- Inleiding
‘Inzicht in het stervensproces’
Bijna de helft van de Nederlanders heeft angst om te sterven. Ze stoppen het nadenken hierover ver weg en vinden het moeilijk om erover te praten. Meestal omdat ze niet weten wat er gebeurt tijdens het stervensproces. Dat tekort aan kennis maakt de angst voor het sterven alleen maar groter. Het directe gevolg hiervan is, dat de kwaliteit van leven onder druk komt te staan.
‘Sterven is net zo ingrijpend als geboren worden’
Wij hebben een samenleving geschapen, waarin het niet bepaald oké wordt gevonden om te willen sterven; waarin het niet wordt geaccepteerd om op ‘goede voet’ te staan met de dood. Omdat men niet wil sterven, kun je je bijna niet voorstellen dat iemand dood wil gaan, ongeacht de omstandigheden of zijn lichamelijke conditie. Maar er zijn denkbare situaties waarin de dood valt te verkiezen boven het leven.
Maar helaas, de hele medische wetenschap en de geestelijke gezondheidszorg is erop getraind mensen zoals jij en ik in leven te houden, in plaats van ze te ondersteunen zodat ze met waardigheid kunnen sterven. Weet je, voor een dokter en verpleegkundige betekent de dood een soort ‘mislukking’. Voor een familielid of vriend is de dood zelfs een ramp. Alléén voor de ziel (jouw innerlijke of hoger bewustzijn) is de dood een opluchting, een vrijlating!
- Wat is ‘dood’ nu eigenlijk?
Wat gebeurt er nu met de ziel, de geest en het lichaam?
Stel, iemand beschikt over een geloof waarmee je bergen kunt verzetten. Hij wordt ernstig ziek en – ook al denkt, zegt en gelooft hij dat hij beter zal worden en zelfs daarvoor bidt – sterft zes weken later. Vaak heeft hij – op het niveau van de ziel – tijdens het stervensproces zijn ‘mening’ al onbewust veranderd. Nu is de tijd gekomen om het lichaam te laten vallen en de ziel voor andere doeleinden vrij te laten. Wanneer de ziel dit besluit zelf [1] neemt, kan het lichaam dit op geen enkele wijze veranderen. Niets wat het verstand (de breinmassa, de geest [2]) denkt, kan het nog aanpassen.
‘Jij bent een vormveranderaar’
Sommige mensen gaan ervan uit dat met de dood het lichaam én de geest [2] komen te vervallen. Lichaam en geest komen echter niet te vervallen. Het lichaam verandert van vorm, laat zijn meest compacte deel – het fysieke lichaam – achter, maar bewaart altijd zijn uiterlijke voorkomen; zijn energievorm. Het lichaam ondergaat dus een vormverandering; de energie van het lichaam zal met zijn uiterlijke verschijningsvorm meereizen naar het Licht; het hiernamaals. De kennis en de ervaringen van alle lichaamscellen zullen dus bewaard blijven en overgedragen worden aan het hiernamaals; het Rijk van het Absolute! De geest (of het totale verstand, het cel-geheugen; niet te verwarren de breinmassa; linker- en rechterhersenhelft) gaat ook met jou mee, zich aansluitend bij de ziel en het lichaam om uiteindelijk als één energiemassa met drie dimensies of facetten te verschijnen in het hiernamaals. De ziel, de geest en het fysieke lichaam worden getransformeerd tot één energieklont. Je bent dus een ‘vorm-veranderaar’, zowel op de ‘heenreis’ als op de ‘terugreis’.
[1] De ziel zelf neemt het besluit om het fysieke lichaam te verlaten; niet de Goddelijke Hiërarchie of Hoger Lichtwezen zoals velen beweren. Uiteraard zal er op Goddelijk Niveau overleg gepleegd worden met de Hogere Lichtwezens.
