Een toxine die van de maag naar de hersenen reist
kan Parkinson veroorzaken
UNIVERSITY PARK, Pa. - Combinaties in lage doses van
een toxisch herbicide met suikerbindende eiwitten,
lectines genaamd, kunnen Parkinson symptomen veroorzaken
zoals tremoren van het lichaam en vertragen van
lichaamsbewegingen nadat het toxine zich heeft
verplaatst van de maag naar de hersenen.
In een onderzoek met ratten ontdekten de onderzoekers
aan het Penn State College of Medicine dat na inname van
paraquat, een veel gebruikte herbicide dat sinds 2007 in
de VS verboden is, samen met lectinen - suikerbindende
eiwitten die in de natuur worden aangetroffen -
Parkinson kan veroorzaken.
Volgens Thyagarajan Subramanian, hoogleraar
neurologie en neurale- en gedragswetenschappen en
medeauteur van het onderzoek, die zijn bevindingen
onlangs publiceerde in het tijdschrift Parkinson's
Disease, zijn dit aanwijzingen voor hoe en waarom de
ziekte van Parkinson zich ontwikkelt, en bieden zij een
model voor het testen van nieuwe medicijnen in de
toekomst.
"Deze studie geeft solied bewijs dat lectines in
aanwezigheid van bepaalde toxines potentiële boosdoeners
kunnen zijn voor de oorzaak van Parkinson," zei
Subramanian.
De onderzoekers konden de vorming en verspreiding van
een proteïne, alpha-synuclein, vastleggen dat vorig
onderzoek heeft gekoppeld aan Parkinson.
"We konden aantonen dat als je oraal in kontakt bent
gekomen met paraquat, zelfs op zeer lage niveaus, en je
consumeert ook lectines - in de vorm van ongekookte
groenten, zuivel of eieren - dan zou dat mogelijk een
trigger kunnen zijn voor de vorming van het eiwit
alpha-synucleïne in de darm, " zei Subramanian. "Als het
eenmaal is gevormd, kan het zich verplaatsen van de
nervus vagus naar het deel van de hersenen dat het begin
van Parkinson kan veroorzaken."
R. Alberto Travagli, hoogleraar neurale- en
gedragswetenschappen en senior auteur van de studie zei,
dat terwijl gifstoffen zoals paraquat ervan verdacht
werden bij te dragen aan de ziekte van Parkinson, het
wetenschappelijk bewijs klein was. Bij de koppeling van
paraquat met Parkinson, in eerdere studies, gebruikte
men meestal hoge doses paraquat die mensen in het echte
leven waarschijnlijk niet tegenkomen.
Daarnaast zijn lectines, die worden gebruikt in
medicijnen om te helpen bij het afleveren van stoffen in
de hersenen of maag, ook in verband gebracht met
bepaalde zeldzame vormen van Parkinson. Maar de
onderzoekers wisten niet zeker of het de lectinen zelf
waren die Parkinson veroorzaakten, of dat ze hielpen om
verschillende stoffen in het lichaam te krijgen die
vervolgens werden geactiveerd.
"Experimenteren met de lectines samen met het toxine
is logisch omdat lectines in de farmacologie worden
gebruikt om andere stoffen te chaperonneren in het
lichaam, "zei Travagli." Dus is het logisch dat de twee
gecombineerd de toxiciteit krachtiger kunnen maken, ook
al is de hoeveelheid toxine erg laag. "
Met behulp van een rattenmodel stelden de
onderzoekers de dieren dagelijks bloot aan een kleine
dosis paraquat en lectines gedurende zeven dagen. Na het
stoppen van de behandeling, wachtten de onderzoekers
twee weken. Vervolgens deden ze verschillende tests om
problemen met de motoriek en andere symptomen, typisch
voor Parkinson, te meten.
De onderzoekers zagen een afname van de motorische
functie in overeenstemming met Parkinson. Maar om te
bevestigen dat de symptomen gerelateerd aan Parkinson
geen andere oorzaak hadden, deden hij en de andere
onderzoekers verschillende aanvullende tests, zei
Travagli.
“De dieren vertoonden inderdaad symptomen van
Parkinson maar we wilden het toch controleren om zeker
te zijn dat we niet op zoek waren bij dieren die deze
symptomen om een andere reden hadden, "zei Travagli. "We
hebben levodopa toegediend, een veel voorkomend medicijn
voor Parkinson en zagen een terugkeer naar bijna normale
soorten motorische reacties, wat een duidelijke
aanwijzing was dat we met een soort Parkinson
geconfronteerd werden.”
Bovendien zeiden de onderzoekers dat, voorafgaand aan
blootstelling aan paraquat en lectinende, de nervus
vagus was losgemaakt uit de maag wat de dieren
beschermde tegen Parkinson, wat de route van de
alfa-synucleïne van de darm naar de hersenen bevestigde.
In de toekomst zeiden Travagli en Subramanian dat ze
zullen onderzoeken of interventies in de vorm van
dieetaanpassingen of medicijnen die interfereren met het
transport van alfasynucleïne uit de maag via de nervus
vagus kan worden gebruikt om de ontwikkeling van
Pakinson te voorkomen of te vertragen. Dit betreft een
natuurlijke substantie genaamd squalamine waarvan is
aangetoond dat het alfa-synucleïne uit de darm
verwijdert. Dit wordt nu klinisch getest op bepaalde
symptomen die gepaard gaan met de ziekte van Parkinson.
Vertaling: Andre Teirlinck
