Jaarlijks worden in de Verenigde Staten 80.000 kinderen met spoed geopereerd van appendicitis terwijl niet operatieve behandelingsopties haalbaar zijn. Een studie uitgevoerd door het Midwest Paediatric Surgery Consortium, geleid door Peter Minneci, MD, en Katherine Deans, MD, mede oprichters en directeuren van het Center for Surgical Outcomes Research aan het Nationwide Children’s Hospital, en online gepubliceerd in JAMA, vond dat kinderen met ongecompliceerde appendicitis door enkel antibiotica succesvol kunnen behandeld worden.
Van de 1.068 patiënten uit 10 gezondheidscentra die deelnamen aan het onderzoek, had 67,1% van de degenen die ervoor kozen om zich alleen met antibiotica te laten behandelen geen schadelijke bijwerkingen ervaren en had later geen blindedarmoperatie nodig. Patiënten in de niet operatieve groep had gemiddeld 6,6 invaliditeitsdagen, vergeleken met de 10,9 dagen in de operatie groep. Niet operationeel beheer werd ook geassocieerd met minder invaliditeitsdagen voor zorgverleners.
Dit onderzoek, gefinancierd door een Patient Centered Outcomes Research Institute (PCORI) beurs, is een vervolg op een eerste pilotstudie door Drs. Minneci en Deans gepubliceerd in 2015, waarin voor het eerst de werkzaamheid en veiligheid van niet operatieve behandeling van appendicitis bij kinderen werd voorgesteld door aan te tonen dat kinderen die in het ziekenhuis waren opgenomen voor ongecompliceerde appendicitis – met last van buikpijn gedurende maximaal 48 uur, een wit bloedcellengetal onder 18.000 en het ondergaan van een echografie of CT-scan om te controleren of hun appendix 1,1 centimeter dik was of kleiner zonder abces of fecalith – en die verkozen om met antibiotica te worden behandeld, met succes naar huis konden worden gestuurd zonder het gebruik van traditionele chirurgie.
“Voor een operatie moeten patiënten onder algehele narcose gaan en is er 1 tot 2% kans op een ernstige en 5-10% kans op een minder ernstige complicatie”, zegt Dr. Minneci, hoofdonderzoeker. “En de patiënten zullen postoperatief zeker pijn en handicap ervaren. Handicap als gevolg van de behandeling is ernstig voor kinderen omdat ze activiteiten in hun leven moeten missen die direct hun ontwikkeling en levenskwaliteit beïnvloeden, zoals school, sport en vakanties.”
Bovendien vond de studie, bedoeld om de klinische praktijk na te bootsen en de patiënten voor te lichten over de risico’s en voordelen van elke behandelingsoptie, dat zowel de patiënten die ervoor kozen een operatie te ondergaan als degenen die hadden gekozen voor een niet operatieve behandeling met antibiotica, vergelijkbare percentages van gecompliceerde blindedarmontsteking, en meldde een vergelijkbare tevredenheid over de gezondheidszorg na 30 dagen en kwaliteit van leven na 1 jaar.
Drs. Minneci en Deans zeiden dat toekomstig onderzoek zou kunnen nagaan hoe deze resultaten kunnen verspreid worden zodat meer patiënten op de hoogte kunnen worden gebracht van de twee opties en de risico’s en voordelen van elk. De keuzehulp en behandelprotocollen die voor deze studie zijn ontwikkeld om de risico’s te minimaliseren kunnen gemakkelijk omgezet worden in pediatrische klinische praktijk.
“Cultuurverandering en heroverweging hoe we patiënten behandelen is altijd moeilijk,” zei Dr. Deans. “Op dit moment zijn de normen voor succes onder chirurgen anders dan bij patiënten en families. Chirurgen hebben de neiging gepassioneerd te zijn over operaties, en een blindedarmoperatie is een goed geteste en vertrouwde procedure. Sommige patiënten willen echter een operatie vermijden en de resultaten van onze studies weerspiegelen de effectiviteit van het aanbieden van een niet operatieve behandeling. Dit stelt ons in staat om weg te gaan van een one-size-fits-all model van appendicitis zorg en elk kind te behandelen op basis van zijn of haar waarden en voorkeuren.”
Vertaling persbericht Andre Teirlinck