In de film vertellen overlevenden van benzodiazepine-infecties hun gekmakende verhalen, waarbij ze het verhaal dat verkeerd afliep weghalen bij de artsen die hen schade hebben berokkend. Ze worden gedreven door woede, liefdesverdriet en de vastberadenheid om verandering te brengen in het voorschrijven en behandelen van benzodiazepines. De meeslepende persoonlijke verhalen van de slachtoffers weven een verhaallijn die het publiek meeneemt naar spoedeisende hulpafdelingen van ziekenhuizen en hoorzittingen met de wetgevende macht, terwijl de beelden van dichtbij achter gesloten deuren gaan in de isolatie en het lijden die kenmerkend zijn voor door benzo veroorzaakte schade aan het centrale zenuwstelsel. Een gevoel van diepe onrechtvaardigheid dringt door. Toch is het de hardnekkige hoop die de benzodiazepine-overlevenden leidt die inspireert.
