Volgens een studie gepubliceerd in Nature Metabolism van de Université Laval, het Québec Heart and Lung Institute (IUCPQ), en de McMaster University, kunnen bacteriën betrokken zijn bij de ontwikkeling van diabetes type 2.
De auteurs ontdekten dat het bloed, de lever en bepaald buikvet bij diabetici een andere bacteriële signatuur hebben dan bij niet diabetici.
De onderzoekers hebben dit aangetoond met bloed- en weefselmonsters genomen tijdens bariatrische chirurgie bij 40 patiënten die lijden aan ernstige obesitas. De helft van de deelnemers leed aan diabetes type 2, terwijl de andere proefpersonen insulineresistentie vertoonden zonder diabetes te hebben.
De onderzoekers identificeerden het bacterieel genetisch materiaal in elk van de bemonsterde weefsels, afkomstig van de lever en van drie buikvet deposito’s. Gebaseerd op het type aanwezige bacteriën en hun overvloed, konden de onderzoekers de bacteriële signatuur bepalen voor elk weefsel.
Uit hun analyse bleek dat de bacteriële signatuur bij diabetici niet dezelfde was als bij niet diabetici. Ze toonde ook aan dat het totale aantal bacteriën varieerde van het ene weefsel tot het andere, en het hoogst was in de lever en het grotere omentum (een vetweefsel dat de maag verbindt met de transversale dikke darm), twee gebieden die een belangrijke rol spelen in de metabolische regulatie.
“Onze bevindingen suggereren dat bij mensen die lijden aan ernstige obesitas, bacteriën of fragmenten van bacteriën een rol spelen in de ontwikkeling van diabetes type 2 ,” zei hoofdauteur, André Marette, professor aan de Université Laval’s faculteit geneeskunde en onderzoeker aan het IUCPQ onderzoekscentrum.
Volgens de studie komt het bacterieel genetisch materiaal gedetecteerd in de weefsels waarschijnlijk uit de darmen.
“We weten dat de darmbarrière beter doorlaatbaar is bij obesitas patiënten,” zei professor Marette.” Onze hypothese is dat levende bacteriën en bacteriële fragmenten deze barrière passeren en een ontstekingsproces veroorzaken dat uiteindelijk voorkomt dat de insuline haar werk doet, nl. de bloedsuikerspiegel reguleren door metabool te werken op de weefsels.”
Fernando Forato Anhê, postdoctoraal onderzoek fellow bij McMaster, voegt eraan toe: “Locatie, locatie locatie … Buiten het kennen van de namen van de bacteriën, is hun locatie de sleutel om te begrijpen hoe darmmicroben het metabolisme van de gastheer beïnvloeden.”
Professor Marette en zijn medewerkers kunnen hun onderzoek verder zetten dankzij een subsidie van $ 2 miljoen die ze onlangs hebben gekregen van het Canadian Institutes of Health Research.
“Ons volgende doel is om te bepalen of de bacteriën gevonden in de lever en in vetophopingen van mensen die lijden aan ernstige obesitas ook aanwezig zijn bij mensen met overgewicht of matige obesitas,” zei André Marette.
“We willen ook zien in een diermodel of bepaalde pathogene bacteriën in de weefsels diabetes type 2 kunnen veroorzaken. En tot slot willen we erachter komen of bepaalde nuttige bacteriën in deze weefsels kunnen gebruikt worden om de ontwikkeling van de ziekte te voorkomen. Als dat zo is, kunnen ze ons leiden naar een nieuwe familie van probiotische bacteriën of naar bacteriële behandelingen om diabetes te helpen bestrijden,” zei hij.
Vertaling: Andre Teirlinck