Euthanasie en de dood - maart 2018

‘Hoe kun je weten dat je leven ‘klaar’ is?

1.0        Wat is euthanasie?

Euthanasie of goede dood, milde dood of genadedood, verwijst naar handelingen die sterven zonder veel lijden van een andere persoon bevorderen. In de meeste gevallen gaat het om het handelen van een arts dat tot doel heeft het leven van een patiënt  - op diens uitdrukkelijk en aanhoudend verzoek – te beëindigen. Het gaat dus over opzettelijke levensbeëindiging bij uitzichtloos en ondraaglijk lijden door toediening van bepaalde medicamenten door een arts. Euthanasie is altijd uit vrije wil.

2.0 Ethische aspecten

Het morele vraagstuk over de geoorloofdheid van legalisering en uitvoering van euthanasie is een belangrijk onderwerp binnen de bio-ethiek! Bepaalde organisaties protesteren wereldwijd tegen wetten die vormen van euthanasie toelaten. De meeste tegenstanders hangen een zgn. sancty-of-life ethiek (‘heiligheid van het leven’) aan. Ze ageren tegen euthanasie op ethische, filosofische en religieuze gronden.

Eén van de kernargumenten die tegenstanders van euthanasie aanbrengen tegen wetten die euthanasie legaliseren, is het feit dat volgens hen de waarde en de waardigheid van een mens door deze wetten niet langer gebonden is aan het basisfeit dat hij bestaat, maar aan wat genoemd wordt de kwaliteit van zijn leven.

3.0 Het Bijbelse geloof en euthanasie

Wat staat er in de Bijbel over euthanasie?

De stelling binnen de christelijke kerken is dat het leven, door God gegeven, heilig is en daarom altijd beschermd moet worden! De Bijbelse visie is dus, dat euthanasie de menselijke manier is om de autoriteit van God over te nemen!
Het belangrijkste argument dat de tegenstanders van euthanasie hebben, is ‘Gij zult niet doden’ [Ex. 20:13]; het zesde gebod van de Tien Geboden!
‘Voorzeker, Ik zal vergelding eisen voor uw bloed, voor uw levens. Van de hand van de mens, van de hand van ieders broeder, zal Ik vergelding eisen voor het leven van de mens’. [Gen. 9:5] Het gaat hier om het verbod om opzettelijk te doden. En de tegenstanders van euthanasie vinden juist dat er wel degelijk sprake is van ‘opzettelijk levensbeëindigend handelen’. Het is verkeerd om in te grijpen in het ‘natuurlijk proces van sterven’. Bijbelgetrouwe christen kan, zal en mag daarom op geen enkele wijze meewerken aan de voorbereiding en uitvoering van euthanasie.

Een bijkomend aspect wat voor bijbelgetrouwe christen moeilijk te verteren is, is de voorwaarde waaronder euthanasie mag worden toegepast, namelijk het uitzichtloos lijden! Wanneer een patiënt zich in Gods handen borgen weet, mag er het uitzicht zijn op een eeuwig hemelse toekomst; het eeuwig leven in het Hemelrijk. Met andere woorden het lijden mag volgens de christenen niet worden verkort, omdat Jezus ook niet wegliep voor het lijden aan het kruis. Het vooruitzicht van een eeuwig leven kan dan bepaald niet uitzichtloos genoemd worden.
Heeft een patiënt dit perspectief niet, of omdat hij het bestaan van God niet erkent, of doordat hij zich bewust is van de afwezigheid van het ‘zaligmakend geloof’, dan is het aannemelijk dat voor de patiënt de periode ná het aardse lijden nog veel ondragelijker zal zijn. De patiënt zal dan de straf ondergaan die God voor hem of haar in gedachte heeft, aldus het kerkelijke geloof.

4.0 Een Bijbelse interpretatie?

Wie is dan de mens, dat hij zich als God zelf zou mogen opstellen en beschikken over de beslissingsbevoegdheid over leven en dood? Heeft de maakbaarheid van het bestaan heeft gefaald? Wie heeft er volgens jou dan in werkelijkheid ‘gefaald’? God of de mens?

Het frappante is, dat in de Bijbel nooit de dood als ‘oplossing’ voor lijden is gepropagandeerd. Want wanneer Jezus tijdens zijn wandeling op aarde mensen ontmoette die lichamelijk dan wel psychisch lijden, heeft hij altijd voor hen genezing gezocht. Zelfs in die gevallen waarin iemand dood was, heeft hij hem weer tot leven gewekt. Dit illustreert duidelijk het belang dat door Jezus aan het leven wordt gehecht.

5.0 Wat zegt God zelf over euthanasie?

Is het verkeert wanneer een leven wordt bekort door ziekte? Is het de Wil van God?

Het doel van het leven is niet God te behagen. Het doel van het leven is te weten en te herscheppen, |Wie-jij-Bent|. Door dat te doen behaag je God, en verheerlijk je Haar tegelijkertijd. Het is Gods Wil dat wij weten en ervaren |Wie-wij-Zijn|; |Wie-jij-bent|!