[2] De geest. De geest is een submoleculair deel, dat uit allerlei energieën bestaat, te weten gedachten, gevoelens en herinneringen aan het verleden – het heden, en vorige levens die opgeslagen zitten in de ziel. [https://www.hetnieuweinzicht.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=66&Itemid=127]
3.0. Wat gebeurt als je dood bent?
‘Het Bewustzijn van de Macrokosmos’
Het allereerste wat we goed moeten beseffen is, dat we eigenlijk nooit helemaal dood gaan, maar dat je terecht komt in het Bewustzijn van de Macrokosmos. De plaats waar géén ‘tijd’ en ‘ruimte’ bestaat, géén nu en dan, vroeger of later. Wanneer je in het menselijk lichaam verblijft, ervaar je een kleiner deel dan het geheel. Dat wil zeggen: een deel van de microkosmos. Wanneer je ‘los’ bent van het lichaam (als je verblijft wat sommigen de ‘geesteswereld’ noemen) heb jij je perspectief onmetelijk veel breder gemaakt. Opeens lijkt het of je alles weet en alles kunt zijn. Je zult een macro-kosmisch uitzicht hebben én in staat zijn te begrijpen wat je nu niet begrijpen kunt.
Eén van de dingen die je dán zult begrijpen, is dat |Al-wat-Is| – God, de Onvoorwaardelijke Onmetelijke Liefde – zelfs nog groter is dan de werkelijkheid die je dan ervaart. Dit zal je meteen van verwondering en verwachting vervullen, want dan zul je begrijpen dat het ‘spel’ – het komisch rad [1] – nooit ophoudt.
‘Vind er een godsgericht – een evaluatie – plaats ?’
In het hiernamaals vindt geen ‘godsgericht’ plaats! Je krijgt zelfs niet de gelegenheid jezelf te oordelen, want je zou jezelf ongetwijfeld een veel te lage waardering geven.
Nee, er vindt geen evaluatie plaats; er worden geen duimen omhoog of omlaag gehouden. Alleen mensen zijn zo belust op oordelen en omdat wij dat zijn, denken wij dat God het ook is. Dat is echter niet zo en dit is een grote waarheid die wij maar niet lijken te kunnen aanvaarden. Niettemin, al is er géén beoordeling in het hiernamaals is, is er wél de gelegenheid nog eens te kijken naar alles wat je hier hebt gedacht, gezegd en gedaan. Je kunt beslissen of je nogmaals hetzelfde zou kiezen op grond van |Wie-je-Bent| en |Wie-je-wenst-te-Zijn|.
‘In het hiernamaals heb je de mogelijkheid om je huidige leven terug te zien’
Dus graag wil ik erop wijzen, dat je de mogelijkheid zult hebben om je huidige leven – zonder pijn, vrees of oordeel – terug te zien, met als doel om te beslissen over hoe je je voelt over je opgedane ervaringen hier in het Hemelrijk én hoe je je van hieruit wilt (verder) ontwikkelen.
Velen onder ons zullen beslissen terug te keren naar deze wereld van densiteit (dichtheid, de massa van een stof) en relativiteit. Dit om opnieuw te ervaren welke keuzes en beslissingen je zult maken over het eigen Zelf op dit niveau. Anderen – slechts weinigen – zullen terugkeren met een andere missie. Zij keren terug naar densiteit en materie met als enige doel anderen hieruit te leiden. Altijd zijn er onder ons op aarde mensen geweest die deze keus hebben gemaakt. Je kunt ze direct aanwijzen. Hun ‘werk’ is gedaan. Zij zijn naar de aarde teruggekeerd, eenvoudig en alleen om anderen te helpen. Hierin ligt hun vreugde, hun verheffing en vervoering. Zij streven naar niets anders dan behulpzaam te zijn.
‘Elke gestelde vraag beantwoord krijgen’
In de tijd ná je ‘dood’ kun je er óók voor kiezen om elke vraag die je ooit hebt gehad, beantwoord te krijgen. Om vragen te stellen waarvan je het bestaan nooit vermoed had. Je kunt ervoor kiezen om de eenheid met |Al-Wat-Is| te ervaren. En, je krijgt de kans om te besluiten wat je het volgend moment zijn, doen en hebben wilt! Wil je terugkeren naar het lichaam dat je net verlaten hebt? Kies je ervoor nogmaals een menselijk leven te leiden, maar dan een ander leven? Kies je ervoor om op de plek in de ‘geesteswereld’ te blijven, op niveau dat je dan ervaart? Wil je verder gaan, doorgaan met leren en ervaren? Kies je ervoor ‘je identiteit te verliezen’ en op te gaan in de Eenheid; |AL-Wat-Is|?
Wat kies je? Wat kies je? Wat kies je?
