Onderzoekers van de Universiteit van Toronto hebben ontdekt dat de interacties tussen de voedingsindustrie en de overheid veel groter waren dan de niet-industriële interacties op Bill S-228, ook bekend als de Child Health Protection Act, die in 2019 stierf in de Senaat van Canada.
De onderzoekers keken naar meer dan 3.800 interacties, waaronder vergaderingen, correspondentie en lobby, in de drie jaar voordat het wetsvoorstel mislukte. Ze ontdekten dat meer dan 80 procent afkomstig was van de industrie, vergeleken met volksgezondheid of non-profitorganisaties. Ze ontdekten ook dat de industrie verantwoordelijk was voor meer dan 80 procent van de interacties met de hoogste regeringskantoren, waaronder gekozen parlementsleden en hun personeel en niet-gekozen ambtenaren.
“De industrie had veel vaker, breder, en met hoger geplaatste kantoren dan vertegenwoordigers van de industrie contact met de overheid in discussies over kindermarketing en Bill S-228”, zei hoofdonderzoeker Mary L’Abbé, een professor in voedingswetenschappen aan de U of T en een onderzoeker in het Joannah & Brian Lawson Center for Child Nutrition. Het tijdschrift CMAJ Open publiceerde de studie vandaag.
De onderzoekers haalden gegevens uit de in 2016 opgezette Meetings and Correspondence on Healthy Eating-database van Health Canada, waarin het type en de inhoud van de interacties tussen belanghebbenden en Health Canada over voedingsbeleid worden beschreven. Ze gebruikten ook het Canadese lobbyregister, dat de namen en registraties van betaalde lobbyisten bijhoudt, maar beperkte details geeft over de inhoud van de bijeenkomsten.
“We hebben het geluk dat we toegang hebben tot deze informatie in Canada, aangezien het inzicht geeft in het verhaal van overheidswetten”, zegt Christine Mulligan, een doctoraalstudent in het laboratorium van L’Abbé en hoofdauteur van het onderzoek. “Belanghebbenden uit de industrie hebben belangrijke standpunten, maar het volume en de breedte van hun lobby voor dit wetsvoorstel was duidelijk onevenredig, vooral in vergelijking met de volksgezondheid.”
De voedingsindustrie heeft een lange geschiedenis van effectief lobbyen in Canada en andere landen, en een groeiend aantal onderzoeken heeft zowel die uitgebreide invloed aangetoond als de noodzaak voor beleidsmakers om zich hiervan bewust te zijn bij het opstellen van beleid dat de gezondheid en veiligheid van iedereen bevordert. burgers.
Health Canada had 56 procent van de tijd een ontmoeting met de industrie over de Healthy Eating Strategy van 2016, ontdekten onderzoekers van de University of Ottawa eerder dit jaar. En tijdens het opstellen van de recente Food Guide beperkte Health Canada het lobbyen van de industrie – zo effectief dat de industrie ambtenaren bij Agriculture en Agri-Food Canada overhaalde om namens hen te lobbyen bij Health Canada, zoals The Globe and Mail en andere organisaties meldden.
Mulligan zegt dat de ongelijkheid in interacties met de overheid tussen belanghebbenden nog groter was voor S-228, en dat het een schril contrast markeert tussen dit wetsvoorstel en interacties over de gezonde eetstrategie in bredere zin.
De lobby van de industrie was ook prominent aanwezig op een vastgelopen wetsvoorstel om etikettering aan de voorkant van de verpakking in te voeren die consumenten zou informeren over voedsel met veel zout, suiker en verzadigd vet, zei L’Abbé, die Health Canada adviseerde over zowel rekeningen als de strategie voor gezond eten. .
L’Abbé zei dat meer transparantie over interacties met Agriculture en Agri-Food Canada en andere federale afdelingen zou helpen, net als meer details in het register van lobbyisten. Alle opmerkingen van belanghebbenden met betrekking tot voorgestelde regelgeving maken deel uit van een openbare rol in de VS, en sommige groepen hebben opgeroepen tot een vergelijkbare aanpak in Canada.
“We hebben dringend een beter beheer nodig van het consultatieve proces over wetsvoorstellen, voor volksgezondheidsbeleid in het algemeen belang”, zei L’Abbé.
Links
http://www.cmajopen.ca/lookup/doi/10.9778/cmajo.20200086