Volgens een nieuwe studie online gepubliceerd in het Medical Journal of Australia, worden Australiërs steeds vaker gediagnotiseerd voor kankers die geen kwaad kunnen als ze onopgemerkt of onbehandeld blijven. Hierdoor worden ze blootgesteld aan onnodige operaties en chemotherapie.
Het onderzoek, geleid door professor Paul Glasziou, directeur van het Institute for Evidence-Based Healthcare aan de Bond University, steunde op gegevens van het Australian Institute of Health and Welfare om na te gaan hoe het levensrisico van vijf kankers was geëvolueerd tussen 1982 en 2012.
De studie toont aan dat de Australiërs veel meer dan 30 jaar geleden tijdens hun leven een kankerdiagnose krijgen.
De cijfers suggereren dat in 2012 zo maar 24 procent van de vormen van kanker of carcinomen bij mannen overgediagnoseerd waren. Deze omvatten 42 procent prostaatkanker,42 procent nierkanker, 73 procent schildklierkanker en 58 procent melanomen.
Voor vrouwen had 18 procent van de vormen van kanker of carcinomen een overdiagnose waaronder 22 procent borstkanker, 58 procent nierkanker, 73 procent schildklierkanker en 58 procent melanomen.
De cijfers zijn aanzienlijk omwille van de schade die kan optreden bij kankerbehandeling.
“Kankerbehandelingen zoals chirurgie, radiotherapie, endocriene en chemotherapie brengen risico’s op fysieke schade met zich mee,” aldus de auteurs van de studie.
“Bij een correcte diagnose, wordt deze schade algemeen aanvaard. In de context van overdiagnose van kanker kunnen de betrokkenen niet profiteren van een behandeling maar worden wel geschaad.”
De auteurs verwijzen ook naar afzonderlijke onderzoeken die overdiagnose aantonen en psychische problemen veroorzaken. “Het risico op zelfmoord van mannen binnen het jaar na de diagnose van prostaatkanker blijkt toe te nemen.”
De nieuwe studie, die werd geleid door professor Glasziou in samenwerking met co-auteurs professor Alexandra Barratt en universitair hoofddocent Katy Bell van de Universiteit van Sydney, universitair hoofddocent Mark Jones van Bond Universiteit en dr. Thanya Pathirana van Griffith University, pleiten voor dringende beleidswijzigingen om overdiagnose aan te pakken.
Professor Glasziou zei dat toenemende diagnoses het gevolg waren van verbeteringen en breder gebruik van testen en screenen.
“Het probleem is dat sommige screening abnormale cellen identificeert die eruit zien als kankercellen maar zich zo niet gedragen. Dat probleem verminderen is echter niet eenvoudig omdat sommige manieren van screening belangrijk zijn”.
Professor Glasziou zei dat de beste optie om sterfgevallen door melanomen te verminderen het dagelijks toepassen is van zonnebrandcrème waar nodig en onderzoek op betere behandelingen.
“Hoewel veel van de overdiagnose te wijten is aan screening zijn veel overdiagnoses incidentele bevindingen, dat wil zeggen, de patiënt is getest voor iets anders dan kanker,” zei professor Glasziou.
“De balans vinden tussen te weinig en te veel screening en testen zal niet eenvoudig zijn, maar dit is een belangrijke uitdaging”.
Het is de eerste keer dat het risico op overdiagnose wordt gekwantificeerd bij vijf soorten kanker, overal ter wereld.
Vertaling: Andre Teirlinck