In de moderne stad waar hoge gebouwen en drukke wegen het straatbeeld domineren, groeit het besef dat natuur en een gezonde leefomgeving van groot belang zijn voor onze gezondheid. Onderzoek heeft al eerder aangetoond dat wonen in een groene omgeving stress kan verminderen, lichamelijke activiteit stimuleert en blootstelling aan luchtvervuiling verlaagt. Maar is groen alleen genoeg? Of is de toegankelijkheid ervan minstens zo belangrijk?
Om deze vraag te beantwoorden, analyseerden onderzoekers gegevens van ruim een miljoen patiënten in Houston tussen 2016 en 2022. Ze gebruikten NatureScore, een geavanceerd systeem dat niet alleen meet hoeveel groen er in een omgeving is, maar ook de kwaliteit ervan beoordeelt. Daarnaast werd de WalkScore meegenomen, een maatstaf voor hoe makkelijk het is om in een buurt te wandelen naar bijvoorbeeld winkels en parken.
Uit de eerste analyses leek het erop dat mensen die in groenere buurten woonden juist vaker te maken hadden met risicofactoren zoals obesitas, hoge bloeddruk en diabetes. Dit leek in tegenspraak met eerdere onderzoeken. Maar toen de onderzoekers de invloed van wandelbaarheid meenamen, werd het beeld compleet anders: bewoners van buurten met zowel veel groen als een hoge WalkScore hadden juist een lager risico op hart- en vaatziekten.
Het bleek dat niet alleen de hoeveelheid natuur ertoe deed, maar vooral hoe goed mensen die natuur konden bereiken en gebruiken. In buurten waar veel groen was, maar weinig wandelmogelijkheden, profiteerden mensen minder van de voordelen. Omgekeerd gold dat in buurten met weinig groen maar een hoge WalkScore, mensen wél gezondere levensstijlkeuzes konden maken, maar nog steeds de positieve effecten van natuur misten.
Daarnaast ontdekten de onderzoekers dat de impact van natuur vooral zichtbaar was bij risicofactoren zoals hoge bloeddruk en obesitas, maar minder direct bij ernstige hart- en vaatziekten zoals een hartinfarct. Dit komt mogelijk doordat deze ziekten zich over langere tijd ontwikkelen, waardoor het effect van een groene leefomgeving pas op langere termijn merkbaar wordt.
Deze bevindingen onderstrepen hoe stadsplanning en volksgezondheid hand in hand moeten gaan. Het is niet genoeg om simpelweg bomen te planten en parken aan te leggen. Steden moeten zo ontworpen worden dat mensen ook daadwerkelijk in staat zijn om van die groene ruimtes te genieten – bijvoorbeeld door veilige voetpaden, wandelroutes en toegankelijke parken.
Het onderzoek roept beleidsmakers op om te investeren in buurten waar natuur en wandelvriendelijkheid gecombineerd worden. Dit kan niet alleen de hartgezondheid van duizenden mensen verbeteren, maar ook bijdragen aan een duurzamere en leefbaardere stad. Want uiteindelijk draait het niet alleen om wáár we wonen, maar vooral om hóé we daar kunnen leven.
Study: https://www.jacc.org/doi/10.1016/j.jacadv.2024.101457