Blootstelling aan fenol en ftalaten tijdens de zwangerschap kan verband houden met een hogere vetmassa bij kinderen vanaf drie jaar, wat later in het leven kan leiden tot obesitas, zo blijkt uit een nieuw onderzoek.
Onderzoekers ontdekten ook dat deze hormoonverstorende chemicaliën (EDC’s), die snel in het lichaam worden afgebroken en de groei en hormonen, met name oestrogeen, kunnen verstoren, een groter effect kunnen hebben op het verhogen van vet bij meisjes in de kleuterleeftijd dan bij jongens.
Fenolen en ftalaten (weekmakers) worden in veel plastics aangetroffen om ze flexibeler en duurzamer te maken. Hun toepassingen variëren van plastic speelgoed en voedsel en voedselverpakkingen, inclusief plastic opbergdozen, tot persoonlijke verzorgingsproducten zoals cosmetica en shampoos, naast andere artikelen. Chemicaliën in deze producten kunnen schadelijk zijn voor de gezondheid wanneer ze in het milieu en het menselijk lichaam terechtkomen.
Bewijs dat de hoeveelheid lichaamsvet bij kinderen en ftalaten en hun vervangers met elkaar in verband brengt, is inconsistent. Deze studie, deze maand gepubliceerd in Environmental Research [11 december 2024], bouwt echter voort op onderzoek waaruit blijkt dat deze chemicaliën de placentabarrière kunnen passeren, wat de ontwikkeling beïnvloedt en mogelijk schadelijk is voor de gezondheid tijdens een kritieke periode.
Het nieuwste onderzoek draagt ook bij aan de groeiende bezorgdheid over de mogelijke gezondheidsrisico’s van chemische vervangers (alternatieven voor chemicaliën waarvan bewezen is dat ze schadelijk zijn), die minder goed worden begrepen, terwijl een ander rapport dat deze week werd gepubliceerd, suggereert dat prenatale blootstelling aan EDC’s het gedrag van kinderen, met name meisjes, negatief kan beïnvloeden.
Bij fenolen ontdekten onderzoekers bijvoorbeeld dat hogere niveaus van prenatale blootstelling aan bisfenol S (BPS) in het tweede trimester van de zwangerschap significant verband hielden met een toename van 1,49% in vetmassa bij kinderen op 3-jarige leeftijd. BPS is een chemische vervanger voor bisfenol A (BPA), dat in verband is gebracht met ernstige gezondheidsproblemen. Een eerdere studie door enkele van dezelfde co-auteurs suggereerde een soortgelijke relatie.
Onderzoekers ontdekten ook:
Hogere niveaus van prenatale blootstelling aan drie ftalaten werden in verschillende mate geassocieerd met een verhoogde vetmassa op 3-jarige leeftijd.
Prenatale blootstelling aan twee ftalaten werd in verband gebracht met een grotere vetmassa bij meisjes.
DINCH, een niet-ftalaatverbinding die wordt gebruikt ter vervanging van DEHP, een weekmaker waarvan het gebruik wettelijk is beperkt, toonde een mogelijke link met een verhoogde vetmassa bij jongens.
“Verder onderzoek is nodig om de impact van prenatale blootstelling aan DINCH op adipositas op latere leeftijd te onderzoeken”, zeggen de onderzoekers.
Een hogere vetmassa kan leiden tot obesitas en ziekte op latere leeftijd
Tegelijkertijd vonden de onderzoekers geen significante verbanden tussen blootstelling aan chemicaliën na de geboorte (in urine van baby’s) en een hoger percentage vetmassa op 3-jarige leeftijd. Dit zou kunnen komen doordat er slechts één urinemonster per dag werd gebruikt om de postnatale blootstelling te meten, wat kan leiden tot meer variabiliteit en fouten dan het gebruik van drie monsters per dag tijdens de zwangerschap, zeggen de onderzoekers.
“Onze bevinding dat blootstelling aan bepaalde chemicaliën tijdens de zwangerschap verband houdt met meer lichaamsvet bij kinderen, terwijl blootstelling in de vroege kindertijd dat niet doet, benadrukt hoe de tijd in de baarmoeder bijzonder gevoelig is voor veranderingen die het metabolisme kunnen beïnvloeden”, zeggen de onderzoekers. “Dit ondersteunt het idee dat vroege ontwikkeling een sleutelrol speelt in de gezondheid later in het leven.”
Hoger gewicht en een verhoogde lichaamsmassa (BMI) zijn risicofactoren voor obesitas, een aandoening die wordt gedeeld door 1 op de 5 Amerikaanse kinderen en adolescenten in de VS, volgens de CDC.
