Parasitair gedrag 6
Ook in de terminale zorg komt helaas parasitair
gedrag voor. Neem een zorgvrager die erg ziek is maar al
haar hele leven lijdt onder het dominante juk van haar
man. Een man die roept dat ze moet blijven eten en
drinken en eist dat ze een stevige maaltijd moet
nuttigen. Ook kan ze geen pijn hebben zolang ze eet
vindt hij.
Hij is zo sterk in zijn dominantie dat ze er ondanks
dat ze zelf geen trek heeft er al dagen gevolg aan heeft
gegeven en het voor zich houdt dat ze pijn heeft. Haar
gelaatstrekken spreken echter voor zich. Pas als er
uitleg aan de volwassen kinderen komt wat er thuis
gebeurt en waarom dat het niet goed is, krijgt de
hulpverlening meer ruimte en kan de zorgvrager zelf
aangeven wat ze wil.
Helaas snappen de behandelende artsen hierdoor ook
niet dat zorgvrager al dagen ondraaglijke pijn heeft en
komt dus de pijnbestrijding veel te laat en in te lage
dosering op gang. Mevrouw overlijdt lijdende enkele
dagen later zonder aan rouwverwerking te hebben kunnen
doen.
Ook kreten als: " Waar is je vechtlust gebleven?" "
als ouder hoor je niet aan het graf van je kind te
staan" "Over doodgaan praten we niet" Kunnen maken dat
iemand maar door blijft gaan met een behandeling,
terwijl hij zelf al lang voelt dat het zo niet meer kan
en dat zijn lichaam hem een halt toeroept. Maar omdat
echtgenoten of kinderen nog niet zo ver in het proces
zijn (of er nooit zullen komen) kwellen ze de stervende
met hun verlatingsangst.
Een stervende eten en drinken geven als deze zelf
niet meer wil betekent dat het lichaam dat van binnen
het metabolisme niet meer aankan en dat er dus nog meer
en langduriger lijden is. Het is angst en onwetendheid.
Maar het categorisch niet willen luisteren naar de
zorvrager is zeer kwetsend. Ook het niet luisteren of in
gesprek willen gaan met zorgverleners hierover is erg
verontrustend gedrag.
Immers je eigen dogmatische wensen bij de stervende
neerleggen is "de ander helemaal leegzuigen" omdat
jijzelf nog veel over het LEVEN te leren hebt, maar dit
niet wil aankijken. Liever eis je egocentrisch van de
ander dat deze lijdt, omdat jij vol onbegrip over het
leven bent en niet wil leren nu er de kans is.
Ook zijn er mensen die bang zijn voor een pomp
(Morfine) aan het eind van hun leven. Ze laten daarmee
zien dat ze niet snappen dat je geen pijn hoeft te
lijden en dat je niet doodgaat aan morfine en dat zo een
geleidelijke afgifte middels de pomp heel zacht
(Palliatief) werkt voor de zieke en benauwdheid
vermindert.
Ook artsen kunnen parasiteren op hun patienten.
Bijvoorbeeld door geen weet te hebben van het geleefde
leven van de patient en niet op tijd in te gaan op een
verzoek van pijnbestrijding of een wens om in sedatie
gebracht te worden of om euthanasie te plegen. Vaak is
het hun eigen angst die ze niet onder ogen durven komen.
Maar zijn ze dan wel geschikt voor hun vak? Het zou
beter zijn dat ze de volgende dag weer een gesprek
hebben met de patient in plaats van deze een hele week
te laten wachten in lijden en te kijken naar de
mogelijkheden en dan op tijd tot handelen over te gaan.
Pauline Laumans
Holistisch therapeut en levenscoach
Www.libertasinvivo.com
0618541278