Bijna zes miljoen Amerikanen krijgen hartfalen, een toonaangevende kostenpost voor de gezondheidszorg in de Verenigde Staten. Het ‘stijf hart’ hartfalen variant is goed voor ongeveer de helft van alle gevallen en de overgrote meerderheid van dergelijke patiënten nemen bètablokker medicijnen ondanks onduidelijk voordeel ervan. Een nieuwe publicatie in JAMA Network Open toont het verband tussen gebruik van bètablokkers en ‘stijf hart’ hartfalen.
Hartfalen treedt op wanneer het hart niet aan de eisen van het lichaam kan voldoen. Ongeveer de helft van de patiënten met normaal ritme krijgt hartfalen gekenmerkt door verminderde ontspanning van de hartspier omwille van een ‘stijf hart’. Dit wordt ook wel hartfalen genoemd met behouden ejectie fractie. De andere helft van de gevallen is te wijten aan een ‘zwak hart’ met een abnormaal ritme, ook bekend als hartfalen met verminderde ejectie fractie. Bètablokkers – medicijnen die de hartslag en de bloeddruk verminderen – worden sterk aanbevolen in nationale richtlijnen voor behandeling van ‘zwak hart’ hartfalen vanwege hun duidelijke voordeel.
“Een groot probleem met ‘stijf hart’ hartfalen is dat we geen effectieve medische therapieën hebben”, zegt co-auteur Timothy Plante, M.D., enuniversitair docent geneeskunde aan het Larner College of Medicine van de Universiteit van Vermont. “Wij gebruiken momenteel dezelfde medicijnen die werken voor ‘zwak hart’ hartfalen. Omdat bètablokkers levens redden bij ‘zwak hart’ hartfalen, nemen we aan dat ze ook effectief zijn bij ‘stijf hart’ hartfalen – deze veronderstelling kan verkeerd zijn.”
Plante, hoofdauteur Daniel Silverman, M.D., senior auteur Markus Meyer, M.D., en collega’s analyseerden gegevens van de National Institutes of Health-funded TOPCAT (Treatment of Preserved Cardiac Function Heart Failure with an Aldosterone Antagonist) studie, een onderzoek op het medicijn spironolacton bij patiënten met ‘stijf hart’ hartfalen. Ongeveer vier op de vijf deelnemers aan de studie gebruikten bètablokkers.
De onderzoekers ontdekten een risicofactor bij het gebruik van bètablokkers bij ziekenhuisopnames voor hartfalen bij de patiënten met ‘stijf hart’ hartfalen.
“Het gebruik van bètablokkers werd geassocieerd met een 74 procent hoger risico op mislukte ziekenhuisopnames bij deelnemers met hartfalen en een normale pompfunctie”, zegt Meyer, universitair hoofddocent geneeskunde aan de University of Minnesota Medical School.
Ondanks hun algemeen gebruik, merken de auteurs op dat het gebruik van bètablokkers bij ‘stijf hart’ hartfalen niet voldoende onderzocht is. Deze publicatie is een voortzetting van hun eerdere studie die vond dat stoppen met bètablokkers de niveaus van de bloedtest voor hartfalen bekend als BNP bij patiënten met ‘stijf hart’ hartfalen, aanzienlijk doet verbeteren.
“Bij ‘stijf hart’ hartfalen kan het hart minder ontspannen en vullen met bloed. Bètablokkers lijken de druk binnenin het hart verhogen. Dit kan leiden tot symptomen zoals verergering van kortademigheid en vasthouden van vocht,” zegt Silverman, een cardiologie fellow en klinisch docent geneeskunde aan de Universiteit van Vermont Medical Center en het Larner College of Medicine.
“Zelfs mensen zonder hartfalen zullen meer kortademigheid en minder inspanningscapaciteit ondervinden. Dit is een sedert decennia bekende bijwerking,” zegt Meyer. “Het is belangrijk om te begrijpen dat onze bevindingen geen bewijs zijn dat bètablokkers schadelijk zijn bij patiënten met ‘stijf hart’ hartfalen – het is gewoon een zorgwekkend signaal.”
Ze geloven dat hun bevindingen een klinische proef rechtvaardigen om de veiligheid en effecten van bètablokkers bij patiënten met een ‘stijf hart’ hartfalen te onderzoeken. “Er zijn enkele grote volgende stappen nodig, zoals het reproduceren van deze bevinding in andere studies en testen of het een voordeel is om te stoppen met bètablokkers bij patiënten met ‘stijf hart’ hartfalen”, zegt Silverman.
Vertaling: Andre Teirlinck