Dát zal de vraag zijn die je gesteld zal worden, wanneer je bent aangekomen in het Rijk van het Absolute; het Hemelrijk of het Bewustzijn van de Macrorealiteit. Dat zal altijd de vraag zijn die God je stelt. Altijd! Het is de vraag van het universum; van God. Want het universum weet niets, behalve hoe het jouw diepste wens, jouw grootste verlangen, moet vervullen. Dat doet het elk moment, iedere dag!
Het verschil tussen jou en God is, dat jij je dat niet bewust bent. God wel. Vandaar deze prikkelende vraag van God die je aller diepste gevoelens en verlangens kent. Want je bent een deel van het Goddelijke Geheel; je bent een (energie)deel van God Zelf!
Dus dat wat er met je gebeurt, is dat wat jij wilt dat er met je gebeurt. Niet meer en niet minder. Niet alleen in het lichaam (de ziel schept het leven op aarde in een fysieke vorm) schep je je eigen werkelijkheid, maar ook wanneer je daar ‘los’ van bent; ‘los’ van het fysiek lichaam.
[1] Het kosmische rad. [ [https://www.hetnieuweinzicht.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=261:een-cd-rom-spelletje-het-kosmische-rad&catid=26&Itemid=100204]
4.0 Wannéér en wáárom verlaat de ziel het lichaam?
‘Zomaar, opeens? Overdag, ‘s nachts?’
De ziel kan op ieder gewenst moment de fysieke vorm van het lichaam verlaten. En dat doet ze niet alleen bij het ‘sterven’ van het fysieke lichaam. Neen, ze verlaat het lichaam niet omdat ze ongelukkig is in het lichaam, maar verlaat het lichaam omdat ze wil ‘regenereren’ of ‘verjongen’. En, dat doet ze elke dag. Wanneer de ziel naar haar grotere ervaringen verlangt. Ze voelt zich dan weer jonger. Op deze manier kan de ziel het lichaam verlaten gedurende de hele tijd, de hele dag. Voortdurend. Heel je leven lang.
Het meest veel voorkomend moment dat je ziel het fysieke lichaam verlaat, is wel tijdens de slaap. Het is niet zo dat het lichaam rust nodig heeft, maar de ziel zoekt rust en daarom maakt ze dat het lichaam ‘in slaap valt’. De ziel verlaat het lichaam niet alleen tijdens de slaap, maar soms ook zuiver en alleen om de vreugde ervan te mogen ervaren. Zij hoeft niet altijd op zoek te zijn naar een wakker bewustzijn of een verjongd lichaam. Neen, mogelijk kiest ze er gewoon voor om de extase van het kennen van de Eenheid te herscheppen. Ook zal de ziel het lichaam verlaten als ze genoeg heeft van de onwaarheid en de valse werkelijkheid en ingebeelde gevaren, en als ze weer naar her-verbinding zoekt, naar zekerheid, rust en een wakkere geest. Ook wanneer de ziel moe is van haar beperkingen, moe van de ‘zwaarte’ en het gebrek aan vrijheid die ze in het lichaam ervaart, laat de ziel het lichaam letterlijk vallen. Als ze wil ‘bijtanken’, verlaat ze gewoon het lichaam. Dacht je dat het gemakkelijk – jouw fysieke verschijning vormt een lage trillingsfrequentie t.o.v. de zeer hoge frequentie van de ziel – was voor je ziel om in je lichaam te verblijven? Dat is het niet. Het is het moeilijkste wat je ziel ooit heeft gedaan.
‘Onenigheid in het drieledig wezen?’
Nu zijn er ook momenten waarop het lichaam en het verstand (de geest) gewoonweg
niet naar de ziel willen luisteren. Dit schept een scenario waarin er een innerlijke ‘strijd’
tussen de geest en de ziel zal ontstaan. De ziel besluit dan het lichaam te verlaten. Het
lichaam en het verstand – altijd dienaren van de ziel – horen dit en het proces van
bevrijding zet in. Nochtans weigert het verstand (het ego, de geest) dit te accepteren.
Dit betekent immers het einde van het bestaan. Daarom geeft de geest het lichaam de
opdracht zich te verzetten. Het lichaam en het verstand ontvangen veel aanmoediging
van de buitenwereld, de wereld van hun schepping. Op die manier wordt hun strategie
bevestigd en versterkt. Op dit punt hangt alles ervan af hoe graag de ziel wil vertrekken.
