De bedreigde zwarte zwaardwalvis [2] functioneert als een barometer voor het milieu.
Sommige kanaries zijn bijna twintig meter lang, wegen 70 ton en worden niet ingezet in kolenmijnen. Maar de ernstig bedreigde Noord-Atlantische zwarte zwaardwalvis – waarvan de belangrijkste leefgebieden voor de kust van New England snel veranderen – stuurt eenzelfde soort signaal over verontrustende veranderingen in de leefomgeving.
Deze bevindingen treft u aan in een nieuwe studie, “Fenologische veranderingen in het gebruik van walvishabitat in de Noord-Atlantische Oceaan in Massachusetts Bay (Phenological Changes in North Atlantic Right Whale Habitat Use in Massachusetts Bay)”, gepubliceerd op 15 november in Global Change Biology [3].
Het onderzoeksteam bestond uit wetenschappers van het Centre for Conservation Bioacoustics (CCB) van het Cornell Lab of Ornithology en uit onderzoekers van de Syracuse University.
Het bijna zes jaar durende project is het langstlopende en ook gepubliceerde onderzoek dat zonder onderbreking walvissen volgt met behulp van geluidregistratie die zich in een afgebakend gebied bevinden.
“De verandering in de aanwezigheid van de zwarte zwaardwalvis in Massachusetts Bay gedurende de zes jaar van de studie is opvallend”, zegt eerste auteur Russ Charif. Charif is senior bio-akoestisch onderzoeker bij het CCB. “Dit houdt waarschijnlijk verband met de snelle veranderingen in de omstandigheden langs de Atlantische kust – vooral in de Golf van Maine. Deze zee warmt sneller op dan 99% van het oceaanoppervlak in de rest van de wereld”.
Charif zegt dat in 2011 andere studies gestart zijn met het documenteren van de ingrijpende veranderingen de leefomgevingen van de zwaardwalvissen in andere delen van de Golf van Maine – waaronder Massachusetts Bay en Cape Cod Bay.
Massachusetts Bay is de toegangspoort tot Cape Cod Bay en is een van de belangrijkste foerageergebieden voor de Noord-Atlantische zwarte zwaardwalvissen. Die verzamelen zich daar in grote aantallen vanaf de late winter tot het vroege voorjaar.
Negentien autonome maritieme geluidsrecorders werden van juli 2007 tot en met april 2013 door het CCB ingezet in de Massachusetts Bay. Die recorders namen 24 uur per dag op om de karakteristieke ‘up-call’ van walvissen te detecteren. De analyses van 47000 uur aan opnames door computersystemen en menselijke analisten openbaarden dat in bijna elk jaar van de studie het aantal registraties van de zwarte zwaardwalvis toenam.
“Tijdens de zes jaar van onze studie verdubbelde de detectiepercentages tijdens de winter-lente maanden”, zegt medeauteur Aaron Rice. Rice is ecoloog bij het CCB. “Tijdens de zomer-herfstmaanden waren detecties van de zwarte zwaardwalvis aan het einde van studieperiode vervijfvoudigd. Het detectiepercentage bleek gestegen van 2 naar 13 procent. De wetenschappers ontdekten dat de zwarte zwaardwalvissen over een heel jaar in verschillende mate in Massachusetts Bay aanwezig waren. Deze constatering heeft implicaties voor de beschermingsinspanningen.
“Er moeten seizoensgebonden beschermingsmaatregelen worden opgestart op basis van ons onderzoek naar waar en wanneer de zwarte zwaardwalvissen het meest samenkomen, inclusief Massachusetts Bay,” zegt Rice. “De veronderstelde patronen zijn veranderd en de walvissen verschijnen nu in onbeschermde gebieden waar geen bescherming bestaat om de kans op botsingen met schepen en het verstrikt raken in visnetten te verminderen”.
Verstrikkingen en botsingen zijn de grootste bedreigingen voor deze walvissensoort naast de onbekende cumulatieve effecten van stijgende watertemperatuur, toenemende watervervuiling en andere stressfactoren. Het toenemende gebruik van Massachusetts Bay door de zwarte zwaardwalvissen deed zich voor terwijl de totale populatie van deze walvissen juist afnam.
Volgens de laatste schattingen is de huidige populatie ongeveer 400 dieren, maar er zijn maar 95 vrouwtjes in de reproductieve leeftijd. “Onze onderzoeksgegevens lopen tot 2013 en de omstandigheden kunnen sindsdien zelfs nog zijn verslechterd”, zegt Charif. “We moeten meer van deze langetermijnstudies doen voordat het te laat is. Onze enige hoop is kennis op te doen hoe leefgebieden van de zwarte zwaardwalvis zich door menselijke activiteiten verplaatsen. Dat is een noodzakelijke voorwaarde om deze dieren effectief kunnen beschermen”.
Dit onderzoek werd gefinancierd door Excelerate Energy LP, Neptune LNG LLC en de Marine Mammal Commission.
Vertaling: Dick Schrauwen [1]
Verwijzingen
[1] Bewerking van het oorspronkelijk persbericht door Pat Leonard (19 november 2019)
– http://news.cornell.edu/stories/2019/11/endangered-right-whales-act-environmental-barometers
[2] Zwarte zwaardwalvis (Right whale)
– https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwarte_zwaardwalvis
– https://en.wikipedia.org/wiki/Right_whale
[3] Artikel
– https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/gcb.14867