Kapitein Paul Watson schetst een levendig beeld van de erbarmelijke staat van onze oceanen, die wordt aangedreven door overbevissing, niet-duurzame praktijken en menselijke hebzucht. Hij benadrukt het gebrek aan evenwicht door te benadrukken dat kippen meer vis eten dan papegaaiduikers en varkens meer dan haaien. Hij bekritiseert de wijdverspreide opzettelijke onwetendheid die ons blind maakt voor de uitputting van het zeeleven en stelt het begrip “duurzame” commerciële visserij ter discussie. Terwijl onze vispopulaties afnemen, maakt Watson zich zorgen over wereldwijde hongersnood en de ineenstorting van de visindustrie. Het is een oproep om onze acties onder ogen te zien en het evenwicht in onze oceanen te herstellen.
