Het negeren van bewijs over oorzaken van ziekten, zoals roken, kan de volksgezondheid schaden. Dit rapport onderzoekt hoe deskundigen op het gebied van de volksgezondheid het bewijs begonnen te negeren dat vitamine D-tekorten bij kinderen verband houden met tandcariës.
Historische analyses laten zien dat een organisatie van klinische specialisten, de American Dental Association (ADA), deze visie heeft geïnitieerd. De ADA was een toonaangevende organisatie en haar bestuursorganen werkten via politieke kanalen om van fluoride een wereldwijde standaard van zorg te maken voor een ziekte die destijds werd gezien als een indicator van vitamine D-tekorten.
De wetenschappelijke raad van de ADA was betrokken bij dit streven en keurde de verklaring goed waarin stond dat “claims voor vitamine D als factor bij tandbederf niet acceptabel zijn”. Deze verklaring was door een ghost writer geschreven, het tegenovergestelde van wat de wetenschappelijke raad van de ADA al 15 jaar had onderschreven, en het tegenovergestelde van wat de National Academy of Sciences concludeerde.
Interne ADA-documenten zijn informatief over de oorsprong van dit wetenschappelijke raadsel; de wetenschappelijke raad van de ADA had hun wetenschappelijke regels genegeerd en stond de bestuursorganen van de ADA bij in conflicten met de medische professie op het gebied van reclamebeleid. Het hier gepresenteerde bewijs suggereert dat professionele organisaties van klinische specialisten de macht hebben om zorgstandaarden te creëren die het belangrijkste bewijs negeren en bijgevolg de volksgezondheid kunnen schaden.
https://www.mdpi.com/2072-6643/13/12/4361