Reactivering van het Epstein-Barr-virus (EBV) als gevolg van de ontstekingsreactie op een coronavirusinfectie kan de oorzaak zijn van voorheen onverklaarbare lange COVID-symptomen – zoals vermoeidheid, hersenmist en huiduitslag – die optreden bij ongeveer 30% van de patiënten na herstel van initiële COVID-19-infectie. Het eerste bewijs dat EBV-reactivering koppelt aan langdurige COVID, evenals een analyse van langdurige COVID-prevalentie, wordt geschetst in een nieuwe lange COVID-studie die is gepubliceerd in het tijdschrift Pathogens.
“We hebben EBV-antilichaamtests uitgevoerd op herstelde COVID-19-patiënten, waarbij de EBV-reactiveringspercentages van mensen met langdurige COVID-symptomen werden vergeleken met die zonder lange COVID-19-symptomen”, zegt hoofdonderzoeksauteur Jeffrey E. Gold van World Organization. “De meerderheid van degenen met langdurige COVID-symptomen waren positief voor EBV-reactivering, maar slechts 10% van de controles gaf reactivering aan.”
De onderzoekers begonnen met het onderzoeken van 185 willekeurig geselecteerde patiënten die hersteld waren van COVID-19 en ontdekten dat 30,3% langdurige symptomen had die consistent waren met langdurige COVID na aanvankelijk herstel van een SARS-CoV-2-infectie. Dit omvatte verschillende patiënten met aanvankelijk asymptomatische COVID-19-gevallen die later lange COVID-19-symptomen ontwikkelden.
De onderzoekers ontdekten vervolgens, in een subset van 68 COVID-19-patiënten die willekeurig waren geselecteerd uit de ondervraagden, dat 66,7% van de lange COVID-proefpersonen versus 10% van de controles positief waren voor EBV-reactivering op basis van positieve EBV vroeg antigeen-diffuus (EA-D) IgG- of EBV-viraal capside-antigeen (VCA) IgM-titers. Het verschil was significant (p < 0,001, Fisher’s exact test).
“We vonden vergelijkbare percentages van EBV-reactivering bij degenen die maandenlang lange COVID-symptomen hadden, als bij degenen met lange COVID-symptomen die slechts enkele weken na het positief testen op COVID-19 begonnen”, zei co-auteur David J. Hurley, PhD, een professor en moleculair microbioloog aan de Universiteit van Georgia. “Dit gaf ons aan dat EBV-reactivering waarschijnlijk gelijktijdig of kort na de COVID-19-infectie plaatsvindt.”
De relatie tussen SARS-CoV-2 en EBV-reactivering die in deze studie wordt beschreven, opent nieuwe mogelijkheden voor een langdurige diagnose en behandeling van COVID. De onderzoekers gaven aan dat het verstandig kan zijn om patiënten die nieuw positief zijn voor COVID-19 te testen op bewijs van EBV-reactivering, aangegeven door positieve EBV EA-D IgG-, EBV VCA IgM- of serum-EBV-DNA-tests. Als patiënten tekenen van EBV-reactivering vertonen, kunnen ze vroeg worden behandeld om de intensiteit en duur van EBV-replicatie te verminderen, wat de ontwikkeling van langdurige COVID kan helpen remmen.
“Aangezien er steeds meer bewijzen zijn voor een rol voor EBV-reactivering bij de klinische manifestatie van acute COVID-19, impliceert deze studie dat EBV verder betrokken is bij de ontwikkeling van langdurige COVID”, zegt Lawrence S. Young, PhD, een viroloog aan de Universiteit van Warwick, en Hoofdredacteur van Pathogenen. “Als een directe rol voor EBV-reactivering bij langdurig COVID wordt ondersteund door verdere studies, zou dit kansen bieden om de rationele diagnose van deze aandoening te verbeteren en om de therapeutische waarde van anti-herpesvirusmiddelen zoals ganciclovir in overweging te nemen.”