Onderzoekers onder leiding van een UMass Lowell-professor milieuwetenschappen zeggen dat kwikmetingen in een bos in Massachusetts aangeven dat het giftig element in veel grotere hoeveelheden in bossen over de hele wereld wordt afgezet dan eerder werd aangenomen.
De resultaten van het team onderstrepen de bezorgdheid over de gezondheid en het welzijn van mensen, dieren in het wild en waterwegen, volgens prof. Daniel Obrist, aangezien kwik dat zich ophoopt in bossen uiteindelijk in beken en rivieren, in meren en oceanen terechtkomt.
Kwik is een zeer giftige verontreinigende stof die een bedreiging vormt voor vissen, vogels, zoogdieren en mensen. Honderden tonnen ervan komen elk jaar in de atmosfeer vrij door kolengestookte elektriciteitscentrales, maar ook door goudwinning en andere industriële processen en de verontreinigende stof wordt door wind en stroming over de hele wereld verspreid. Langdurige blootstelling aan kwik of het consumeren van voedsel dat hoge niveaus van de verontreinigende stof bevat, kan leiden tot reproductieve, immuun-, neurologische en cardiovasculaire problemen, volgens Obrist, voorzitter van UMass Lowell’s Department of Environmental, Earth and Atmospheric Sciences.
Bossen vormen ’s werelds meest overvloedige, productieve en wijdverbreide ecosystemen op het land, volgens Obrist, die zei dat de studie de eerste is die een volledig beeld geeft van hoe kwik in de atmosfeer wordt afgezet in elk landelijk bos ter wereld, inclusief de afzetting onder gasvorm, waar de meeste eerdere studies niet op ingaan.
“Bomen nemen gasvormig kwik uit de atmosfeer op via hun bladeren en als planten hun bladeren afwerpen die dan afsterven, brengen ze dat atmosferisch kwik in feite over naar de ecosystemen,” zei hij.
De resultaten van het project, dat wordt ondersteund door een driejarige subsidie van $ 873.000 van de National Science Foundation (NSF), zijn gepubliceerd in een uitgave van de Proceedings of the National Academy of Sciences. UMass Lowell-student Eric Roy, een dubbel-majoor in meteorologie en wiskunde van Lowell, is één van de co-auteurs van de studie.
De afgelopen 16 maanden heeft het team gemeten hoe kwik in de atmosfeer wordt afgezet in Harvard Forest in Petersham, een terrein van bijna 4.000 hectare met hardhouten loofbomen zoals rode eik en rode esdoorn die elk jaar hun bladeren verliezen. Een reeks meetsystemen die op verschillende hoogten op de 100 meter hoge onderzoekstoren van het bos waren geplaatst, beoordeelden de gasvormige kwikafzetting van de locatie van het bladerdak tot de bosbodem.
“Zesenzeventig procent van de kwikafzetting in dit bos is afkomstig van gasvormig kwik in de atmosfeer. Het is vijf keer groter dan het kwik dat wordt afgezet door regen en sneeuw en drie keer groter dan het kwik dat wordt afgezet door zwerfvuil, wat kwik is dat wordt overgedragen door bladeren die op de grond vallen. Dit kwik werd eerder door andere onderzoekers gebruikt als een proxy voor het schatten van gasvormige kwikafzetting in bossen, “zei Obrist.
“Onze studie suggereert dat de kwikbelasting in bossen met een factor twee is onderschat en dat bossen wereldwijd een veel grotere wereldwijde absorbeerder en verzamelaar van gasvormig kwik kunnen zijn dan momenteel wordt aangenomen. Deze groter dan verwachte accumulatie kan de verrassend hoge kwikconcentratie verklaren waargenomen in de bodem in landelijke bossen,” zei hij.
Vertaling: Andre Teirlinck