Wanneer het gaat om het beheren van bloedsuikerspiegels, denken de meeste mensen aan het tellen van koolhydraten. Maar nieuw onderzoek van de Universiteit van British Columbia toont aan dat het voor sommigen net zo belangrijk kan zijn om de eiwitten en vetten in hun dieet in overweging te nemen.
De studie, die vandaag is gepubliceerd in Cell Metabolism, is de eerste grootschalige vergelijking van hoe verschillende mensen insuline produceren als reactie op elk van de drie macronutriënten: koolhydraten (glucose), eiwitten (aminozuren) en vetten (vetzuren).
De bevindingen onthullen dat de productie van het bloedsuikerregulerende hormoon insuline veel dynamischer en individueler is dan eerder gedacht, en laten voor het eerst een subgroep van de bevolking zien die hyperresponsief is voor vetrijk voedsel.
Dr. James Johnson, een professor in cellulaire en fysiologische wetenschappen aan UBC en senior auteur van de studie, zegt: “Glucose is de bekende aanjager van insuline, maar we waren verrast om zo’n hoge variabiliteit te zien, met sommige individuen die een sterke reactie op eiwitten vertonen en anderen op vetten, wat nog nooit eerder is gekarakteriseerd. Insuline speelt een belangrijke rol in de menselijke gezondheid, in alles van diabetes, waar het te laag is, tot obesitas, gewichtstoename en zelfs sommige vormen van kanker, waar het te hoog is. Deze bevindingen leggen de basis voor gepersonaliseerde voeding die de manier waarop we een reeks aandoeningen behandelen en beheren zou kunnen transformeren.”
Voor de studie voerden de onderzoekers tests uit op eilandjes van Langerhans van 140 overleden mannelijke en vrouwelijke donoren uit een brede leeftijdsgroep. De eilandjes werden blootgesteld aan elk van de drie macronutriënten, terwijl de onderzoekers de insulinerespons en 8.000 andere eiwitten maten.
Hoewel de meeste eilandjescellen van de donoren de sterkste insulinerespons hadden op koolhydraten, reageerde ongeveer negen procent sterk op eiwitten, terwijl nog eens acht procent van de donorcellen gevoeliger was voor vetten dan voor enig ander nutriënt, zelfs glucose.
“Dit onderzoek daagt het lang gekoesterde geloof uit dat vetten een verwaarloosbare invloed hebben op de insulineafgifte bij iedereen,” zegt eerste auteur Dr. Jelena Kolic, een onderzoeksmedewerker in het Johnson-lab aan UBC. “Met een beter begrip van de individuele aanjagers van insulineproductie van een persoon, zouden we mogelijk gepersonaliseerde dieetadviezen kunnen geven die mensen zouden helpen hun bloedsuiker- en insulinespiegels beter te beheren.”
Het onderzoeksteam onderzocht ook een subset van eilandjescellen van donoren met Type 2 diabetes. Zoals verwacht hadden deze donorcellen een lage insulinerespons op glucose. De onderzoekers waren echter verrast te zien dat hun insulinerespons op eiwitten grotendeels intact bleef.
“Dit versterkt echt het argument dat eiwitrijke diëten therapeutische voordelen kunnen hebben voor patiënten met Type 2 diabetes en benadrukt de noodzaak voor verder onderzoek naar door eiwitten gestimuleerde insulineafgifte,” zei Dr. Kolic.
Het team voerde een uitgebreide eiwit- en genexpressie-analyse uit op de eilandjescellen van de pancreas, wat inzicht gaf in de moleculaire en cellulaire kenmerken die insulineproductie vormgeven. In de toekomst, zeggen de onderzoekers, zou het mogelijk kunnen zijn om genetische tests te gebruiken om te bepalen welke macronutriënten waarschijnlijk de insulinerespons van een persoon zullen triggeren.
Als volgende stap hopen de onderzoekers hun werk uit te breiden naar klinische studies die de insulinerespons op de drie macronutriënten in een real-world setting zouden testen, en om gepersonaliseerde voedingsbenaderingen te ontwikkelen op basis van de bevindingen.
“Niet ieders insulineafgifte en metabolisme zijn hetzelfde, dus er is een kans om dieetstrategieën te personaliseren aan de unieke behoeften van elk individu,” zei Dr. Johnson. “We zouden iemand met type 2 diabetes mogelijk kunnen helpen om medicatievrij in remissie te komen via dieet. Aan de andere kant, omdat overmatige niveaus van insuline obesitas en kanker kunnen aandrijven, zouden we diëten kunnen aanpassen om die uitdagingen aan te pakken. De mogelijkheden zijn behoorlijk eindeloos, en dat is opwindend.”
Dit onderzoek werd ondersteund door de Canadian Institutes for Health Research en JDRF Canada. De onderzoekers willen de orgaandonoren en hun families bedanken voor hun gift die dit onderzoek mogelijk maakte, gedaan via het Human Organ Procurement and Exchange programma en het Trillium Gift of Life Network.
Bron: The university of British Columbia