Het is prima dat we stilstaan bij wat er in de Tweede Wereldoorlog en andere oorlogen is gebeurd.
Maar waar gaat het feitelijk om?
Volgens mij gaat het nog steeds over:
Hebzucht, meer te willen hebben dan …
De drang om te overheersen over een ander
Egocentrisme, je eigen land en volk als belangrijker zien. Bijvoorbeeld Servië waar de leider uitsprak dat er maar veel baby’s gemaakt moesten worden opdat ze straks voldoende soldaten zouden hebben om …
De hoogmoed dat alleen zei het beste voor hebben met de wereld
Afgunst, in bezit willen krijgen wat een ander heeft, bijvoorbeeld grondstoffen, fabrieken, kennis
Wraak omdat het land in het verleden is overlopen door dat land, bijvoorbeeld oude vetes zoals tussen Griekenland en Turkije, op de Balkan die nog steeds woeden of in Afrika door die harde kunstmatige grenzen door met name de Engelsen opgelegd.
Wellust, het je toe-eigenen wat een ander toebehoort
Als je achteraf naar al die oorlogen kijkt dan zie je dat veel landen achteraf gewoon vriendjes worden.
Of dat waarover we in de Tweede Wereldoorlog vochten zoals experimenten met geneesmiddelen en andere excessen nu in andere landen gebeuren en met name in de Verenigde Staten. Niet voor niets hebben zij na de oorlog al die (foute) wetenschappers naar de Verenigde Staten gehaald om verder te gaan met al die onderzoeken. Nu wordt er samengewerkt in Europa.
Samenwerking gebeurt nog slechts tot een bepaald niveau want het moet wat opleveren. De landen zijn nog steeds te onvolwassen om hun eigen grote Ego op te geven voor het algemeen nut. Dat zou miljarden besparen en oorlogen/concurrentiestrijd vermijden maar de ijdelheid van elk land of bedrijf (grote internationale bedrijven) is nog te zeer aanwezig.
Mij lijkt het dat we beter stil kunnen staan bij al die mensen, bedrijven, regeringen die nog ver verwijderd zijn van Volwassen gedrag en zich bezig houden met de bovengenoemde ziekmakende handelingen waardoor de een blijft vechten tegen de ander en we als maatschappij gevangen blijven zitten in vicieuze cycli.
—
Dan een ander feit. Veel bewuste mensen weten dat als iemand overlijdt deze persoon in een tijdspanne van gemiddeld 0-30 jaar weer reïncarneert. Steeds maar weer die mensen met naam herdenken die zijn overleden betekent dat we deze mensen aard gebonden houden. We laten ze niet met rust. Loslaten is de grootste liefde die we kunnen geven maar dat gebeurt met deze groep mensen niet.
Feitelijk zou je kunnen zeggen dat veel mensen al lang weer geïncarneerd zijn en misschien zelfs zonder het zich bewust te zijn aan opgravingen of onderzoek doen naar de Tweede Wereldoorlog of rouwen om de mensen uit die oorlog.
Veel mensen leven dus nog niet in het HIER en NU. Hoe bewust zijn we feitelijk?
Pauline Laumans
Zielbegeleider en beschermer van het leven
Holistisch therapeut