Volgens een bioloog van de University of Cincinnati kan water dat zelfs maar een kleine concentratie van menselijke hormonen bevat, ingrijpende effecten hebben op vissen. UC-assistent-professor Latonya Jackson voerde experimenten uit met Noord-Amerikaanse zoetwatervissen die de minste killifish worden genoemd. Ze ontdekte dat vissen die onder gecontroleerde laboratoriumomstandigheden aan oestrogeen werden blootgesteld in concentraties van 5 nanogram per liter, minder mannetjes hadden en minder nakomelingen produceerden.
Wetenschappers hebben oestrogeen gevonden met maar liefst 16 keer die concentratie in stromen naast rioolwaterzuiveringsinstallaties.
De studie suggereert dat zelfs deze kleine dosis oestrogeen aanzienlijke gevolgen zou kunnen hebben voor wilde vispopulaties die stroomafwaarts van rioolwaterzuiveringsinstallaties leven. De studie werd deze week gepubliceerd in het tijdschrift Aquatic Toxicology.
Wat speciaal is aan de minste killifish, is dat ze een placenta hebben en levende jongen baren, zei Jackson. Het is ongebruikelijk bij vissen, die meestal eieren leggen. Jackson bestudeerde een synthetisch oestrogeen genaamd 17α-ethinylestradiol, een actief ingrediënt in orale anticonceptiva die ook worden gebruikt bij hormoonvervangende therapie. Oestrogeen is aangetroffen in stromen naast rioolwaterzuiveringsinstallaties in concentraties van wel 60 nanogram of meer per liter.
‘Alles wat je door het toilet spoelt of in de gootsteen doet, komt in de watertoevoer,’ zei ze. Dit omvat niet alleen medicijnmensen die doorspoelen (doe dat nooit) maar ook niet-gemetaboliseerde chemicaliën die worden doorgespoeld wanneer mensen de badkamer gebruiken.
“Onze afvalwaterzuiveringssystemen zijn goed in het verwijderen van veel dingen, maar ze zijn niet ontworpen om geneesmiddelen te verwijderen”, zei Jackson. “Dus wanneer vrouwen die anticonceptie of hormoontherapie krijgen naar de badkamer gaan, wordt het naar de afvalwaterzuiveringsinstallaties gespoeld.”
Chronische blootstelling van vissen aan oestrogeen leidde tot kleinere populaties en een onbalans tussen mannen en vrouwen met meer vrouwtjes dan mannetjes.
Nu wil Jackson weten hoe de blootstelling aan hormonen zoals oestrogeen en androgeen bij een vrouwelijke vis haar nakomelingen beïnvloedt. Ze werkt samen met de Amerikaanse Environmental Protection Agency om lokale wateren in het zuidwesten van Ohio te onderzoeken. Jackson zei dat de effecten op beken niet beperkt zijn tot vissen. Hormonen en andere chemicaliën die tijdens de behandeling niet worden verwijderd, kunnen bioaccumuleren in de voedselketen of in ons drinkwater terechtkomen.
“Ons drinkwater is geen hernieuwbare hulpbron. Als we geen schoon drinkwater meer hebben, is het weg”, zei Jackson. “Het is erg belangrijk dat we deze bron schoon houden.”
Links