De innerlijke ‘strijd’ tussen ziel, geest en lichaam

‘Euthanasie is iets wat in eerste instantie een keus is die door de geest wordt bepaald en niet de ziel; het hogere of innerlijke zelf! De ziel zal ten alle tijden het doodsmoment – het verlaten van het fysieke lichaam – zolang mogelijk uitstellen. Maar er komt een moment voor de ziel dat de situatie onhoudbaar is geworden. De ziel wordt gestremd in haar ontwikkeling en wordt daardoor onrustig. Zij – de ziel – kan de gedachte van de geest niet meer in het reine brengen. Zij heeft geen invloed meer op de gedachten van de geest.

In eerste instantie blijft het ten allen tijden een keus van de ziel die beslist over het wel of niet willen terugkeren naar God; het Rijk van het Absolute. Het Hemelse rijk waar alleen liefde, vrede en geluk heerst. Op het moment dat de ziel ervan overtuigd is – doordrongen is – van de gedachte dat aan- of bijsturing van de geest niet meer mogelijk is; dat de geest onwrikbaar haar standpunt blijft vasthouden, niet meer op andere gedachten te brengen is; niet meer bereid is om samen te werken met de ziel en het fysieke lichaam, dan neemt de ziel een besluit. Dit gebeurt vaak na ontelbare pogingen van de ziel om de drie-eenheid – ziel, geest en lichaam – in stand te houden.
Besef, dat het fysieke lichaam een unieke voertuig voor de ziel is om ervaringen op  te doen hier op aarde. Het besluit van een ziel om Huiswaarts te keren, wordt dan ook niet zomaar genomen. Het kan zelfs jaren een innerlijke strijd zijn tussen ziel en geest. Bij iedere negatieve gedachte van de geest, zal de ziel altijd proberen om een andere visie – een tegenbeeld -  te tonen in de hoop dat de geest op andere gedachte zal komen. Altijd is er samenspraak tussen ziel, aan de ene kant, geest en lichaam aan de andere kant.
In het geval van ondraaglijke geestelijke en lichamelijke pijnen heeft het lichaam aangegeven, dat ze niet meer in staat is om die pijnen te verdragen. Het is dus – in zo’n geval – dat het lichaam deze signalen afgeeft aan de geest. Het lichaam oppert al vele jaren dat het zinloos is om zo verder te leven. Het fysieke lichaam legt de drie-eenheid zulke beperkingen op dat groei-ontwikkelingen uiteindelijk niet meer mogelijk zijn. De gedachten worden steeds meer geconfronteerd met de bepalende signalen van het fysieke lichaam, dat in wezen zegt; ‘ik kan niet meer’. Dit is een soort éénrichtingsverkeer van een permanente stroom aan signalen van het fysieke lichaam, dat zegt: ‘ik stop er mee, ik kan niet meer’. Uiteindelijk neemt de geest deze onophoudelijk informatiestroom van gedachten over als een feit en presenteert dat aan de ziel. Op dat moment ontstaat er een onwrikbare overtuiging zo in de trant van: ‘Ik kan niet meer’. ’Het is over en uit’.
De ziel die in eerste instantie dit lichaam heeft gekozen, neemt het aanbod van signalen van het fysieke lichaam – in eerste instantie – in overweging. De ziel kijkt naar mogelijke oplossingen; zelfgenezing komt aanbod, maar ook zelfdoding. De ziel overlegt met haar gidsen, zelfs met God wat ze in haar specifieke situatie het beste kan doen. De ziel – na overleg met Boven – bekijkt ook wat voor gevolgen het heeft voor haar directe omgeving. Voor haar broers, zussen, vader, moeder, oom, tante, vrienden en kennissen. Ook daar wordt naar gekeken. De ziel krijgt als het ware een totaal plaatje gepresenteerd, voordat ze een definitief besluit neemt. En, dat gebeurt natuurlijk in alle gevallen bij ‘het verlaten van het fysieke lichaam’; wanneer de ziel besluit Huiswaarts te keren.
Zodra de ziel – uit vrije wil, zonder inmenging van God – een definitief besluit heeft genomen, dan is de ziel opgelucht en keert definitief Huiswaarts. Ze verlaat het fysieke lichaam snel en is blij en opgelucht’.

6.0 Levensbedreigende situaties

Het stervensmoment is rust vinden bij jezelf

Veel mensen, niet allen, hebben grote moeite met lichamelijk pijn. Als iemand tijdens een moment van pijn zou zeggen dat dit een ‘illusie’ is, zouden ze misschien iets anders te zeggen hebben. Inderdaad, want voor velen is pijn – en de mogelijkheid van pijn – veel angstaanjagender dan de dood. Maar ook met deze illusie kan worden afgerekend.