‘De ziel heeft afspraken gemaakt ……. (?).’
De ziel, die een lichtheid en een vrijheid kent – zeker in het hiernamaals – die jij je niet kunt voorstellen, verlangt steeds weer naar die toestand. Overal, ook in het fysieke lichaam. De ziel is ook vrede en vreugde. Ze is onbeperkt en pijnloos; volmaakte wijsheid, volmaakte liefde en zoekt haar ware toestand. Ze is al die dingen en nog veel meer. Maar in het lichaam ervaart ze hier maar heel weinig van. En dus heeft ze een afspraak met zichzelf gemaakt. Ze sprak af, dat ze in het lichaam zou blijven zolang als nodig was om te scheppen en te ervaren wat ze koos om te scheppen en te ervaren, maar alléén als ze het lichaam verlaten kon wanneer zij dat wilde!
Dus hoe meer je hele wezen verzekerd is van al deze ‘verjongingen’ – en hoe meer het zich herinnert wat het met het lichaam doet en probeert te bereiken – hoe minder je ziel ervoor zal kiezen om buiten je lichaam te verblijven, omdat ze weet dat ze met een reden en met een doel naar het lichaam is gekomen. Ze verlangt ernaar om daarmee door te gaan en zo goed mogelijk gebruik te maken van de tijd die ze met het lichaam heeft.
5.0 Macrorealiteit
‘Voorzetting van het scheppingsproces’.
Wanneer je sterft, houd je echter niet op te scheppen; te creëren. Denk je heus dat je ophoudt te scheppen, alléén omdat je fysiek dood bent? De reden waarom je niet ophoudt met scheppen, wanneer je sterft, is dat je nooit sterft! Daar ben je niet toe in staat. Want je bent het leven zelf en het leven is niet in staat géén leven te zijn. Dus jij bent niet in staat te sterven. Wat er dus gebeurt als je sterft, is………… dat je doorgaat met leven!!
Wat wij dus sterven noemen, is niets anders dan terugkeren naar het Bewustzijn van de Macrorealiteit waar opnieuw het scheppingsproces wordt voortgezet. Het essentiële verschil met het leven op aarde is, dat ná de dood je begrip niet langer beperkt is. Je ziet meer, je kunnen alles ervaren wat jij (je ziel) wenst te ervaren én daardoor begrijp je ook meer. Dit komt omdat de ziel zich bewust is van het directe verband tussen z’n gedachte en schepping; tussen de ideeën die je hebt op dat bewuste moment en je ervaringen van het NU-moment.
‘Ja, op Macroniveau – in het Rijk van het Absolute – zie je het uiterlijk van de rotsblok én de bewegingen daarbinnen gelijktijdig. Er verloopt geen ‘tijd’ tussen de beweging van de atomen en de verschijning van het rotsblok die daardoor geschapen wordt. Het rotsblok ‘is’, en dat is het ook terwijl de beweging in volle gang is. De beweging is in gang en het rotsblok is bezig te ‘zijn’; allemaal ‘tegelijkertijd’. [Neale D. Walsch]
Op het moment van wat wij de ‘dood’ noemen, beseft de ziel dat. Je gedachte is je creatie, je schepping en wel direct. Dit in tegenstelling tot het leven op aarde, waarin het (zeer) lang kan duren voordat jouw creatie is gerealiseerd. Het is gewoon een verandering van perspectief, want na de dood is je begrip niet langer beperkt. Je ziet het rotsblok én je ziet de binnenkant van het rotsblok, gelijktijdig. Je zult dus zien, wat nu op je overkomt als de ingewikkeldste aspecten van het leven, en dan aldaar denken: ’Natuurlijk, Oh zit dat zo in elkaar! Ja, nu begrijp ik het allemaal’. Het zal je allemaal heel duidelijk worden …. in het Hemelrijk. Ook de ware betekenis – de zin – van jouw leven!
Sterven is dus terugkeren naar het Bewustzijn van de Macrorealiteit, het Rijk van het Absolute.
6.0 De hel of het vagevuur
‘Bestaat er zoiets als de hel of het vagevuur?’
