Zoetstof Splenda (sucralose) kan symptomen ziekte
van Crohn versterken
Bevordert 'slechte' bacteriën en darmontsteking;
bevindingen kunnen voedingsgewoonten bij menselijke
patiënten begeleiden.
CASE WESTERN RESERVE UNIVERSITY
In een onderzoek dat implicaties heeft voor mensen
met ontstekingsziekten, hebben onderzoekers van Case
Western Reserve University School of Medicine en
collega's ontdekt dat de kunstmatige zoetstof sucralose,
bekend onder de merknaam Splenda, darmontsteking
verergert bij muizen met de ziekte van Crohn, maar geen
substantiële invloed had op mensen zonder de aandoening.
De ziekte van Crohn is een inflammatoire darmaandoening
van het spijsverteringskanaal, die kan leiden tot
buikpijn, ernstige diarree, bloederige ontlasting,
gewichtsverlies en vermoeidheid. Ongeveer 10-15 procent
van de patiënten meldt dat zoetstoffen hun ziekte
verergeren.
De nieuwe bevindingen, onlangs gepubliceerd in
Inflammatory Bowel Diseases, onthulden een toename van
het aantal Proteobacteria, een grote phylum [groep] van
microben in de darmen van muizen die water hadden
gedronken met Splenda. De helft van de onderzochte
muizen, behorend tot een genetische lijn die aan een
vorm van de ziekte van Crohn lijdt, was meer getroffen
dan de resterende helft van de muizen, die tot een
gezonde muizenlijn behoren. Splenda produceerde
intestinale overgroei van E. coli (een lid van de
Proteobacteria-groep) en verhoogde bacteriële penetratie
in de darmwand bij muizen met de ziekte van Crohn.
De onderzoekers ontdekten ook dat Splenda-opname
resulteert in verhoogde myeloperoxidase-activiteit in de
darmen van muizen met de darmaandoening, maar niet bij
de gezonde muizen. Myeloperoxidase is een enzym in de
leukocyten (witte bloedcellen) dat effectief is in het
doden van verschillende micro-organismen. De conclusie
is dat de verhoogde aanwezigheid van E. coli de
myeloperoxidase-activiteit in de darm intensiveerde
terwijl het lichaam de indringer probeerde af te weren.
De bevindingen suggereren dat de consumptie van Splenda
de productie van myeloperoxidase alleen kan verhogen bij
personen met een pro-inflammatoire predispositie, zoals
de ziekte van Crohn of andere vormen van inflammatoire
darmaandoeningen. Als onderdeel van dit proces kunnen
ontstekingen en de bijbehorende gevolgen de symptomen
van de ziekte van Crohn verergeren.
"Onze bevindingen suggereren dat patiënten met de
ziekte van Crohn goed moeten nadenken over het gebruik
van Splenda of soortgelijke producten die sucralose en
maltodextrine bevatten," zei de hoofdauteur van de
studie, Alex Rodriguez-Palacios, DVM, MSc, DVSc, PhD,
universitair docent geneeskunde aan Case Western Reserve
School of Medicine. "Verschillende onderzoeken hebben de
ingrediënten in dit algemeen verkrijgbaar product apart
bestudeerd. Hier hebben we Splenda gebruikt als middel
om het gecombineerde effect van de commerciële
ingrediënten te testen op één van de beste diermodellen
voor de ziekte van Crohn.” Deze studie toont aan dat de
zoetstof veranderingen in darmbacteriën en
darmwandreactiviteit van de immuuncel induceert, wat zou
kunnen resulteren in ontsteking of ziekte opflakkeringen
bij gevoelige personen. Aan de andere kant suggereert de
studie dat mensen die geen darmziekte hebben, zich
wellicht niet al te veel hoeven te bekommeren. "
Splenda, dat in 1998 werd geïntroduceerd, bevat de
onverteerbare kunstmatige zoetstof sucralose en de
verteerbare zoetstof maltodextrine. Het is ongeveer 600
keer zo zoet als suiker en is één van de populairste
kunstmatige zoetstoffen op de markt. "Dit is wellicht
het beste experimenteel bewijs dat deze ingrediënten
samen biologische veranderingen veroorzaken waarvan
bekend is dat ze ontstekingen veroorzaken die in de loop
van de tijd schadelijk kunnen zijn voor vatbare dieren,"
zei Rodriguez-Palacios. "Onze volgende stap zou zijn om
experimenten rechtstreeks bij patiënten uit te voeren,
maar dat is moeilijker, gezien de grote variabiliteit
die inherent is aan de menselijke genetica, het
microbioom en het dieet."
Proteobacteria de schuldige
Proteobacteriën omvatten een grote verscheidenheid
aan pathogenen, zoals E. coli, Salmonella en
Legionellales (die de veteranenziekte veroorzaken.) Een
bepaalde hoeveelheid van deze bacteriën is normaal in
het lichaam en niet schadelijk. Overmatige groei, of
overmatige hoeveelheden, draagt bij tot veel
gezondheidsproblemen. Proteobacteriën zijn eerder in
verband gebracht met verschillende darmkanaalziekten bij
mensen. De meeste Proteobacteria hebben een
buitenmembraan samengesteld uit lipopolysacchariden, die
wanneer ze in het lichaam aanwezig zijn, in het algemeen
krachtige immuunresponsen teweegbrengen, waaronder
ontsteking. Ontsteking is de normale reactie van het
immuunsysteem van het lichaam op verwondingen en
binnendringende organismen. Tijdens het proces van het
bestrijden van de indringer ["antigeen"], kunnen
symptomen zoals pijn, warmte, zwelling en roodheid
optreden. Als de indringer, zoals E. coli, met succes
wordt afgestoten, verdwijnen de symptomen. Maar als de
indringer niet wordt uitgeroeid in het lichaam, kan
chronische ontsteking ontstaan of aanhouden, zoals het
geval is bij inflammatoire darmaandoeningen.
"Onze bevindingen waren uitsluitend te wijten aan het
toedienen van een klein onderdeel van het dieet," zei de
senior auteur Fabio Cominelli, MD, PhD, hoogleraar
geneeskunde, aan Case Western Reserve School of Medicine
en hoofdgastro-enterologie bij UH Cleveland Medical
Center . "Dit suggereert dat andere voedingsgewoonten of
-additieven kunnen leiden tot vergelijkbare
veranderingen in de microbiota. Er is bijvoorbeeld
onlangs aangetoond dat dieetemulgatoren die als
voedseladditieven worden gebruikt de darmflora kunnen
veranderen en colitis bij muizen kunnen bevorderen.
Andere scenario's kunnen bij mensen met de ziekte van
Crohn overdreven ontsteking introduceren, zoals
onverwachte door voedsel overgedragen bacteriële
infecties die myeloperoxidasebevattende leukocyten
verder kunnen aantrekken in het darmkanaal. "
Naast het illustreren van de experimentele rol van
een op sucralose-maltodextrine gebaseerd kunstmatig
zoetmiddel bij het bevorderen van darmdysbiose [een
microbiële disbalans] en myeloperoxidase-activiteit,
geven de onderzoeken aan dat het mogelijk zou kunnen
zijn om Proteobacteria en myeloperoxidase te meten als
gelijktijdige fecale biomarkers bij patiënten om hun
dieet aan te passen voor hun darmgezondheid.
Vertaling: Andre Teirlinck