Aldus werkt de illusie van het leven! Als je je bijvoorbeeld voorstelt dat je dringend zuurstof nodig hebt, kun je geconfronteerd worden met directe paniek. Dit zou logisch voortvloeien uit je overtuiging dat je leven op het spel staat. Alleen een ware Meester, of iemand die een bijna-dood-ervaring heeft gehad en duidelijk weet dat de dood niet bestaat, zal onder dergelijke omstandigheden kalm blijven. Anderen zullen moeten oefenen om rustig te blijven. 
De ironie is dat het precies die rust is die vereist wordt. Alleen rust is bevorderlijk voor de gedachten en de daden die een dergelijk vredig resultaat kunnen opwekken.  Duikers weten dit. Daarom leren zij niet in paniek te raken als ze merken dat hun lucht opraakt of als hun zuurstof wordt afgesneden. Ook anderen hebben geleerd paniek te vermijden in wat velen uiterst stressvolle en angstige situaties zouden noemen. De innerlijke rust van de ziel, geest en het lichaam tijdens een dergelijk kritiek moment maar ook tijdens het ‘doodsmoment’ is van essentieel belang voor het uiteindelijke ‘eindresultaat’; het vinden van ‘de ultieme bevrijding’ of de tunnel naar het Licht. Dat kan alleen wanneer de geest volledig tot rust is gekomen.

Als je de illusie van de dood als een illusie ziet, verandert alles. Als je weet dat het geen andere betekenis heeft dan de betekenis die jij eraan geeft, kun je voor jezelf besluiten wat het betekent. Als je begrijpt dat heel het leven een proces van re-creatie is, creëert dat een context waarbinnen je kunt ervaren |Wie-je-werkelijk-bent| in relatie tot de dood.

7.0 Legalisering van euthanasie

De huidige opvattingen inzake de beëindiging van je eigen leven komt er op neer dat het ‘niet oké’ is om zoiets te doen. Ook houden velen van ons er nog steeds aan vast dat het ‘niet oké’ is om anderen bij te staan die hun leven wensen te beëindigen. In beide gevallen zeggen wij dat zoiets ‘tegen de wet’ is. Wij zijn tot deze conclusie gekomen, omdat de beëindiging van het leven in dit soort gevallen nogal snel verloopt. Acties die over een ietwat langere periode uitgesmeerd een einde aan het leven maken, zijn niet bij de wet verboden, ook al leiden ze tot het zelfde resultaat.
Als een arts jou helpt bij je zelfdoding, wordt dat doodslag genoemd. Als tabaksfabrikanten zoiets doen, spreken we over commercie. Als iemand zich met een geweer doodschiet, hebben zijn naaste verwanten geen recht op een uitkering van zijn levensverzekering. Als hij zich dood rookt, krijgen ze deze uitkering wel.

De legaliteit van zelfmoord, zelfdoding – de ‘juistheid’ of de ‘verkeerdheid’ ervan – lijkt veel te maken te hebben met ‘hoe snel’ de daad wordt gepleegd als ook met wie de daad pleegt of helpt plegen. Hoe sneller de dood erop volgt, hoe ‘verkeerder’ de daad lijkt te zijn. Als de dood langzamer erop volgt, lijkt de daad meer ‘oké’ te zijn. Interessant genoeg is dit precies tegenovergesteld aan wat een waarachtig humane samenleving zou besluiten. Volgens iedere redelijke definitie van wat wij ‘humaan’ noemen, is een spoedige dood het beste. Onze samenleving bestraft echter mensen die proberen het humaner te doen en beloont hen die het waanzinnige doen.
 
Het is waanzin om te denken dat God verlangt dat iemand eindeloos lijdt. Het is waanzin om te denken dat een snel, humaan einde aan iemands lijden ‘verkeerd’ is.
‘Bestraf het humane, beloon de waanzin’. Dit is de lijfspreuk die alleen kan worden omhelsd door een samenleving met een beperkt voorstellingsvermogen.

8.0 Doodgaan = Het moment om naar ‘binnen-in’ te gaan!

Communicatie met je intuïtie, met je innerlijke zelf, je ziel!

Er is één waarheid van belang voor de vereniging met God, namelijk God is te vinden in onszelf! Natuurlijk kunnen God overal vinden, want God is vertegenwoordigd in alles! Zelf in het kleinst mogelijke atomaire deeltje dat wij kennen, maar ook in de planten, bomen, dieren en bloemen…………zeker  in ieder levend schepsel. Maar binnenin onszelf hebben we de grootste zekerheid Hem te vinden. Dan zullen we innerlijke rust vinden tijdens het ‘stervensmoment’ – het moment van overgaan naar een hogere Dimensie, hogere Sferen - en in harmonie kunnen sterven.

Euthanasie, zelfdoding, zelfmoord is volgens mijn persoonlijke mening ‘verantwoord’ wanneer jij het gevoel vóór of tijdens het stervensmoment hebt, dat je intensief contact hebt met je innerlijke zelf, je hogere zelf, je intuïtie, je ziel! Dan weet je dat hét moment daar is.

Hans Zevenboom

Link: http://www.millennium-visie.org/site/index.php/nieuwsbrief/269-euthanasie