De naam van de geïnterviewde is Lynne Balzer. Ze is een gepensioneerde docent scheikunde, natuurkunde en biologie met een achtergrond in elektronica en een FCC-radiolicentie. Zij is auteur van twee boeken over klimaatverandering. Balzer is ook lid van een organisatie die stelt dat er geen klimaatnoodsituatie is.
Balzer uit in de bronnen kritiek op verschillende aspecten van de huidige klimaatwetenschap en het klimaatbeleid:
Temperatuurgegevens: Hij stelt dat temperatuurgegevens van vóór 1979 onbetrouwbaar zijn door het gebrek aan wereldwijde meetstations. Vóór 1900 werden thermometers niet gebruikt en is men afhankelijk van minder nauwkeurige proxydata zoals boomringen en ijskernen.
CO2 en temperatuur: Balzer beweert dat ijskerngegevens geen correlatie aantonen tussen temperatuur en CO2-niveaus over een periode van 450 miljoen jaar. Hij zegt dat de huidige CO2-niveaus tot de laagste ooit behoren. Hij stelt dat de temperatuur stijgt voordat het CO2-niveau stijgt, en dat de oceanen CO2 vrijgeven bij opwarming.
Stedelijk hitte-eilandeffect: Balzer benadrukt dat het stedelijk hitte-eilandeffect temperatuurmetingen beïnvloedt, waardoor weerstations in stedelijke gebieden de gemiddelde temperatuur van de aarde niet accuraat weergeven. Hij stelt dat NOAA deze effecten compenseert door temperatuurgegevens aan te passen.
Data manipulatie: Balzer bekritiseert de ‘hockeystickgrafiek’ van Michael Mann, die het middeleeuwse klimaatoptimum (een periode van warmte) weglaat. Hij beweert dat Mann data manipuleerde door boomringgegevens met thermometergegevens te combineren. Hij verwijst naar gelekte e-mails van klimaatwetenschappers (Climategate) die zouden aantonen dat data werd gemanipuleerd.
Computermodellen en aanpassingen: Volgens Balzer overschatten computermodellen de opwarming van de aarde, en passen instanties zoals NOAA en NASA temperatuurrecords aan om de opwarming te overdrijven.
Politieke agenda: Balzer ziet klimaatverandering als een politieke kwestie, waarbij organisaties zoals het IPCC en de Club van Rome een agenda hebben om de wereldbevolking te controleren en de economie te veranderen.
Propaganda: Balzer stelt dat propaganda wordt gebruikt om de klimaatverandering te overdrijven. Hij laat een grafiek zien die de hoeveelheid waterdamp (het belangrijkste broeikasgas) in de atmosfeer weglaat. Hij bekritiseert ook het gebruik van logische drogredenen in het klimaatdebat.
Gevolgen klimaatbeleid: Balzer waarschuwt dat klimaatdoelen, zoals het stoppen met kunstmestproductie uit aardgas, tot hongersnood kunnen leiden. Hij benoemt ook het gebrek aan alternatieven voor petroleumproducten en wijst erop dat Net Zero-doelen enorme hoeveelheden land vereisen voor zonne- en windenergie.
CO2 niet temperatuurregelaar: Balzer claimt dat er geen bewijs is dat CO2 de temperatuur van de aarde regelt. Hij stelt dat waterdamp het belangrijkste broeikasgas is en CO2 slechts een klein onderdeel van de atmosfeer uitmaakt.
Onjuiste voorspellingen: Balzer wijst op onjuiste voorspellingen over de stijging van de zeespiegel en het verdwijnen van eilanden.
Balzer pleit voor kritisch denken en het bekijken van alle beschikbare data om een eerlijke conclusie te trekken over klimaatverandering.