Mensen verouderen op verschillende manieren. De biologische leeftijd is een maatstaf die wetenschappers gebruiken om gezondheidsrisico’s te voorspellen, waarvan de relevantie kan worden verbeterd door verschillende markers te combineren. Bijzonder belangrijke markers zijn kwetsbaarheid en de epigenetische klok, schrijven onderzoekers van Karolinska Institutet in een studie gepubliceerd in eLife.
Biologische leeftijd kan verschillen van de chronologische leeftijd, en het idee van het meten van biologische leeftijd is dat het kan wijzen op gezondheidsrisico’s of het risico op vroegtijdig overlijden – en dus hopelijk nieuwe kansen bieden voor preventieve gezondheidszorg.
Maar welke markers zijn het meest relevant voor het meten van biologische leeftijd? Een nieuw stukje van de puzzel is te vinden in een studie onder leiding van Sara Hägg, onderzoeker bij Karolinska Institutet, die verschillende markers combineerde.
“Er zijn verschillende manieren om de biologische leeftijd te meten”, zegt ze. “We moeten weten welke markers het belangrijkst zijn. Uiteindelijk kan dit mogelijk leiden tot nieuwe manieren om ouderdomsziekten te voorkomen.”
De biologische leeftijdscijfers zijn recentelijk in verschillende onderzoeken onderzocht. Een ding dat deze nieuwe studie onderscheidt, is dat het een combinatie van meerdere markers bestudeert.
De resultaten van het onderzoek tonen aan dat sommige markers bijzonder belangrijk zijn voor het voorspellen van het risico op vroegtijdig overlijden. De mate van kwetsbaarheid, gebaseerd op zelfrapporten van de deelnemers over verschillende symptomen, is één; een andere is de epigenetische klok (DNA-methyleringsleeftijdschatter), die gekoppeld is aan hoe verschillende genen tot expressie worden gebracht.
Andere onderzochte markers zijn telomeerlengte, bloedbiomarkers en cognitieve en fysieke vaardigheden. Deze markers werden ook geassocieerd met een verhoogd risico op vroegtijdig overlijden.
De studie was een populatieonderzoek dat 845 deelnemers van middelbare leeftijd en ouderen volgde gedurende een periode van 20 jaar.
“Er is veel belangstelling voor dit onderzoek en biologische leeftijd is een effectief hulpmiddel voor het voorspellen van gezondheidsrisico’s”, zegt Hägg. “Het is echter belangrijk om te benadrukken dat onze resultaten gebaseerd zijn op de populatie en op individueel niveau moeten worden gevalideerd.”