Effect van straling smartphone op het vrijkomen van kwik uit amalgaamvullingen

Doel van de studie: Het onderzoeken of blootstelling aan radiofrequente straling (zoals van wifi) invloed heeft op de afgifte van kwik uit amalgaamvullingen.

Achtergrond: Amalgaamvullingen bestaan voor ongeveer 50% uit elementair kwik, een giftige stof die verschillende organen kan aantasten. Ondanks gezondheidszorgen wordt het nog steeds veel gebruikt in tandheelkunde. Tegelijkertijd neemt blootstelling aan elektromagnetische velden (EMV), zoals wifi, snel toe.

Methode: 20 geëxtraheerde, gezonde menselijke kiezen werden voorzien van standaard amalgaamvullingen.

Ze werden verdeeld in twee groepen: een controlegroep en een groep blootgesteld aan wifi (2.4 GHz, 30 cm afstand, gedurende 20 minuten). Daarna werd het kwikgehalte in kunstmatig speeksel gemeten met een koude-damp atomaire absorptiespectrometrie (CVAAS).

Resultaten:

De aan wifi blootgestelde groep liet een gemiddelde kwikconcentratie van 0.056 ± 0.025 mg/L zien. De controlegroep: 0.026 ± 0.008 mg/L. Het verschil was statistisch significant (P = 0.009).

Conclusie: Blootstelling aan wifistraling verhoogt de hoeveelheid kwik die vrijkomt uit amalgaamvullingen. Dit is zorgwekkend vanwege de toxiciteit van kwik, vooral voor gevoelige groepen zoals zwangere vrouwen.

Link

https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC4944481/pdf/40201_2016_Article_253.pdf

Onderzoek naar beugels en wifi

Doel van het onderzoek: Onderzoeken of een orthodontische beugel (van metaal) de opname van straling van een mobiele telefoon (0.9 GHz, 3G) verhoogt in tanden van kinderen en volwassenen.

Methode:

  • 3D-modellen van kinder- en volwassen hoofden werden gemaakt, mét en zonder beugel.

  • Simulatie met CST-software bepaalde de elektrische veldsterkte en SAR-waarden (specifieke absorptie van stralingsenergie).

  • De focus lag op tanden aan de kant van het gezicht waar de telefoon wordt gehouden.

Belangrijkste resultaten:

  • Beugels versterken elektromagnetische velden in de mond.

  • Zowel het elektrisch veld als de SAR-waarden waren duidelijk hoger bij modellen met beugel.

  • Bij kinderen overschreden sommige SAR-waarden de internationale veiligheidslimieten (bijv. 2.46 W/kg bij een tand waar 1.6 W/kg is toegestaan).

  • Kinderen zijn kwetsbaarder vanwege kleinere hoofden en hogere weefselgeleiding.

Conclusie:

  • Een metalen beugel verhoogt de opname van straling van mobiele telefoons in tanden, vooral bij kinderen.

  • In bepaalde situaties kan dit de veiligheidslimieten overschrijden.

  • Aanbevolen wordt om deze effecten verder te onderzoeken, vooral bij nieuwe technologieën zoals 4G en 5G.

Link

https://aces-society.org/includes/downloadpaper.php?of=ACES_Journal_December_2019_Paper_17&nf=19-12-17

 

 

Effect van mobiel telefoongebruik (met en zonder oortjes) op nikkelafgifte uit vaste beugels

Doel van het onderzoek: Onderzoeken of het gebruik van oortjes tijdens telefoongesprekken de vrijgave van nikkelionen uit orthodontische beugels kan verminderen, in vergelijking met het vasthouden van de telefoon bij het oor.

Deelnemers:

  • 60 patiënten (30 mannen, 30 vrouwen) met vaste beugels.

  • Allemaal tussen de 18–25 jaar en met gelijke tandheelkundige diagnose.

Methode:

  • Drie speekselmonsters werden verzameld:

    1. Baseline (na 1 week beugel).

    2. Na 2 weken telefoongebruik zonder oortjes.

    3. Na 2 weken telefoongebruik met oortjes.

  • Analyse van nikkelgehalte met plasmamassaspectrometrie.

Belangrijkste resultaten:

  • Significante toename van nikkel in speeksel na gebruik van hand-held telefoon.

  • Aanzienlijke afname van nikkelafgifte bij gebruik van oortjes.

  • Geen verschil in nikkelafgifte tussen mannen en vrouwen.

Conclusie:

Gebruik van oortjes verlaagt de blootstelling aan nikkel uit orthodontische apparatuur bij mobiel telefoongebruik. Patiënten met een vaste beugel wordt daarom aangeraden telefoons niet direct tegen het gezicht te houden.

Link

https://www.thejcdp.com/doi/JCDP/pdf/10.5005/jp-journals-10024-3475

https://www.thejcdp.com/doi/JCDP/pdf/10.5005/jp-journals-10024-3475