Volgens een nieuwe studie zijn in de Verenigde Staten blootstellingen van kinderen aan lood en kwik verminderd, waarschijnlijk als gevolg van tientallen jaren beperkingen op het gebruik van zware metalen.
Ondanks afnemende niveaus, resulteerde blootstelling aan deze en andere giftige chemicaliën, vooral vlamvertragers en pesticiden, in de Verenigde Staten tussen 2001 en 2016 nog steeds in een miljoen gevallen van verstandelijke beperking. Bovendien zijn vlamvertragers en pesticiden nu de grootste boosdoeners van dat cognitief verlies.
Onderzoekers aan de NYU Grossman School of Medicine vonden dat IQ verlies door de giftige chemicaliën geanalyseerd in hun studie daalde van 27 miljoen IQ punten in 2001 en 2002 tot 9 miljoen IQ-punten in 2015 en 2016.
Hoewel deze algemene achteruitgang veelbelovend is, zeggen de onderzoekers, wijzen hun bevindingen ook op een zorgwekkende verschuiving. Onder aan toxine blootgestelde kinderen, vonden de onderzoekers tijdens dezelfde studieperiode dat het aandeel van cognitief verlies dat het gevolg is van blootstelling aan chemicaliën die worden gebruikt in vlamvertragers, polybroomdifenyl genoemd ethers (PBDE’s) en organofosfaat pesticiden, toenam van 67 procent tot 81 procent .
“Onze bevindingen suggereren dat onze inspanningen om de blootstelling aan zware metalen te verminderen hun vruchten afwerpen, maar toxische blootstellingen blijven een enorm risico voor de fysieke, mentale en economische gezondheid’, zegt hoofdonderzoeker Abigail Gaylord, MPH, een doctoraat kandidaat bij het Department of Population Health bij NYU Langone.
“Helaas is het minimaal beleid om pesticiden en vlamvertragers te verminderen duidelijk niet voldoende.”
De geanalyseerde stoffen worden aangetroffen in huishoudelijke producten zoals meubels en bekleding en kan zich in het lichaam ophopen en organen beschadigen, zeggen de onderzoekers. Van zware metalen, in het bijzonder lood en kwik, is bekend dat zij de hersen- en nierfunctie verstoren. Bovendien kunnen ze samen met vlamvertragers en pesticiden, interfereren met de schildklier, die hersenen ontwikkelings hormonen afscheidt. Experts zeggen dat blootstelling op jonge leeftijd aan één van deze gifstoffen kan leiden tot leerstoornissen, autisme en gedragsproblemen.
In hun onderzoek vonden de wetenschappers dat dagelijks contact met deze stoffen tijdens de 16-jarige studieperiode resulteerde in het aantreffen van ongeveer 1.190.230 kinderen met een vorm van verstandelijke beperking. Algehele blootstellingen in de kindertijd hebben de natie geconfronteerd met 7,5 biljoen dollar kosten, economische productiviteit en andere maatschappelijke kosten.
“Hoewel mensen pleiten tegen dure regelgeving, valt onbeperkt gebruik van deze chemicaliën op de lange termijn veel duurder uit en kinderen zijn het grootste slachtoffer”, zegt senior onderzoeksschrijver Leonardo
Trasande, MD, MPP, de Jim G. Hendrick, MD, hoogleraar kindergeneeskunde aan de NYU Langone Health.
Gepubliceerd op 14 januari in het tijdschrift Molecular and Cellular Endocrinologie, is de nieuwe studie de enige van langdurig neurologisch en economisch onderzoek in zijn soort, zeggen de auteurs. De onderzoekers analyseerden blootstelling aan PBDE, organofosfaat, lood en methylkwik in bloedmonsters van vrouwen in de vruchtbare leeftijd en bij 5-jarigen. Gegevens over vrouwen en kinderen werden verkregen van de National Health and Nutrition Examination Survey
De onderzoekers gebruikten resultaten van verschillende eerdere milieugezondheid studies om het jaarlijks aantal verloren IQ-punten per eenheid door blootstelling aan elk van de vier belangrijkste chemicaliën in te schatten. Vervolgens schatten zij de verloren productiviteit en medische kosten gedurende het verloop van het leven van de kinderen in verband met langdurige verstandelijke beperking met behulp van een tweede algoritme, dat elk verloren IQ-punt op $ 22,268 enelk geval van intellectuele handicap op $ 1.272.470 vertegenwoordigde.
Terwijl de blootstelling aan deze chemicaliën aanhoudt ondanks de aanscherping van voorschriften, zeggen experts dat Amerikanen sommige effecten kunnen helpen beperken door het gebruik van huishoudelijke producten of voedingsmiddelen die deze producten bevatten, te vermijden.
“Vaak openen van vensters om persistente chemicaliën vrijgekomen uit meubels, elektronica en vloerbedekking te doen ontsnappen en het eten van gecertificeerd biologische producten kunnen de blootstelling aan deze toxines verminderen,” zegt Dr. Trasande, die ook dienst doet als hoofd van de milieu kindergeneeskunde op de afdeling of Pediatrics bij NYU Langone.
Dr. Trasande merkt op dat de impact van deze chemicaliën erger kan zijn dan hun studie kan aantonen omdat er veel meer gevaren zijn die van invloed zijn op hersenontwikkeling en andere mogelijke gevolgen dan IQ-verlies dan de vier die in het onderzoek zijn bekeken. “Des te meer raden wij een strengere federale monitoring van deze stoffen aan”, zegt hij.
De auteurs van de studie zeggen dat ze van plan zijn om ook de kosten van blootstelling te onderzoeken van hormoonontregelende chemicaliën in andere landen.
Financiering voor de studie werd verstrekt door National Institutes of Health verleend met RO1 ES022972 en RO1 ES029779.
Naast Dr. Trasande en Abigail Gaylord, andere NYU Langone werkten ook Akhgar Ghassabian, MD, PhD; Julia Malits; en Teresa Attina, MD mee aan het onderzoek. Andere onderzoeksondersteuning werd verleend door Gwendolyn Osborne, MD, van het Office of Environmental Health Hazard Assessment in Oakland, Californië.
Vertaling: Andre Teirlinck