Er is ná de dood geen ervaring, zoals wij het hebben bedacht in onze op angst gebaseerde theologiëen. Er is echter wel de ervaring van de ziel die zo ongelukkig is, zó onvolledig, zoveel minder dan het Geheel, zo zeer van Gods grootste vreugde gescheiden, dat dat voor jouw ziel de ‘hel’ zou kunnen zijn.
De hel bestaat niet op een bepaalde plaats, zoals wij hebben gefantaseerd, waar je eeuwig in de vlammen brandt of tot in de oneindigheid wordt gemarteld. Er is géén plek of dimensie waar naartoe wij voor de eeuwigheid kunnen worden verbannen. Er is dus geen ‘hel’, niet echt. Let wel niet echt, maar wel in onze gedachten!
Welk doel zou God hebben met het ‘beheren’ van een hel?
Zelfs al had God de uitgesproken ongoddelijke gedachte dat wij de hemel niet ‘verdienen’, waarom zou God dan de behoefte hebben een bepaald soort wraak of straf te zoeken vanwege ons falen? Zou het niet veel eenvoudiger voor God zijn, gewoon van ons te ontdoen? Welke wraakzuchtig deel van God vereist dat God ons onderwerp aan eeuwig lijden op een niveau dat met geen enkele pen of pijn valt te beschrijven?
Indien het antwoord neerkomt op de behoefte aan gerechtigheid, zou het dan niet rechtvaardig genoeg zijn om allen – iedereen – gewoon de gemeenschap met God in de hemel te ontzeggen? Is een eeuwigdurende toediening van pijn noodzakelijk?
Nogmaals ……… God wil duidelijk kenbaar maken dat de ‘hel’ – die wij zelfs hebben in onze gedachten gecreëerd en gefantaseerd hebben – niet bestaat, maar het is niet wat je denkt en je ervaart het niet om de redenen die je zijn gegeven. Het is een ervaring van de slechts mogelijke uitkomst van jouw keuzes, beslissingen en creaties. Het is het natuurlijke gevolg van elke gedachte die God ontkent of nee zegt tegen |Wie-je-Bent| in relatie tot God. Het is de pijn die je lijdt als gevolg van verkeerd denken.
God zegt: ‘Ik – God- stuur je daar niet heen, noch is het Mijn verantwoordelijkheid dat je door die ervaring wordt bezocht. Jij, jijzelf, schept de ervaring, telkens wanneer en op welke wijze ook je jou Zelf scheidt van je eigen hoogste gedachte over jezelf. Jij, jijzelf, schept de ervaring telkens wanneer je jezelf ontkent; telkens wanneer je afwijst |Wie| en |Wat-je-werkelijk-Bent|, namelijk een deel van Mij, een deel van het Goddelijke Geheel.
Nochtans is ook deze ervaring nooit eeuwigdurend. Dat kan gewoonweg niet, want het is niet Mijn opzet dat je van Mij voor eeuwig en eeuwig gescheiden blijft. Sterker nog, zoiets is een onmogelijkheid, want om een dergelijke gebeurtenis te verwerkelijken zou niet alleen jij moeten ontkennen ‘Wie-je-Bent’, maar Ik- God- eveneens. En dat zal Ik nooit doen. En zolang één van ons beiden vasthoudt aan de waarheid over jou, zal de waarheid uiteindelijk zegevieren’.
We weten nu dat de hel niet bestaat. Dat wij onze eigen werkelijkheden creëren, en dat we de kracht en de macht hebben om elke werkelijkheid te scheppen, gewoon door er aan te denken. Dan kunnen en zullen hellevuur en vervloeking bestaan, voor degenen die erin geloven.
‘Hel’ is het tegenovergesteld van vreugde. Het is onvervuld zijn. Het is weten Wie en Wat-je-bent, maar dat kun je niet ervaren. Het is wezenloos zijn. Dat is de hel en er is niets ergers voor een ziel dan dat te Zijn; wezenloos!
[1] Het kerkelijke geloof. Nieuwsbrief ‘Geloof’- deel I, 15 november 2011. [https://www.millennium-visie.org/site/nieuwsbrief/148-geloof-nieuwsbrief-november-2011?eprivacy=1]
Hans Zevenboom
Link: https://www.millennium-visie.org/site/nieuwsbrief/350-de-dood-is-hereniging