Nieuwe kennis over hoe glucose dik maakt

UT SOUTHWESTERN MEDICAL CENTER.

Glucose is de energie die cellen van brandstof voorziet en het lichaam houdt ervan glucose op te slaan voor later gebruik. Maar teveel glucose kan bijdragen tot obesitas; wetenschappers wilden al lang begrijpen wat er in een cel gebeurt om de balans te doen kantelen.

Om dit raadsel op te lossen, onderzochten wetenschappers van Cecil H. en Ida Green Center for Reproductive Biology Sciences van UT Southwestern gespecialiseerde compartimenten in de cel om de rol te onthullen van een molecule genaamd NAD+ in het inschakelen van genen die vetcellen maken.

Een Google zoekopdracht voor NAD+ onthult dat de molecule in elke cel van het lichaam wordt aangetroffen en dat sommige wetenschappers geloven dat het stimuleren van de productie kan worden gekoppeld aan een betere gezondheid en aan het vertragen van het verouderingsproces.

Wat is NAD+?

NAD+ staat voor nicotinamide adenine dinucleotide. Het is een molecule die in cellen in het lichaam wordt gevonden die helpt energie over te brengen tussen moleculen.

Waarom is het belangrijk?

NAD+ wordt verondersteld een belangrijke rol te spelen bij een lang leven, veroudering en ziekten die variëren van neurodegeneratieve stoornissen tot kanker.

Waar kan ik meer informatie vinden?

UT Southwestern biologen onderzochten individuele compartimenten in cellen die NAD+ moleculen huisvesten om te bepalen hoe ze genen controleren die essentieel zijn voor het vetopslagproces - kennis die kan helpen bij een breed scala van aandoeningen, waaronder metabole stoornissen, neurodegeneratieve ziekten, ontstekingen, veroudering en kanker.

"Deze compartimentering heeft uiteindelijk grote gevolgen voor de genexpressie in de kern, evenals het metabolisme in het cytoplasma" (de gelei-achtige substantie buiten de celkern), zei Dr. W. Lee Kraus, directeur van het Green Center en senior auteur in het onderzoek. "We ontdekten dat deze processen een sleutelrol spelen in de vetceldifferentiatie en in kankercellen."

“Tot hier toe dacht men dat NAD+ gelijkmatig over de cellen verspreid was en vrij kon bewegen tussen verschillende subcellulaire compartimenten," zei Dr. Kraus, hoogleraar Obstetrie en Gynaecologie en Farmacologie. "We hebben aangetoond dat NAD+ feitelijk in compartimenten is verdeeld - er zijn afzonderlijke nucleaire en cytoplasmatische pools van NAD+ waarvan de niveaus veranderen onder bepaalde cellulaire omstandigheden."

De doorbraak van het onderzoeksteam is gerapporteerd in het tijdschrift Science.

Door de niveaus van de NAD+ biosynthese apart te beoordelen in plaats van in hun totaliteit, werd het inzicht in de betreffende biologie vergroot, zei hoofdauteur Dr. Keun Ryu, postdoctoraal onderzoeker in de Obstetrie en Gynaecologie.

"Onze studie biedt een nieuw begrip van NAD + biologie," zei hij.

Vertaling: Andre Teirlinck