Een internationaal consortium van vooraanstaande deskundigen roept regeringen en gezondheidszorgstelsels op om te erkennen dat onvruchtbaarheid bij mannen een veel voorkomende en ernstige medische aandoening is die wereldwijd mogelijk toeneemt, en heeft voor het eerst een stappenplan opgesteld voor urgente, wereldwijde actie.
Het consortium wordt geleid door de decaan van wetenschap van de Universiteit van Melbourne; onder de Britse vertegenwoordigers is professor Allan Pacey van de Universiteit van Manchester.
De wetenschappers uit tien landen stelden een consensusrapport op met tien aanbevelingen, gepubliceerd in Nature Reviews Urology, nu de Wereldgezondheidsorganisatie schat dat onvruchtbaarheid nu één op de zes paren in de reproductieve leeftijd treft, in Australië en wereldwijd. Ongeveer de helft van de tijd is onvruchtbaarheid afkomstig van de man.
Het rapport benadrukt dat patiënten recht hebben op zinvolle diagnoses en gerichte behandelingen, maar dat deze momenteel in de meeste gevallen niet beschikbaar zijn vanwege ontoereikende financiering, hiaten in het onderzoek en niet-standaard klinische praktijken.
De aanbevelingen in het rapport zijn onder andere:
Een wereldwijde “biobank” van weefsels en klinische gegevens van mannen en hun partners en kinderen om onderzoekers te helpen de genetische en omgevingsoorzaken van onvruchtbaarheid te begrijpen.
Genomische sequentiebepaling en betere diagnostische tests die routinematig aan mannen worden aangeboden om hen te helpen begrijpen waarom ze problemen hebben met het krijgen van een kind.
Rigoureuze tests van de effecten op mannen en jongens van stoffen zoals hormoonontregelende chemicaliën in alledaagse consumentenproducten, op het werk en in het milieu in het algemeen.
Regelgeving en beleid om mannen en jongens te beschermen tegen hormoonverstorende stoffen en de ontwikkeling van veilige alternatieven.
Betere training om gezondheidswerkers te helpen de reproductieve gezondheid van mannen gedurende het hele leven te bevorderen.
Hoofdauteur professor Moira O’Bryan, decaan wetenschap aan de Universiteit van Melbourne, zei dat er in Australië en wereldwijd steeds meer bewijs komt dat de reproductieve gezondheid van mannen de afgelopen decennia is afgenomen, maar dat verder onderzoek nodig is.
“Dringende, wereldwijde actie om onze aanbevelingen te implementeren is van cruciaal belang”, aldus professor O’Bryan, die leiding geeft aan een multidisciplinair programma van onderzoek en klinische studies naar onvruchtbaarheid bij mannen en anticonceptie bij mannen.
“De afnemende kwaliteit van sperma en de toenemende frequentie van zaadbalkanker en aangeboren afwijkingen in het urogenitale systeem geven aan dat de reproductieve gezondheid van mannen de afgelopen decennia wereldwijd achteruit is gegaan. Er is onderzoek nodig om te begrijpen hoe dit komt en hoe deze trend kan worden omgebogen.”
Co-auteur professor Allan Pacey van de Universiteit van Manchester zei: “De wetenschap en geneeskunde die zich bezighouden met de reproductieve gezondheid van mannen heeft veel te lang in de schaduw gestaan. Als we echt inzicht willen krijgen in de risico’s voor de reproductieve gezondheid van mannen en willen weten hoe we daarmee om moeten gaan, dan moeten we de manier waarop dit gebeurt ingrijpend veranderen. In dit document heeft onze werkgroep haar top 10 aanbevelingen voorgesteld waarvan ze hoopt dat ze kunnen helpen om wereldwijd onderzoek en onderwijs op het gebied van reproductieve gezondheid bij mannen op gang te brengen.”
Het Male Reproductive Health Initiative – een werkgroep van de European Society for Human Reproduction and Embryology – gaf 26 experts uit Australië, Argentinië, Canada, China, Denemarken, Duitsland, Italië, Spanje, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten de opdracht om een op feiten gebaseerde routekaart op te stellen die belangrijke hiaten in de kennis, barrières en mogelijkheden voor onderzoekers, regeringen, gezondheidszorgsystemen en openbaar onderwijs identificeert.
