Er is veel discussie over het geloof in ziekmakende virussen dus ik heb de onderstaande link laten analyseren door AI.
1. De bewijslast ligt bij de bewering
De auteur stelt correct dat de bewijslast ligt bij degene die een bewering maakt. In de wetenschap geldt dit principe ook: beweringen moeten worden onderbouwd met empirisch bewijs. De stelling dat virussen ziekten veroorzaken is echter niet zomaar een onbewezen claim, maar een goed gedocumenteerde en herhaaldelijk bevestigde wetenschappelijke theorie. Virologie, epidemiologie en microbiologie hebben talloze bewijzen geleverd voor het bestaan van virussen en hun rol in ziekten, bijvoorbeeld door isolatie van virussen, genetische sequencing en besmettingsexperimenten.
2. Alternatieve oorzaken van ziekte
De auteur suggereert dat ziekte alleen wordt veroorzaakt door toxines, elektromagnetische velden (EMFs), stress en ondervoeding. Hoewel deze factoren een belangrijke rol kunnen spelen in de algehele gezondheid, verklaren ze niet waarom infectieziekten op voorspelbare manieren verspreiden. Bijvoorbeeld:
Cholera wordt veroorzaakt door Vibrio cholerae, een bacterie, en verspreidt zich via besmet water. Dit is talloze keren bewezen, bijvoorbeeld in gecontroleerde experimenten.
Het poliovirus veroorzaakt verlamming bij sommige besmette personen en werd pas gestopt met vaccinatiecampagnes.
In laboratoriumexperimenten kunnen mensen en dieren bewust worden geïnfecteerd met specifieke virussen, die dan voorspelbare symptomen veroorzaken.
Als toxines of EMFs de enige oorzaak van ziekte waren, zouden we geen voorspelbare verspreiding van infecties zien, zoals bij griepepidemieën of kinderziekten zoals de mazelen.
3. “Overdracht” zonder infectie?
De auteur erkent dat mensen in elkaars omgeving tegelijkertijd ziek kunnen worden, maar verwerpt infectie als verklaring. Dit gaat echter in tegen talloze wetenschappelijke observaties:
In gecontroleerde laboratoriumstudies worden gezonde mensen opzettelijk blootgesteld aan virussen en vertonen ze de verwachte symptomen.
In quarantaineomgevingen (bijvoorbeeld op schepen of in onderzoeksstations in Antarctica) breken infectieziekten uit op manieren die alleen verklaard kunnen worden door overdraagbare pathogenen.
Het bestaan van virussen is herhaaldelijk aangetoond door middel van elektronenmicroscopie, genetische sequencing en kweekexperimenten.
De theorie dat ziekte alleen door omgevingsfactoren wordt veroorzaakt, kan deze consistente bevindingen niet verklaren.
4. Wetenschappelijke integriteit en “geen eerlijk bewijs”?
De bewering dat er “geen eerlijk bewijs” is voor virale oorzaken van ziekte is onjuist. Virologie is gebaseerd op duizenden experimenten en publicaties die virussen identificeren, hun effecten aantonen en hun genetische structuur vastleggen. Moderne technieken, zoals CRISPR en sequencing, laten zelfs toe om virussen tot in detail te bestuderen. Vaccins, die virussen nabootsen om immuniteit op te wekken, zijn een extra bewijs dat virussen bestaan en ziekten veroorzaken.
5. Kritisch denken vs. desinformatie
Het is goed om kritisch te denken en gangbare ideeën in twijfel te trekken. Echter, het verwerpen van een goed onderbouwde wetenschappelijke consensus zonder sterk tegenbewijs kan leiden tot desinformatie. “Niet weten” betekent niet dat elke alternatieve verklaring even plausibel is.
https://unbekoming.substack.com/p/the-contagion-question-if-germs-dont
Dan de vraag of virussen ook opruimers kunnen zijn?
Ja, er is een hypothese dat virussen niet alleen ziekteverwekkers zijn, maar ook een rol kunnen spelen als opruimers in het lichaam en in de natuur. Dit idee is echter complex en moet worden onderscheiden van de traditionele opvatting van virussen als puur schadelijke entiteiten. Laten we dit nader bekijken:
1. Wat zijn virussen precies?
Virussen zijn microscopische deeltjes die bestaan uit genetisch materiaal (DNA of RNA) omgeven door een eiwitmantel. Ze kunnen zich niet zelfstandig voortplanten; daarvoor hebben ze gastheercellen nodig. Eenmaal in een cel nemen ze de celmechanismen over om nieuwe virusdeeltjes te produceren.
