeels oudere vrouwen waren met een risico op fracturen.
Maar luchtvervuiling is al in verband gebracht met afwijkingen van het immuunsysteem, en roken, dat sommige gifstoffen deelt met de uitstoot van fossiele brandstoffen, is een predisponerende factor voor reumatoïde artritis, leggen ze uit.