Professor O’Bryan zei dat het rapport ook benadrukt dat mannen en hun partners meer ondersteuning verdienen.
“Tegen de tijd dat ze medisch advies inwinnen, verkeren mannen met onvruchtbaarheid vaak al in emotionele nood, wat nog erger wordt als hun arts de oorzaak niet kan vaststellen en ook geen behandeling kan aanbieden,” zei ze.
“Voor de meeste onvruchtbare mannen is de oorzaak van hun onvruchtbaarheid onbekend. Als de oorzaak wel bekend is, bestaan er maar weinig gerichte behandelingen. Wereldwijd wordt de enorme economische en sociale last van onvruchtbaarheid bij mannen niet goed ingeschat. De kosten van behandelingen en de impact van onvruchtbaarheid op de geestelijke gezondheid, relaties en productiviteit zijn enorm.”
Mannen worden momenteel als ‘onvruchtbaar’ aangemerkt op basis van hun familiegeschiedenis, lichamelijk onderzoek, hormoonprofielen en spermaanalyses.
“In tegenstelling tot veel andere medische aandoeningen is genetische screening om onvruchtbaarheid bij mannen vast te stellen uiterst beperkt, omdat het niet gedekt wordt door de openbare gezondheidszorg of verzekeringen en omdat onderzoek naar genetische oorzaken van onvruchtbaarheid bij mannen niet gefinancierd wordt,” zei professor O’Bryan.
“Gezien het overtuigende bewijs dat mannelijke onvruchtbaarheid een biomarker kan zijn voor andere ziekten, lijkt dit een gemiste kans om de gezondheid van mannen op meerdere niveaus te verbeteren.”
De 26 auteurs van het artikel zijn wereldleiders op het gebied van andrologie, gynaecologie, urologie, celbiologie, endocrinologie, milieurisico’s, pathologie, voortplantingsgeneeskunde, medisch geassisteerde voortplanting, oncologie, genetica, kindergeneeskunde, farmacologie en therapeutica.
De tien aanbevelingen:
Regeringen, gezondheidszorgsystemen, verzekeringsmaatschappijen en het publiek moeten begrijpen en erkennen dat mannelijke onvruchtbaarheid een veel voorkomende, ernstige medische aandoening is en dat patiënten recht hebben op een zinvolle diagnose en gerichte behandelingen.
Zet een wereldwijd netwerk op van registers en biobanken met gestandaardiseerde klinische en levensstijlinformatie en weefsel van vruchtbare en onvruchtbare mannen, hun partners en kinderen. Koppel dit aan nationale systemen voor gezondheidszorggegevens.
Implementeer protocollen en stimuleringsmaatregelen om het verzamelen van niet-geïdentificeerd weefsel en klinische/leefstijlgegevens te standaardiseren.
Financier meer internationaal, collaboratief onderzoek om de interacties en de impact van genetische, leefstijl- en omgevingsfactoren op de vruchtbaarheid van mannen in diverse populaties te begrijpen.
Genomische sequentiebepaling integreren in de diagnose van mannelijke onvruchtbaarheid.
Ontwikkel aanvullende diagnostische tests om de diagnose en oorzaak van mannelijke onvruchtbaarheid te verbeteren.
Grondig testen van de invloed op de vruchtbaarheid van mannen van stoffen – vooral hormoonontregelende chemicaliën – in producten, op het werk en in het milieu. Implementeer regelgeving en beleid en ontwikkel veilige alternatieven.
Rigoureus testen van strategieën voor medisch geassisteerde voortplanting voordat ze worden geïntegreerd in de klinische praktijk.
Publieke voorlichtingscampagnes om het bespreken van onvruchtbaarheid bij mannen en het zoeken naar gezondheidszorg te bevorderen.
Verbeterde training voor gezondheidswerkers om de reproductieve gezondheid van mannen gedurende het hele leven te bevorderen.