Professor Chris Exley
In 1984, als student aan de Universiteit van Stirling, Schotland en tijdens het uitvoeren van mijn eerste onafhankelijk onderzoek, zag ik voor het eerst een vis doodgaan aan acute aluminium-vergiftiging. Het stervensproces duurde minder dan achtenveertig uur. Binnen zes uur vertoonde de vis tekenen van angst en veranderde zijn gedrag aanzienlijk. De zalm ging vervolgens op zoek naar de uithoeken van het aquarium en duwde met zijn kop en lichaam tegen de wanden. Na vierentwintig uur bewoog de vis op een chaotische manier door het aquarium totdat het dier zijn oriëntatie verloor. Hij kantelde op zijn rug en liet het leven. Uit dit voorval bleek overduidelijk de toxiciteit van aluminium. Ik herinner me deze gebeurtenis zo goed omdat vrijwel niemand zich druk maakt over de giftigheid van aluminium.
Ook aluminium-toevoegingen aan vaccinaties zijn acuut giftig
In een recent bericht (https://tinyurl.com/ukrp63v) zette ik uiteen waarom een enkele injectie met een aluminium houdend vaccin lijkt op de acute blootstelling van de vis in de anekdote hierboven.
De blootstelling is acuut omdat de totale concentratie aan aluminium in de directe omgeving van de injectieplek extreem hoog is. Bijvoorbeeld in het geval van een enkele dosis van het Infanrix Hexa-vaccin is de blootstelling ongeveer 8000 keer hoger dan nodig is om een zalm binnen achtenveertig uur om zeep te helpen. De hoeveelheid aluminium in een vaccin is voldoende om in korte tijd celdood te veroorzaken. De definitie van een acute reactie houdt een dodelijk effect in – van cellen of van gehele organisme – binnen een korte periode na de blootstelling aan een giftige stof. Aluminium veroorzaakt een ontsteking stimuleert en vergroot en versnelt en wellicht daardoor de immuunrespons (zie: https://www.hippocraticpost.com/infection-disease/safety-concerns-aluminium-adjuvants/)
De acute aluminiumtoxiciteit op de injectieplaats van het vaccin wordt door het lichaam op diverse – chemische, fysische en biologische – manieren bestreden. De optredende processen verminderen weliswaar de acute toxiciteit van aluminium op de injectieplaats door de aanvankelijke concentratie van het giftig Al3+ ion (aluminium-ion) te verlagen.
Een kwalijk neveneffect is dat het aluminium zich verankert in diverse plekken in het lichaam. Waar het op neer komt is dat het aluminium wordt ‘weggetransporteerd’ van de injectieplaats. Daardoor komt het aluminium terecht in onder andere de macrofagen van de cellen in de buurt van de injectieplek. Zo is bijvoorbeeld Macrofagische myofasciitis – een zeldzame inflammatoire spieraandoening – een ziekte waarbij aluminiumrijke granulomen een rol spelen.
Het aluminium blijft niet altijd dichtbij de plek van de injectie. Met aluminium geladen cellen kunnen via de lymfeklieren op reis gaan. Er komt steeds meer bewijs beschikbaar dat deze cellen het aluminium zelfs naar het hersenweefsel kunnen transporteren waarbij het lymfestelsel en de bloedbaan als wegen kunnen dienen.
Een verontrustend bewijs dat aluminium het hersenweefsel kan bereiken en door de bloed-hersenbarrière kan breken is aangetoond bij autisme (zie: https://www.hippocraticpost.com/infection-disease/aluminium-and-autism/).
De toevoeging van aluminium (in vaccins) leidt tot een aanzienlijke blootstelling
Onder verwijzing naar mijn recente functie is een aluminiumadjuvans in een vaccin een acute blootstelling aan aluminium op de injectieplaats van het vaccin. Het aluminiumgehalte van een enkel vaccin vertegenwoordigt echter ook een significante blootstelling aan aluminium bij een baby.
De injectie van een enkele dosis Infanrix Hexa in een zuigeling is bijvoorbeeld gelijk aan 164 maal de dagelijkse dosis aluminium in moedermelkvoeding. Zelfs als een onrealistisch hoog aandeel aluminium in een granuloom (zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Granuloom) op de injectieplaats van het vaccin wordt vastgehouden (bijvoorbeeld 40% van het geïnjecteerde aluminium), is de dagelijkse dosis aluminium in Infanrix Hexa 100 keer hoger dan een baby binnenkrijgt bij borstvoeding.
Dit is een hoge blootstelling aan aluminium en resulteert onvermijdelijk in het vasthouden van aluminium in de weefsels van de baby – inclusief de hersenen. Daarom moeten we niet zelfgenoegzaam zijn over het gebruik van aluminiumverbindingen in vaccins. Er moeten voorschriften komen op basis van de toxiciteit van aluminium die de hoeveelheid aluminium die is toegestaan in een vaccin begrenzen.
De limiet moet ook worden gebruikt om duidelijk en ondubbelzinnig advies te geven over het aantal aluminium bevattende vaccins dat binnen een bepaalde periode kan worden gegeven. Aluminium is giftig als het in het menselijk weefsel doordringt. Daarom moeten we alle mogelijke stappen ondernemen om de blootstelling en de uiteindelijk de lichaamsbelasting van aluminium te verminderen. Zuigelingen zijn als gevolg van hun verhoogde gastro-intestinale absorptie (binnenkrijgen via maag en darmen), verminderde urinaire excretie (uitplassen) en een nog zich ontwikkelende bloed-hersenbarrière bijzonder gevoelig voor aluminium. We moeten onze jonge kinderen – nu en in de toekomst – tegen deze bedreiging beschermen.
Dit is een bewerking van het oorspronkelijke Engelse nieuwbericht:
– https://www.hippocraticpost.com/paediatrics/infants-are-uniquely-vulnerable-to-aluminium-in-vaccines/
met toestemming vertaald door Dick Schrauwen