Als we nu handelen, zeggen wetenschappers, kunnen we voorkomen dat door de mens veroorzaakte uitstervingen de natuur op onze planeet uitroeien. In Frontiers in Science identificeert een internationale coalitie van ecologen en natuurbeschermers belangrijke biodiversiteitsparadijzen met zeldzame wilde dieren, en stelt zij een betaalbaar, haalbaar plan op voor de bescherming van bedreigde diersoorten. Door deze ‘Conservation Imperatives’ op te nemen in 30 bij 30 zou het ambitieuze plan om tegen 2030 30% van het aardoppervlak te beschermen, de laatste wildernissen ter wereld kunnen behouden en de kritische biodiversiteit kunnen laten bloeien.
In een baanbrekend nieuw artikel heeft een coalitie van natuurbeschermers en onderzoekers laten zien hoe we de resterende biodiversiteit op aarde kunnen beschermen door slechts een klein percentage van het aardoppervlak te behouden. Dit betaalbare, haalbare plan zou het voor ons mogelijk maken om de meest bedreigde diersoorten voor uitsterven te behoeden en zo de natuur op aarde voor de toekomst veilig te stellen.
“De meeste soorten op aarde zijn zeldzaam, wat betekent dat soorten een zeer smal verspreidingsgebied hebben of in zeer lage dichtheden voorkomen, of beide”, zegt dr. Eric Dinerstein van de NGO Resolve, hoofdauteur van het artikel in Frontiers in Science. “En de zeldzaamheid is zeer geconcentreerd. In ons onderzoek, waarbij we inzoomden op deze zeldzaamheid, ontdekten we dat we slechts ongeveer 1,2% van het aardoppervlak nodig hebben om de zesde grote uitsterving van het leven op aarde te voorkomen.”
Prioriteit geven aan de planeet
Om aan ambitieuze natuurbehoudsdoelen te voldoen, werd tussen 2018 en 2023 nog eens 1,2 miljoen vierkante kilometer land beschermd. Maar beschermen deze nieuwe natuurbeschermingsgebieden effectief de kritische biodiversiteit? Dinerstein en zijn collega’s schatten dat de uitbreiding van 2018-2023 slechts 0,11 miljoen vierkante kilometer besloeg met bedreigde soorten met een beperkt bereik. Het plannen van beschermde gebieden is van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat we onze inspanningen en middelen zo effectief mogelijk inzetten.
De wetenschappers begonnen met het in kaart brengen van de hele wereld, met behulp van zes lagen van mondiale biodiversiteitsgegevens. Door deze gegevenslagen te combineren met kaarten van bestaande beschermde gebieden en een fractionele analyse van de landbedekking, met behulp van satellietbeelden om de resterende habitat te identificeren die beschikbaar is voor zeldzame en bedreigde soorten, konden de wetenschappers de meest kritieke, momenteel onbeschermde gebieden van biodiversiteit identificeren. Ze noemden dit Conservation Imperatives: een mondiale blauwdruk om landen en regio’s te helpen bij het plannen van natuurbehoud op een meer lokaal niveau.
Deze 16.825 locaties, die ongeveer 164 Mha bestrijken, zouden alle voorspelde uitstervingen kunnen voorkomen als ze voldoende beschermd zouden worden. Alleen al het beschermen van de locaties in de tropen zou de meeste voorspelde uitstervingen kunnen voorkomen. 38% van de Conservation Imperatives ligt ook heel dicht bij reeds beschermde gebieden, wat het gemakkelijker zou kunnen maken om ze op te nemen in beschermde gebieden of om andere manieren te vinden om ze te behouden.
“Deze locaties herbergen meer dan 4.700 bedreigde soorten in enkele van ’s werelds meest biodiverse en toch bedreigde ecosystemen”, zegt Andy Lee van Resolve, een co-auteur. “Hiertoe behoren niet alleen zoogdieren en vogels die afhankelijk zijn van grote, intacte habitats, zoals de tamaraw op de Filippijnen en de Celebes-kuifmakaak op Sulawesi, Indonesië, maar ook amfibieën met een beperkt verspreidingsgebied en zeldzame plantensoorten.”
Om de prijs van deze bescherming te berekenen, hebben de wetenschappers een kostenraming gemodelleerd met behulp van gegevens van honderden landbeschermingsprojecten over een periode van veertien jaar, waarbij rekening werd gehouden met het type en de hoeveelheid verworven land, evenals met landspecifieke economische factoren. Deze cijfers zijn bij benadering omdat een verscheidenheid aan opties voor grondaankoop of langetermijnpacht, elk met verschillende kosten, goed zouden kunnen werken voor het beschermen van de instandhoudingsimperatieven. Belanghebbenden over de hele wereld, waaronder inheemse volkeren, gemeenschappen met jurisdictie over Conservation Imperative-gebieden en andere leden van het maatschappelijk middenveld, zullen moeten beslissen welke opties voor hen het beste werken.
“Onze analyse schatte dat het beschermen van de Conservation Imperatives in de tropen de komende vijf jaar ongeveer 34 miljard dollar per jaar zou kosten”, zegt Lee. “Dit vertegenwoordigt minder dan 0,2% van het bbp van de Verenigde Staten, minder dan 9% van de jaarlijkse subsidies die de mondiale fossielebrandstofindustrie ten goede komen, en een fractie van de inkomsten die elk jaar uit de mijnbouw- en boslandbouwindustrie worden gegenereerd.”
Het behoud van wilde dieren is ook van cruciaal belang om de klimaatcrisis een halt toe te roepen en om te keren. Het behoud van de biodiversiteit betekent het beschermen van de bosbedekking op aarde, die als koolstofput fungeert: door koolstofrijke en natuurrijke bosgebieden in stand te houden, beschermen we zowel bedreigde diersoorten als mensen. Hoewel het veiligstellen van de Conservation Imperatives slechts een deel van het werk is – bijvoorbeeld het kopen van land zal stroperij niet voorkomen – is het de eerste cruciale stap die we moeten zetten.
“Wat zullen we nalaten aan toekomstige generaties? Een gezonde, levendige aarde is van cruciaal belang voor ons om door te geven”, aldus Dinerstein. ‘Dus we moeten aan de slag. We moeten de uitstervingscrisis het hoofd bieden. Conservation Imperatives drijven ons daartoe.”
Het artikel maakt deel uit van de multimediale artikelenhub Frontiers in Science ‘Conservation Imperatives for biodiversiteit protection’. De hub biedt redactionele, standpunten en beleidsvisies van andere vooraanstaande experts: dr. Mariana Napolitano Ferreira (WWF-Brazilië, Brazilië), prof. David Lindenmayer (The Australian National University, Australië) en dr. Charles Barber (World Resources Institute, VS). ) – evenals een uitleg met infographics.
Bron: https://www.frontiersin.org/news/2024/06/25/safe-havens-sixth-extinction-eric-dinerstein