2. De klassieke visie: virussen als ziekteverwekkers
De traditionele medische wetenschap beschouwt virussen als pathogenen die specifieke ziekten veroorzaken, zoals:
- Influenza (griep)
- SARS-CoV-2 (COVID-19)
- HIV (AIDS)
- Mazelen
- Polio
Virussen verspreiden zich van gastheer naar gastheer en kunnen ernstige schade aanrichten, variërend van milde symptomen tot dodelijke ziekten.
3. Alternatieve visie: Virussen als opruimers
Sommige onderzoekers en holistische gezondheidsdenkers stellen dat virussen niet alleen ziekteverwekkers zijn, maar ook een rol spelen in de opruiming van zieke of beschadigde cellen. Deze visie is grotendeels gebaseerd op twee kernideeën:
A. Exosoom-theorie
- Exosomen zijn kleine blaasjes die door cellen worden uitgescheiden en signalen overbrengen tussen cellen. Sommige onderzoekers suggereren dat virussen mogelijk een natuurlijke rol vervullen die lijkt op exosomen.
- Volgens deze theorie worden virussen niet altijd van buitenaf “opgelopen”, maar kunnen ze endogeen (van binnenuit) worden geactiveerd om beschadigd weefsel af te breken en de homeostase te herstellen.
- Dit idee wordt vaak genoemd in verband met Dr. Andrew Kaufman en andere alternatieve denkers, maar het is nog niet breed geaccepteerd door de wetenschappelijke gemeenschap.
B. Virussen en genetische evolutie
- Wetenschappers hebben ontdekt dat een groot deel van het menselijk DNA afkomstig is van oude virale infecties. Dit suggereert dat virussen een rol hebben gespeeld in de evolutie en genetische aanpassingen.
- Sommige virussen kunnen zelfs beschermend zijn. Bacteriofagen, virussen die bacteriën infecteren, helpen bijvoorbeeld de darmflora in balans te houden.
- Virussen zoals endogene retrovirussen blijken een rol te spelen in menselijke embryonale ontwikkeling en immuunfunctie.
4. Kunnen virussen ziek weefsel opruimen?
- Mogelijk wel, maar niet als hun primaire functie. Het is waar dat virale infecties soms zwakke cellen aantasten en het lichaam dwingen oude of beschadigde cellen te vervangen. Dit zou kunnen bijdragen aan weefselvernieuwing.
- Een voorbeeld hiervan is herpesvirus, dat zich in bepaalde omstandigheden manifesteert en vervolgens weer latent wordt.
- Het immuunsysteem maakt gebruik van virale mechanismen om beschadigd weefsel op te ruimen en celvernieuwing te ondersteunen, maar dat betekent niet dat alle virussen inherent “opruimers” zijn.
5. Wat zegt de wetenschap?
Hoewel het idee dat virussen als “opruimers” werken interessant is, is het nog geen breed ondersteunde wetenschappelijke theorie. Wat we wél weten:
- Virussen kunnen delen van het immuunsysteem beïnvloeden, zowel negatief als positief.
- Sommige virale infecties kunnen de dood van beschadigde cellen versnellen en zo bijdragen aan een regeneratief proces.
- Endogene virussen in het menselijk DNA suggereren dat virussen een rol kunnen spelen in genetische evolutie en aanpassing.
Conclusie: Zijn virussen opruimers?
- Ja, gedeeltelijk. Sommige virussen kunnen bijdragen aan biologische processen die beschadigde cellen opruimen en weefselherstel ondersteunen.
- Maar niet uitsluitend. Veel virussen veroorzaken ernstige ziekten en worden door het immuunsysteem bestreden. Niet alle virale infecties hebben een nuttige of helende functie.
- Wetenschappelijk nog niet bewezen. De hypothese dat virussen primair bedoeld zijn om het lichaam te helpen opruimen, wordt niet breed ondersteund door de virologie.