Voedselonzekerheid leidt tot diabetes type 2

Nieuw onderzoek geleid door UConn School of Medicine laat zien dat Latijns-Amerikanen het hoogste risico lopen.

Een collaboratief onderzoek uitgevoerd door een team van Connecticut onderzoekers laat zien, dat er een sterk verband is tussen voedselonzekerheid en insulineresistentie, het onderliggende probleem van diabetes type 2. Insulineresistentie komt voor als cellen niet in staat zijn normaal te reageren op het hormoon insuline.

Het onderzoek van UConn School of Medicine, UConn School of Dental Medicine, Yale School of Publice Health, Quinnipiac University, Hartford Hospital en het Hispanic Health Council, suggereert dat voor Latijns-Amerikanen met diabetes type 2 voedselonzekerheid in verband staat met de ontwikkeling en progressie van de ziekte. De studie, gepubliceerd in het Journal of Nutrition van juni wijst op de 40 miljoen Amerikanen, inclusief 6.5 miljoen kinderen, die in voedsel onzekere huishoudens leven, waar toegang tot goede en veilige voeding beperkt en onzeker is.

In de US, is het aantal van voedsel onzekere huishoudens hoger voor Latinos, die ook onevenredig getroffen zijn door metabolische aandoeningen, zoals diabetes type 2. In feite heeft 12.1% van de Latijns-Amerikanen diabetes type 2 tegen 7.4% van overige Amerikanen.

Volgens de onderzoekers, kan voedselonzekerheid ontstekingen in het lichaam aanwakkeren. Die kunnen worden veroorzaakt door zwaarlijvigheid en excessief buikvet

Voedselonzekerheid is ook stressvol. Het gaat vaak samen met mentale stress, die cortisol en andere stresshormonen doet vrijkomen. Deze hormonen kunnen leiden tot ontwikkeling van insulineresistentie.

“Onze bevindingen ondersteunen de veronderstelling van het verband tussen voedselonzekerheid en slechte gezondheid, zegt Dr. Angela Bermúdez-Millán, assistent professor in het Department of Community Medicine and Health Care at UConn School of Medicine.

Resources zouden moeten worden omgeleid zodat voedsel onzekerheid stopt of vermindert, wat een krachtige sociale determinant is van gezondheid. "
In het onderzoek namen 121 Latijns-Amerikanen met diabetes deel. Achtenzestig procent van de deelnemers werden aangemerkt als voedsel onzeker.

Onderzoekers testten het verband tussen huishoudens voedsel onzekerheid en insulineresistentie door gebruik te maken van uitgangswaarde gegevens van de Community Health Workers Assisting Latinos Manage Stress and Diabetes (CALMS-D) randomized controlled trial (RCT). Nuchtere bloedglucose, insuline levels, stresshormonen en markers van ontstekingen werden gemeten. Ze ontdekten dat, vergeleken met voedsel zekere personen, voedsel onzekere een significant hogere insulineresistentie, insuline, glucose, stresshormonen, ontstekingen en cholesterol hadden.

* Voedselzekerheid: situatie waarbij mensen op elk ogenblik fysiek en economisch toegang hebben tot voldoende veilige en voedzame levensmiddelen om aan hun eetbehoeften en -voorkeuren voor een actief en gezond leven te kunnen voldoen.

Mensen, die voedsel onzeker zijn, hadden een hogere insulineresistentie dan anderen, die voedsel zeker zijn. Ontstekingen en stresshormonen waren de mechanismen waaraan voedsel onzekerheid en insulineresistentie werden gelinkt.

Volgens Bermúdez-Millán, benadrukken de resultaten het belang om maatregelen te nemen tegen voedsel onzekerheid, teneinde de effecten van ontstekingen, stress en insulineresistentie te verminderen. “Voedsel onzekerheid is overheersend, breedschalig en zeer nadelig voor de gezondheid”, zegt ze. “Gezondheidsinstellingen kunnen ook helpen het probleem aan te pakken door op voedsel onzekerheid te screenen en patiënten in contact te brengen met beschikbare middelen.

Ze doet ook een beroep op wetgevers en vraagt ze beleid te maken om voedsel onzekerheid te doen afnemen. Ook raadt ze aan om de toegang en kosten voor SNAP (Supplemental Nutrition Assistance Program) en voor diabetes-controle te verlagen en zo de beschikbaarheid van minimaal bewerkte voeding, meer fruit, groenten, volle granen in lokale winkels, gemeenschappelijke of eigen moestuinen te verbeteren.

De onderzoekers merken op, dat er een beperking aan hun onderzoek was: het was een dwarsdoorsnede, wat betekent, dat de deelnemer op één bepaald moment waren onderzocht. Het is mogelijk, dat bij deze mensen met meer insulineresistentie zich meer ontstekingen en stresshormonen ontwikkelen, wat hen ziek en gebrekkig maakt en dientengevolge hun financiële middelen uitput en zo tot voedsel onzekerheid leidt.

Vertaling: Loes Vink

Juli 2019