Invloed van de darmflora op diabetes
UNIVERSITEIT VAN GOTHENBURG
Een studie gepubliceerd in het tijdschrift
Cell laat zien dat de darmflora het vermogen
bezit om invloed uit te oefenen op de reactie
van cellen die reageren op insuline en zo bij te
dragen tot verbetering van diabetes type 2. De
bevindingen tonen een tot hiertoe onbekend
pathologisch mechanisme.
Gedurende de afgelopen jaren wordt de
darmflora in verband gebracht met onze
gezondheid en verschillende ziektetoestanden. Er
zijn echter maar een paar onderzoeken of een
aangetaste microflora rechtstreeks ziektes kan
beïnvloeden.
Wetenschappers van de Sahlgrenska Academy,
University of Gothenburg, Zweden, hebben nu
laten zien dat onze darmflora de mogelijkheid
heeft zich te koppelen aan histidine, een
metabolisme van aminozuren. Dit leidt op zijn
beurt tot de vorming van imidazoolpropionaat,
een stof die de cellen de mogelijkheid geven te
reageren op insuline. Het verminderen van
hoeveelheid bacterieel geproduceerd
imidazoolpropionaat kan daarom een nieuwe manier
zijn om patiënten met diabetes type 2 te
behandelen.
"Deze stof veroorzaakt niet alle diabetes
type 2, maar onze werkingshypothese is dat er
subpopulaties van patiënten mogelijk zijn die
kunnen profiteren van het veranderen van hun
dieet of het veranderen van hun darmflora
waarbij de niveaus van imidazolpropionaat
verlagen," zegt Fredrik Backhed, hoogleraar
Moleculaire Geneeskunde met een focus op de rol
van darmflora in het metabolisme.
De laatste studie omvatte analyse van
verschillende stoffen in het bloed dat van de
darm naar de lever gaat. De onderzoekers stelden
een verhoogde concentratie van de
imidazolpropionaat vast bij patiënten met
diabetes type 2.
Met behulp van fecale monsters was het ook
mogelijk om aan te tonen dat de microflora van
mensen met diabetes type 2 imidazolpropionaat
produceert wanneer histidine werd toegevoegd.
Dit mechanisme werd niet gevonden bij
diabetesvrije personen.
De studie bestond uit 5 patiënten met
diabetes type 2 en 10 diabetes vrije personen.
De bevindingen werden bevestigd in een grotere
studie met 649 personen.
De wetenschappers van Göteborg gingen
vervolgens over tot het onderzoeken van het
effect van imidazoolpropionaat op het
suikermetabolisme, en vonden dat de molecule een
signaalroute beïnvloedde die eerder in verband
was gebracht met stofwisseling gerelateerde
zaken door direct een specifiek eiwit, p38gamma,
te activeren.
Deze bevindingen bieden antwoord op vragen
over de aard van de onderliggende mechanismen.
Deze blijven volgens Backhed vaak onbeantwoord
in studies over hoe de darmen zijn geassocieerd
met bijvoorbeeld obesitas, diabetes en hart- en
vaatziekten.
Als directeur van het Wallenberg-laboratorium
voor cardiovasculaire aandoeningen Metabolic
Research aan de Sahlgrenska Academy, ziet hij
het translationeel onderzoeksomgeving als de
sleutel tot de resultaten die nu worden
gepresenteerd.
De combinatie van fundamenteel en klinisch
onderzoek maakt de weg vrij voor identificatie
van door bacteriën geïnduceerde mechanismen en
het door verdere studies, stratificeren van
patiëntenpopulaties en identificeren van nieuwe
meer gepersonaliseerde vormen van behandeling.
"Onze bevindingen laten duidelijk zien hoe
belangrijk de interactie is tussen de darmfora
en voedingsziekten. Het resultaat laat ook zien
dat darmbacteriën van verschillende individuën
kunnen leiden tot de productie van compleet
andere stoffen die zeer specifieke effecten in
het lichaam kunnen hebben, "zegt Backhed.
Vertaling: Andre Teirlinck
