Hongerhormonen bieden een nieuwe route naar de
behandeling van verslavingen
Dick Schrauwen [0]
SAMENVATTING
Hormonen die honger en verzadiging signaleren zouden een
doorbraak kunnen zijn in de behandeling van
verslavingen. De hormonen in kwestie vinden hun
oorsprong in maag en de dunne darm. Ze sturen een
bericht aan je lichaam dat je honger hebt. Meer! Of
omgekeerd: dat je genoeg hebt gegeten. Ik ben verzadigd.
Voldaan. Genoeg.
Hongerhormonen blijken niet alleen de eetbehoefte te
sturen. Ze sturen ook andere primaire behoeften. De
hormonen roepen niet alleen om meer voedsel. Ze
schreeuwen ook om andere ``primaire behoeften``
veroorzaakt door verslavingen
Manipulatie van hongerhormonen zou verslaafden kunnen
helpen. Inactiveren van hongerhormonen zou het
makkelijker maken om weerstand te bieden aan het
destructief gebruik van genotsmiddelen: minder
``smachthormoon``, minder drang en dus minder gebruik.
Een bijkomend voordeel is dat sommige geneesmiddelen die
dat kunnen bewerkstelligen al zijn goedgekeurd door de
Amerikaanse FDA (Food & Drug Agency). Andere, nieuwere
medicijnen zitten in de FDA-pijplijn en hebben grote
kans om spoedig te worden toegelaten.
Tot deze conclusie kwamen de panelleden van de
jaarlijkse bijeenkomst van `Society for he Study of
Ingestive Behaviort` (SSIB) [3].
GHRELINE
"Hormonen die hun oorsprong vinden in de dunne darm
moduleren de signalering van dopamine in de hersenen en
daarmee de drang om op zoek te gaan naar beloning”,
verklaarde Dr. Mitchell Roitman, neurowetenschapper aan
de Universiteit van Illinois, Chicago. Dit mechanisme
verklaart waarom voedsel meer lonend is als iemand
honger heeft en waarom water lekkerder smaakt als iemand
dorst heeft.
Omdat drugs zoals cocaïne en alcohol inwerken op
diezelfde dopaminecircuits in de hersenen, kunnen
darmhormonen hun belonende effecten mogelijk op dezelfde
manier omhoog of omlaag draaien.
Een ander panellid, Dr. Lorenzo Leggio, leider van een
gezamenlijk team van het National Institute on Alcohol
Abuse and Alcoholism (NIAAA) en het National Institute
on Drug Abuse (NIDA) voegt daar het volgende aan toe.
Ghreline is een hongerhormoon dat wordt aangemaakt in de
de maag. Dit hormoon kan de beloning van het nemen van
alcohol beïnvloeden, net zoals het de beloningswaarde
van voedsel verhoogt. Het NIAAA/NIDA-team heeft
aangetoond dat ghreline de behoefte aan alcohol
bevordert bij mensen met een alcoholverslaving. Dezelfde
groep heeft ook onderzoek gedaan naar ratten die
genetisch ongevoelig zijn voor ghreline. Dit onderzoek
ondersteunt de rol die ghreline speelt bij het hunkeren
naar alcohol.
AMYLIN en GLP-1
Andere darmhormonen zoals GLP-1 en amylin komen vrij
tijdens het eten om de hersenen te vertellen wanneer
iemand genoeg heeft gehad. Verschillende panelleden
rapporteerden over onderzoek met proefdieren. Uit deze
studies bleek dat medicatie die de werking van deze
hormonen versterken, het beloningseffect van drugs en
alcohol kleiner maken.
Onderzoekers onder leiding van Dr. Elisabet Jerlhag van
de Universiteit van Göteborg in Zweden zagen een direct
verband tussen amyline en alcoholgebruik. Ratten die een
stof kregen die amyline imiteert vertoonde een
aanzienlijke vermindering van het gebruik van alcohol.
Dit effect deed zich zelfs voor bij ratten die selectief
zijn gefokt voor overmatig alcoholgebruik.
Dr. Heath Schmidt van de Perelman Medical School van de
Universiteit van Pennsylvania rapporteerde vergelijkbare
effecten van GLP-1-analogen bij het terugdringen van
cocaïne bij ratten.
AABEVELINGEN
Alle leden van het panel waren optimistisch over het
potentieel van hongerhormonen voor nieuwe therapieën om
mensen te helpen vechten tegen verslaving. Dr. Schmidt
zegt daarover: `Deze resultaten bieden een sterke reden
voor klinische proeven van GLP-1-analogen voor mensen
die op zoek zijn naar verslavingsbehandeling. Medicijnen
die GLP-1 beïnvloeden en amyline zijn al goedgekeurd
door de FDA voor type II diabetes en obesitas.
Deze medicijnen zouden opnieuw kunnen worden gebruikt
voor het behandelen van de hunkering naar drugs en tegen
het voorkomen terugval in een verslaving."
Verslavingen vormen een groot volksgezondheidsprobleem.
Het karakter is chronisch en de behandeling is duur.
Alleen al in de Verenigde Staten hebben meer dan 21
miljoen volwassenen een behandeling nodig voor alcohol-
of drugsmisbruik.
Gedragstherapie is de standaardbehandelingsmethode maar
de aanhoudende hunkering leidt tot hoge
terugvalpercentages. Momenteel zijn er slechts enkele
medicijnen goedgekeurd die het hunkeren kunnen
verminderen en die middelen zijn niet bij iedereen
effectief.
De panelleden concludeerden dat gegevens uit dierproeven
en voorlopige proeven bij mensen een veelbelovende
toekomst schetsen voor de toepassing van het
darmhormoonsysteem in het ontwikkelen van nieuwe
behandelingen tegen verslavingen.
LINKS
[0] Dit artikel is een bewerking van een persbericht in
[1] afkomstig van [3]
[1]
https://www.eurekalert.org/pub_releases/2018-07/sfts-rft071618.php
[2]
https://link.springer.com/article/10.1007%2Fs11892-015-0693-3
[3] SSIB (Society for the Study of Ingestive Behavior) -
https://www.ssib.org/web/
Vertaling: Dick Schrauwen
