1.0 Tolerantie
‘Als je alles gelooft, wat je leest, lees je beter niet’.
Gedragsregels, leefregels tot aan onze normen en waarden toe. Wie is er niet mee in zijn leven grootgebracht? De opgelegde leef- en gedragsregels van …. ja, van wie eigenlijk? De maatschappij, de Bijbel, de Thora, de Koran, de ouders, de school of de omgeving? Zijn wij vrij om te handelen zoals wij willen, mogen wij alle regels overtreden en negeren, alle traditionele leerstellingen ter zijde schuiven, toegeven aan alle genotzucht en op die manier hopen het nirwana – verlichting of verlossing – te bereiken? Wat is de juiste weg?
Strikte morele richtlijnen volgen of doen wat je maar wilt? Traditionele waarden of doen wat dat moment in je opkomt? De Tien Geboden of de zeven stappen op weg naar verlossing volgen en uiteindelijk het Paradijs – de hemel – vinden?
Verdienen we de weg naar de hemel door ‘goed te zijn’, zoals vele religies ‘propaganderen’? Of hoef ik me helemaal niet te houden aan bijvoorbeeld de Tien Geboden om toch in de hemel te komen? Ja, je kunt zelfs de vraag stellen: ‘Wie is er nu ‘heiliger’ Mozes, Jezus of Mohammed?’ Of, bepaal jij nu zélf wat je wilt geloven of niet wilt geloven? Ben je daarin vrij of wordt het vrije denken beperkt door opgelegde regels; bijvoorbeeld de sharia[1], een geloofsbelijdenis of de Tien Geboden?
Of anders geformuleerd: Welke waarheid is de (enige) ware? Het juiste antwoord op deze vraag is ‘tolerantie’. We moeten niets geloven gewoon omdat een ander het zegt. Maar aangezien ons inzicht beperkt is, hebben we allen een verschillende benadering van de waarheid. Alleen vanuit een‘lege’geest kunnen we onze zoektocht naar het zelf beginnen; naar mijn of jouw eigen waarheid én niet die van een ander!
Laat ons proberen (geloofs-)overtuigingen te vervangen door juiste waarnemingen want elke mening die we koesteren, is een hindernis die ons afschermt van de waarheid. Een andere waarheid – een nieuwe visie – afwijzen is voor mij en hopelijk voor iedereen dan ook een gemiste kans tot innerlijke groei! Zelfstandig (leren) denken, is naar mijn mening dan ook met géén enkele ware leer in strijd.
Alle mensen, alle gebeurtenissen
in uw leven zijn er omdat u ze
zelf aangetrokken hebt!
Wat u ermee verkiest te doen,
is aan u!
De wereld is dan ook uw oefeningsboek,
bladzijden waarop u uw sommen maakt.
Het is niet de realiteit,
ofschoon u er realiteit in kunt uitdrukken
als u dat wenst.
U bent tevens vrij om nonsens te schrijven,
of leugens, of de bladzijden te verscheuren.
Maar de enige verplichting in elke levens-
spanne is trouw aan uzelf te zijn.
Trouw zijn aan iemand of iets anders
is niet alleen onmogelijk,
maar het teken van een valse Messias!
[1]Sharia is in de eerste plaats een religieuze plichtenleer die het menselijk handelen in wereldse en religieuze zaken bepaalt, zowel in de relatie van mensen onderling als van mens tot God.
2.0 Vijanden van de liefde, van vrede en geluk
‘Alles wat geen uiting is van liefde, is een uiting van angst’
‘Als God in alle levende wezens woont, waarom haat je anderen dan? Waarom kijk je dan afkeurend neer hen? Waarom ben je dan gepikeerd tegenover anderen? Waarom gebruik je harde woorden? Waarom probeer je over anderen te heersen en de baas te spelen? Waarom buit je dwaasheid uit? Is het niet louter onwetendheid?
Verkrijg wijsheid en rust in vrede’. [Swami SivanandaSarasvati]
Wij leven in angst, omdat wij niet ‘verlicht’[1] zijn. Angst om te falen, angst voor eenzaamheid, angst voor fysiek en geestelijk geweld, angst voor lichamelijke gebreken, angst voor het ouder worden, angst voor de dood, angst om niet geliefd te worden, en wat voor angst dan ook. Maar …… de allergrootste angst die wij kennen, komt voort uit hetidee dat de uitkomst van het leven onzeker is! De twijfel over de uiteindelijk uitkomst – het eeuwige leven, éénmalig leven of wordt het toch de hel of het vagevuur – heeft je grootste vijand geschapen, namelijk een fundamentele angst! Want zo redeneren vele mensen als je de ware uitkomst – het oneindig eeuwig terugkerend leven – betwijfelt, dan betwijfel je ook het bestaan van de Schepper van dit leven, dan betwijfel je God, Allah, Al-Wat-Is, Al, de Kosmos, de Levensenergie, het Leven welke naam je voor de Schepper van dit leven ook bedacht hebt. En Oh wee, als je God, Allah ….. betwijfelt dan moet je je hele leven in angst en schuld doorbrengen. Zo is ons verteld, zo is ons geleerd van kinds af aan!
Je hebt geleerd in angst te leven! Je hebt gehoord over natuurlijke selectie, de overwinning van de sterkste en het succes van de slimste en de sterkste. Maar er wordt weinig verteld over de glorievan de liefhebbende.Zouden wij mensen op aarde allen ‘verlicht’ zijn, dan hadden wij geen duistere en pijnlijke plekken meer in onszelf. Dan zou de liefde steeds het volmaakte geluk brengen over ons allen; de hele mensheid. Dan zou de voorwaardelijke liefde transformeren in de onvoorwaardelijke Liefde; de liefde die wij ‘kennen’ uit de verhalen over Jezus.
[1] Verlossing, verlichting, zuivering, volmaaktheid …. het komt allemaal op hetzelfde neer.Verlichting begint met acceptatie, zonder oordeel over ‘wat is’. Dit staat bekend als ontwikkeling van het Zijn. In het zijn wordt de vrijheid gevonden.
Hans Zevenboom