Parasitair gedrag 6

Ook in de terminale zorg komt helaas parasitair gedrag voor. Neem een zorgvrager die erg ziek is maar al haar hele leven lijdt onder het dominante juk van haar man. Een man die roept dat ze moet blijven eten en drinken en eist dat ze een stevige maaltijd moet nuttigen. Ook kan ze geen pijn hebben zolang ze eet vindt hij.

Hij is zo sterk in zijn dominantie dat ze er ondanks dat ze zelf geen trek heeft er al dagen gevolg aan heeft gegeven en het voor zich houdt dat ze pijn heeft. Haar gelaatstrekken spreken echter voor zich. Pas als er uitleg aan de volwassen kinderen komt wat er thuis gebeurt en waarom dat het niet goed is, krijgt de hulpverlening meer ruimte en kan de zorgvrager zelf aangeven wat ze wil.

Helaas snappen de behandelende artsen hierdoor ook niet dat zorgvrager al dagen ondraaglijke pijn heeft en komt dus de pijnbestrijding veel te laat en in te lage dosering op gang. Mevrouw overlijdt lijdende enkele dagen later zonder aan rouwverwerking te hebben kunnen doen.

Ook kreten als: " Waar is je vechtlust gebleven?" " als ouder hoor je niet aan het graf van je kind te staan" "Over doodgaan praten we niet" Kunnen maken dat iemand maar door blijft gaan met een behandeling, terwijl hij zelf al lang voelt dat het zo niet meer kan en dat zijn lichaam hem een halt toeroept. Maar omdat echtgenoten of kinderen nog niet zo ver in het proces zijn (of er nooit zullen komen) kwellen ze de stervende met hun verlatingsangst.

Een stervende eten en drinken geven als deze zelf niet meer wil betekent dat het lichaam dat van binnen het metabolisme niet meer aankan en dat er dus nog meer en langduriger lijden is. Het is angst en onwetendheid. Maar het categorisch niet willen luisteren naar de zorvrager is zeer kwetsend. Ook het niet luisteren of in gesprek willen gaan met zorgverleners hierover is erg verontrustend gedrag.

Immers je eigen dogmatische wensen bij de stervende neerleggen is "de ander helemaal leegzuigen" omdat jijzelf nog veel over het LEVEN te leren hebt, maar dit niet wil aankijken. Liever eis je egocentrisch van de ander dat deze lijdt, omdat jij vol onbegrip over het leven bent en niet wil leren nu er de kans is.

Ook zijn er mensen die bang zijn voor een pomp (Morfine) aan het eind van hun leven. Ze laten daarmee zien dat ze niet snappen dat je geen pijn hoeft te lijden en dat je niet doodgaat aan morfine en dat zo een geleidelijke afgifte middels de pomp heel zacht (Palliatief) werkt voor de zieke en benauwdheid vermindert.

Ook artsen kunnen parasiteren op hun patienten. Bijvoorbeeld door geen weet te hebben van het geleefde leven van de patient en niet op tijd in te gaan op een verzoek van pijnbestrijding of een wens om in sedatie gebracht te worden of om euthanasie te plegen. Vaak is het hun eigen angst die ze niet onder ogen durven komen. Maar zijn ze dan wel geschikt voor hun vak? Het zou beter zijn dat ze de volgende dag weer een gesprek hebben met de patient in plaats van deze een hele week te laten wachten in lijden en te kijken naar de mogelijkheden en dan op tijd tot handelen over te gaan.

Pauline Laumans
Holistisch therapeut en levenscoach
Www.libertasinvivo.com
0618541278



Steun ook ons kenniswerk, winkel eens in de Leefbewust winkel



Naar het overige nieuws van vandaag