Een nieuwe studie bij ratten suggereert dat cafeïne enkele negatieve effecten van een obesogeen dieet kan compenseren door de opslag van lipiden in vetcellen te verminderen en de gewichtstoename en de productie van triglyceriden te beperken.
Ratten die de cafeïne consumeerden die werd gewonnen uit mate-thee, wonnen 16% minder gewicht en verzamelden 22% minder lichaamsvet dan ratten die cafeïnevrije mate-thee consumeerden, vonden wetenschappers van de Universiteit van Illinois in een nieuwe studie.
De effecten waren vergelijkbaar met synthetische cafeïne en die uit koffie.
Mate-thee is een kruidendrank rijk aan fytochemicaliën, flavonoïden en aminozuren die door mensen in Zuidoost-Latijns-Amerikaanse landen als stimulerend middel worden geconsumeerd. De hoeveelheid cafeïne per portie in maté-thee varieert van 65-130 milligram, vergeleken met 30-300 milligram cafeïne in een kopje gezette koffie, volgens de studie.
Gedurende vier weken aten de ratten in het onderzoek een dieet dat 40% vet, 45% koolhydraten en 15% eiwit bevatte. Ze slikten ook een van de vormen van cafeïne in een hoeveelheid die gelijk is aan die van een mens die dagelijks vier koppen koffie drinkt.
Aan het einde van de periode van vier weken verschilde het percentage vetvrije massa in de verschillende groepen ratten aanzienlijk. De ratten die cafeïne innamen uit mate-thee, koffie of synthetische bronnen, verzamelden minder lichaamsvet dan ratten in de andere groepen.
De studie, onlangs gepubliceerd in het Journal of Functional Foods, draagt bij aan een groeiend aantal onderzoeken dat suggereert dat matéthee kan helpen bij het bestrijden van obesitas, naast het leveren van andere gunstige gezondheidseffecten in verband met de fenolverbindingen, vitamines en flavonoïden die het bevat.
“Gezien de bevindingen, kan maté thee en cafeïne worden beschouwd als middelen tegen obesitas,” zei Elvira Gonzalez de Mejia, een co-auteur van de studie en directeur van de afdeling voedingswetenschappen aan de U. van I. “De resultaten van dit onderzoek zou kunnen worden geschaald naar mensen om de rol van matenthee en cafeïne te begrijpen als mogelijke strategieën om overgewicht en obesitas te voorkomen, evenals de daaropvolgende metabole stoornissen die met deze aandoeningen gepaard gaan. ”
In de ratten werd de ophoping van lipiden in de adipocyten significant geassocieerd met een grotere toename van het lichaamsgewicht en toegenomen lichaamsvet, volgens de studie.
Om het werkingsmechanisme te bepalen, voerden de wetenschappers celcultuurstudies uit waarbij ze vetcellen van muizen blootstelden aan synthetische cafeïne of de koffie- of mate-cafeïne-extracten. Ze vonden dat, ongeacht de bron, cafeïne de ophoping van lipiden in vetcellen met 20% -41% verminderde.
De wetenschappers volgden ook de expressie van verschillende genen geassocieerd met obesitas en vetmetabolisme. Deze omvatten het vetzuursynthasegen (Fasn), een enzymverbinding die betrokken is bij de synthese van vetzuren uit glucose; en het lipoproteïne lipase-gen (Lpl), dat codeert voor een enzym dat triglyceriden afbreekt.
Alle cafeïnebehandelingen, ongeacht hun oorsprong, hebben de expressie van zowel Fasn als Lpl aanzienlijk verlaagd. In de celculturen daalde de expressie van Fasn met 31% -39%, terwijl de expressie van Lpl met 51% -69% afnam bij cellen die werden behandeld met synthetische cafeïne of de cafeïne van matthee of koffie, vonden ze.
In de ratten die de mate-theecaffeïne consumeerden, daalde de expressie van Fasn met 39% in hun vetweefsel en met 37% in hun levers, vonden de onderzoekers.
De verminderde expressie van Fasn en twee andere genen in de lever veroorzaakte volgens de studie ook een lagere productie van lipoproteïne-cholesterol met lage dichtheid en triglyceriden.
“De consumptie van cafeïne uit mate of uit andere bronnen verminderde de negatieve invloed van een vetrijk, hoog-sucrosedieet op de lichaamssamenstelling vanwege de modulatie van bepaalde lipogene enzymen in zowel vetweefsel als de lever,” zei de Mejia. “De verminderde expressie van Fasn en Lpl veroorzaakte een lagere synthese en accumulatie van triglyceriden in het vetweefsel.”