Obesitas bij kinderen, die ook in verband is gebracht met blootstelling aan PFAS, blijft vaak bestaan tot in de volwassenheid. Het is ook bekend dat het de risicofactor verhoogt voor het ontwikkelen van obesitas bij volwassenen en cardiometabole ziekten zoals diabetes type 2, chronische nierziekte, hart- en vaatziekten en beroertes.
Onderzoekers rekruteerden 341 moeder-kindparen uit het Franse SEPAGES-cohort om hun blootstelling aan acht fenolen (waaronder vijf bisfenolen), vier parabenen, 13 ftalaat-weekmakermetabolieten (stoffen die door het lichaam worden geproduceerd wanneer het deze chemicaliën verwerkt) en twee andere niet-ftalaat-, plasticgerelateerde chemicaliën gerelateerd aan DINCH te beoordelen.
Moeders leverden wekelijks gepoolde urinemonsters tijdens de zwangerschap (drie monsters per dag rond 18 en 34 weken zwangerschap), met één urinemonster per dag van baby’s van twee maanden en 12 maanden oud. De wekelijkse blootstelling aan urine werd gemeten door het Noorse Instituut voor Volksgezondheid (NIPH) in Oslo.
Vanwege beperkte financiering konden de onderzoekers alleen ftalaatmetabolieten meten in de monsters van twee maanden voor 152 baby’s. Chemicaliën die niet adequaat konden worden gedetecteerd, werden niet opgenomen in de analyse.
Op driejarige leeftijd ondergingen de kinderen klinische onderzoeken om het percentage lichaamsvet te berekenen. Deze omvatten gestandaardiseerde huidplooimetingen, waarbij een schuifmaat wordt gebruikt om lichaamsvet net onder de huid te meten, en bio-elektrische impedantietesten, die snel zijn en gebruikmaken van niet-invasieve elektrische stromen.
Van de 379 kinderen die het driejarige bezoek bijwoonden, berekenden de onderzoekers de vetmassa voor 341. Chemische gegevens waren beschikbaar voor al hun moeders. De driejarigen wogen gemiddeld 14,6 kilogram (ongeveer 32 pond) met 13,4% vetmassa, zo blijkt uit de gegevens. Hoewel de BMI vergelijkbaar was, hadden jongens de neiging om een hoger gewicht en een lager percentage vetmassa te hebben dan meisjes.
De onderzoekers merken op dat de steekproefomvang van het onderzoek bescheiden is, waardoor hun vermogen om kleine effecten te detecteren beperkt is. Ook zeggen ze dat ze geen beschikbare gegevens hadden over het dieet en de fysieke activiteit van kinderen, wat de uitkomsten zou kunnen beïnvloeden.
Om uw blootstelling aan giftige ingrediënten in alledaagse producten te verminderen, kiest u voor producten met eenvoudige formules en vermijdt u producten met “geur” of vage “verborgen” ingrediënten op het etiket. Het is ook een goed idee om plastic voedselcontainers te vermijden, die chemicaliën kunnen uitlogen. U kunt ook DIY-recepten vinden voor eenvoudig te maken persoonlijke verzorgings- en schoonmaakproducten.
For more information, check the Campaign for Safe Cosmetics and EWG’s Skin Deep as well as apps such as the Think Dirty App, Clearya, and EWG’s Healthy Living app.
Reference
Colombini M, Heude B, Lyon-Caen S, et al. Early-life exposures to phenols, parabens and phthalates and fat mass at 3 years of age in the SEPAGES cohort. Environmental Research. Published online December 2024:120555. doi:10.1016/j.envres.2024.120555
Related
- Berger K, Hyland C, Ames JL, et al. Prenatal exposure to mixtures of phthalates, parabens, and other phenols and obesity in five-year-olds in the CHAMACOS cohort. International Journal of Environmental Research and Public Health. 2021;18(4):1796. doi:10.3390/ijerph18041796
- Gajjar P, Liu Y, Li N, et al. Associations of mid-childhood bisphenol A and bisphenol S exposure with mid-childhood and adolescent obesity. Environmental Epidemiology. 2021;6(1). doi:10.1097/ee9.0000000000000187
- Jacobson MH, Woodward M, Bao W, Liu B, Trasande L. Urinary bisphenols and obesity prevalence among U.S. children and adolescents. Journal of the Endocrine Society. 2019;3(9):1715-1726. doi:10.1210/js.2019-00201
Bron: https://usrtk.org/healthwire/phenols-phthalates-obesity/
Permission granted by : Gary Ruskin, Executive Director U.S. Right to Know