Onderdrukking emoties heeft negatieve gevolgen bij kinderen

Nieuw onderzoek laat zien dat het beter is om negatieve emoties op een gezonde manier tot uitdrukking te brengen dan om ze tegen te houden

WASHINGTON STATE UNIVERSITY

VANCOUVER, Wash. - "Niet waar de kinderen bij zijn." Het is een eeuwenoud pleidooi van ouders om het tonen van conflicten en sterke negatieve emoties in het bijzijn van hun kinderen te voorkomen.

Maar nieuw onderzoek van een wetenschapper van Washington State University is het daar niet mee eens en toont aan dat het beter is om negatieve emoties op een gezonde manier tot uitdrukking te brengen dan om ze weg te moffelen.

Sara Waters, een assistent-professor bij het Department of Human Development op de campus van de WSU in Vancouver, en co-auteurs van de University of California, Berkley en de University of California, San Francisco, schrijven over hun bevindingen in het tijdschrift Emotion.

"We wilden kijken naar hoe we emoties onderdrukken en hoe dat de manier waarop ouders en kinderen met elkaar omgaan, verandert," zei Waters. "Kinderen reageren op het onderdrukken ervan, maar het is iets waarvan veel ouders denken dat het goed is om te doen."

De studie werd uitgevoerd bij 109 moeders of vaders met hun kinderen in San Francisco. De steekproef werd bijna gelijk verdeeld tussen moeders en vaders, omdat de wetenschappers wilden zien of er verschil in de resultaat bestond tussen de geslachten.

Ten eerste gaven de onderzoekers de ouder een stressvolle taak: spreken in het openbaar met negatieve feedback van het publiek. Vervolgens kregen de ouders een activiteit om met hun kinderen te voltooien, waarbij willekeurig sommigen werd verteld hun emoties te onderdrukken. De anderen kregen te horen dat ze zo gewoon mogelijk moesten handelen.

De activiteit was voor alle paren hetzelfde: samenwerken om een Lego-object in elkaar te zetten. De kinderen van 7-11 jaar oud ontvingen echter de papieren instructies, maar mochten de Legoblokjes niet aanraken. De ouders moesten het object in elkaar zetten, maar konden de instructies niet bekijken. Om te kunnen slagen moesten ze nauw samenwerken.

"We waren geïnteresseerd in gedrag," zei Waters. "We keken naar hoe ze reageerden, de warmte en kwaliteit van de interacties, hoe de ouder het kind raad gaf."

Waters en haar coauteurs lieten een team van studentassistenten van WSU Vancouver alle 109 video's van de interacties bekijken om elk voorkomen van warmte, begeleiding en andere emoties te markeren.

Zowel de ouder als het kind waren ook aangesloten op een verscheidenheid aan sensoren, om de hartslag, stressniveaus, enz. te meten. De auteurs van het onderzoek combineerden die gegevens met de codering die door de assistenten werd gemaakt om hun resultaten te krijgen.

"De actie van het onderdrukken van hun stress maakte van de ouders minder positieve partners tijdens de Lego-taak," zei Waters. "Ze boden minder begeleiding, maar het waren niet alleen de ouders die reageerden, hun kinderen waren minder responsief en positief naar hun ouders, het was bijna alsof de ouders die emoties overdroegen."

Geslachtsverschillen

Omdat het team zoveel moeite had gedaan om een gelijkwaardige verdeling tussen moeders en vaders te krijgen, waren ze in staat om verdere ontdekkingen te doen. Het blijkt dat emotionele onderdrukking kinderen gevoeliger maakte voor hun moeders. De kinderen vertoonden minder verandering in hun reacties wanneer een vader zijn emoties onderdrukte, zei Waters.

Tot nu toe zijn er onvoldoende gegevens over vaders en hun kinderen in studies m.b.t. tot emoties om te kunnen zeggen waarom dat zo is.

"We hebben gewoon niet veel onderzoek naar vaders, omdat het erg moeilijk is om vaders te laten deelnemen aan onderzoeksprojecten," zei Waters. "Het kostte ENORM veel werk om genoeg vaders te krijgen in deze studie."

Uit eerder onderzoek is gebleken dat mannen over het algemeen meer geneigd zijn hun emoties te onderdrukken. Waters vermoedt dat het mogelijk is dat een zijn-emoties-onderdrukkende vader niet ongebruikelijk is, dus had het niet zoveel impact op de kinderen in deze studie.

Kinderen pikken emotionele flarden op

Waters zei dat er tientallen onderzoeken zijn waaruit blijkt dat kinderen goed zijn in het oppikken van 'emotionele flarden' van hun ouders.

"Kinderen zijn goed in het oppikken van subtiele signalen van emoties," zei ze. "Als ze het gevoel hebben dat er iets negatiefs gebeurd is, en de ouders doen normaal en hebben het er niet over, dan is dat verwarrend voor hen. Dat zijn twee tegenstrijdige signalen die uitgezonden worden."

In plaats van emoties voor uw kinderen te onderdrukken, suggereert Waters dat het het beste is om kinderen een gezond conflict te laten zien, van begin tot oplossing.

"Laat ze het hele traject zien," zei ze. "Dat helpt kinderen te leren omgaan met hun eigen emoties en problemen op te lossen. Ze zien dan dat problemen opgelost kunnen worden. Het is het beste de kinderen te laten weten dat je boos bent, en hen te vertellen wat je er aan gaat doen om de situatie te verbeteren.”

Steun ons kenniswerk, winkel ook eens in de Leefbewust winkel