Van de 1.018 kinderen met nieuw gediagnosticeerde chronische nierziekte en 4.072 kinderen met een normale nierfunctie die werden gezien in de eerstelijnszorg, ontvingen respectievelijk 71% en 50% ten minste één medicijn dat toxisch zou kunnen zijn voor de nieren gedurende een gemiddelde follow-up van 3,3 jaar.
Het percentage van dergelijke recepten was 4 keer hoger bij patiënten met een nierziekte dan bij patiënten zonder.
Uit een analyse van gegevens uit de eerstelijnszorgpraktijken in het Verenigd Koninkrijk is gebleken dat veel kinderen met nieraandoeningen medicijnen krijgen die toxisch kunnen zijn voor hun nieren. De bevindingen, die verschijnen in een komende uitgave van CJASN, suggereren dat onderzoek nodig is om te bepalen of deze medicijnen noodzakelijk en passend zijn, of dat in plaats daarvan alternatieven kunnen worden voorgeschreven.
Voor kinderen met chronische nierziekte (CKD) is het belangrijk om de inname van medicijnen te beperken die de nieren kunnen beschadigen. Om dit probleem te bestuderen, analyseerden Claire Lefebvre, MDCM (Universiteit van Montreal) en haar collega’s de gegevens van 1997-2017 over kinderen die zorg ontvingen bij algemene eerstelijnszorgpraktijken in het Verenigd Koninkrijk. Kinderen met CKD werden 1: 4 gematcht met patiënten zonder CKD. De onderzoekers bestempelden medicijnen als Categorie A (consistent erkend als giftig voor de nieren) en Categorie B (erkend als potentieel toxisch voor de nieren).
De analyse omvatte 1.018 patiënten met nieuw gediagnosticeerde CKD die werden gematcht met 4.072 patiënten zonder CKD. Over een gemiddelde follow-up van 3,3 jaar kregen 26% van de patiënten met CKD en 15% van de patiënten zonder CKD een of meer geneesmiddelen van categorie A voorgeschreven. Bij het overwegen van geneesmiddelen van categorie B (waaronder geneesmiddelen van categorie A), ontving 71% van de patiënten met CKD en 50% van de patiënten zonder CKD ten minste één medicijn tijdens de follow-up.
Het tarief van klasse A-voorschriften was 71 per 100 persoonjaren en 8 per 100 persoonjaren bij respectievelijk CKD- en niet-CKD-patiënten. (Een persoonsjaar is het aantal jaren follow-up vermenigvuldigd met het aantal personen in de analyse.) De respectievelijke percentages van Klasse B-voorschriften waren 278 versus 44 per 100 persoonsjaren. Uit analyses bleek dat kinderen met CKD medicijnen kregen die potentieel giftig waren voor de nieren met een snelheid die 4 keer hoger was dan bij kinderen zonder CKD.
“We hebben aangetoond dat medicijnen die potentieel giftig zijn voor de nier, in hoge mate worden voorgeschreven aan kinderen met een nierziekte, wat erop wijst dat artsen en patiënten meer bewust moeten worden gemaakt van dit probleem,” zei Dr. Lefebvre. “We hopen dat dit onderzoek toekomstige studies zal aanmoedigen die de redenen voor deze hoge percentages evalueren en, uiteindelijk, de ontwikkeling van klinische beslissingsondersteunende systemen en voorlichtingsprogramma’s voor artsen om ongepaste nefrotoxische medicatie bij kinderen met CKD te verminderen.”
Persbericht AMERICAN SOCIETY OF NEPHROLOGY