Mensen die in beloopbare buurten wonen met toegang tot parken en andere buitenactiviteiten, zijn actiever en hebben minder kans op diabetes of obesitas, volgens een nieuw artikel gepubliceerd in het tijdschrift Endocrine Society, Endocrine Reviews.
Bijna de helft van de volwassenen in de Verenigde Staten heeft obesitas en meer dan 11 procent van de Amerikaanse bevolking heeft diabetes. Onderzoekers en beleidsmakers hebben gezocht naar een effectieve manier om een gezonde levensstijl op populatieniveau te promoten om deze dubbele epidemieën aan te pakken.
De gebouwde omgeving is de door de mens gemaakte constructies die mensen voorzien van woon-, werk- en recreatieruimtes. Deze omgeving omvat gebouwen, buurten, parken, fietspaden, restaurants, winkels, wegen en openbaar vervoer. De menselijke gezondheid wordt beïnvloed door de fysieke omgevingen die we construeren.
“De gebouwde omgeving kan de fysieke activiteitsniveaus beïnvloeden door actieve vormen van transport, zoals wandelen en fietsen, te promoten in plaats van passieve, zoals autogebruik”, zegt Gillian L. Booth, MD, M.Sc., van de Universiteit van Toronto, St. Michael’s Hospital of Unity Health Toronto en ICES in Ontario, Canada. “Het verschuiven van de vervoerskeuzes van omwonenden kan betekenen dat meer leden van de bevolking kunnen deelnemen aan fysieke activiteit tijdens hun dagelijkse routine zonder gestructureerde oefenprogramma’s.”
De onderzoekers beoordeelden verschillende onderzoeken naar de gebouwde omgeving en hun effecten op de volksgezondheid en ontdekten dat beloopbare, activiteitsvriendelijke steden en buurten geassocieerd waren met een lager risico op obesitas en diabetes. Een groot populatieonderzoek onder 32.767 mensen vond dat de prevalentie van obesitas bij volwassenen die in goed beloopbare buurten woonden in vergelijking met mensen in moeilijk beloopbare gebieden 43% was versus 53%.
Een onderzoek onder 1,1 miljoen volwassenen met normale bloedsuikerspiegels wees uit dat de incidentie van pre-diabetes 20% hoger was bij mensen die in minder beloopbare gebieden woonden na 8 jaar follow-up. Een ander onderzoek onder 1,6 miljoen volwassenen vond een 30% tot 50% grotere kans op het ontwikkelen van diabetes bij mensen die in moeilijk begaanbare gebieden wonen. In een Canadees onderzoek op populatiebasis, werd het verplaatsen van een onbegaanbare naar een zeer beloopbare buurt geassocieerd met een 54% lagere kans om de diagnose hoge bloeddruk te krijgen.
De krant merkte ook op dat luchtvervuiling en hoge concentraties fastfoodrestaurants risicofactoren zijn voor diabetes en de voordelen van wonen in een beloopbare buurt aanzienlijk kunnen verminderen.
“We hebben beleid nodig dat gezondere eetgewoonten bevordert en mogelijkheden om actief te transporteren”, zegt Booth. “Het ontwerpen van buurten met veilige en effectieve opties voor openbaar vervoer, fietsinfrastructuur en wandelpaden kan verkeersgerelateerde vervuiling verminderen.”
De co-hoofdauteur van deze studie is Nicholas A. Howell, M.D., Ph.D., van de Universiteit van Toronto.
De studie ontving financiering van de Canadian Institutes of Health Research.