Tussen 2010 en 2017 verminderde China de uitstoot van SO2-aerosolen met 70%, de zwarte koolstof met 29% en de organische koolstof met 41%. Deze enorme inspanningen hebben talloze Chinese levens gered door de lucht te zuiveren.
We weten echter dat aerosolen een groot effect hebben op de stralingsforcering, en dus op temperatuur- en neerslagpatronen. Met minder aerosolen is er minder reflectie van binnenkomende zonnestraling en dus meer oppervlakteopwarming (direct effect). Belangrijker is dat er met minder aërosolen minder lage wolken zijn en een veel grotere toename van de zonnestraling die het oppervlak raakt, met een veel grotere opwarming (indirect effect).
Met de enorme vermindering van aerosolen in China heeft deze opwarming zich uitgebreid naar de Stille Oceaan en het Noordpoolgebied, wat heeft geleid tot een sterk toegenomen regionale opwarming daar. Toen Noord-Amerika zijn lucht zuiverde, versnelde de opwarming, vooral boven de Atlantische Oceaan en het Noordpoolgebied. Toen Europa zijn lucht zuiverde, versnelde de opwarming boven China en tot in de Stille Oceaan en het Noordpoolgebied.
Aerosol-effecten zijn super krachtig en het wordt steeds duidelijker dat James Hansen altijd gelijk heeft gehad. De maskerende effecten van aerosolen zijn veel sterker dan de reguliere wetenschap verwacht, wat betekent dat de evenwichtsklimaatgevoeligheid ook veel groter is dan de reguliere wetenschap (IPCC) verwacht.
Het goede nieuws:
SOS (Solar Optimization Strategies), mijn term ter vervanging van de accountantsterm SRM (Solar Radiation Management), zal een uiterst krachtig tegengif zijn om een volledige ineenstorting van de beschaving te voorkomen, als we het goed doen.
Het zal gedaan worden. De enige vraag is: doen we het goed?