Titaandioxide (E171) nanodeeltjes kunnen colitis verergeren
Universiteit van Zürich
Titaandioxide, één van de meest geproduceerde nanodeeltjes
wereldwijd wordt meer en meer gebruikt in levensmiddelen. Wanneer
darmcellen de titaandioxidedeeltjes absorberen, leidt dit tot
verhoogde ontsteking en beschadiging van het darmslijmvlies bij
muizen met colitis. Onderzoekers aan de Universiteit van Zürich
raden patiënten met colitis aan levensmiddelen te vermijden die
titanium dioxide deeltjes bevatten .
De frequentie van inflammatoire darmziekten, zoals de ziekte van
Crohn en colitis ulcerosa is al decennia aan het stijgen in veel
westerse landen. De ziekten worden veroorzaakt door een overmatige
auto-immuunreactie tegen de darmflora. Naast genetische factoren en
milieu-factoren, zoals de westerse levensstijl speelt voeding in het
bijzonder een essentiële rol in de ontwikkeling van deze chronische
darmziekten.
Gebruik van titanium dioxide nanodeeltjes in voedsel neemt toe.
Uit het onderzoek van Gerhard Rogler, professor MDL aan de
Universiteit van Zürich, blijkt nu dat titaandioxide-nanodeeltjes de
ontstekingsreactie in het lichaam van patiënten met inflammatoire
darmziekten kunnen verergeren. Titaandioxide is een wit pigment in
geneesmiddelen, cosmetica en tandpasta en in toenemende mate in
voeding onder de code E171, bijvoorbeeld in ijs, kauwgom en
marshmallows. Tot nu toe zijn er geen beperkingen op het gebruik in
de levensmiddelenindustrie.
De wetenschappers onder leiding van Gerhard Rogler concentreerden
hun onderzoek op een complex eiwit in de cellen: het NLRP3
inflammasoom. Dit eiwit complex is een onderdeel van het
niet-specifiek immuunsysteem dat gevaarsignalen detecteert en dan
ontstekingen triggert. Indien het inflammasoom wordt geactiveerd
door bacteriële componenten bijvoorbeeld, speelt de
ontstekingsreactie een cruciale rol bij de afweer tegen infectieve
middelen. Op dezelfde wijze kan NLRP3 worden geactiveerd door kleine
anorganische deeltjes - soms met negatieve gevolgen: als urinezuur
kristallen zich vormen in de cellen wat leidt tot jicht.
Titaandioxide kan worden geabsorbeerd uit voedsel bij
darmziekten.
De onderzoeksgroep heeft eerst het effect van anorganische
titaandioxidedeeltjes in celkweken onderzocht. Zij konden aantonen
dat titaandioxide humane intestinale epitheelcellen en macrofagen
kunnen binnendringen en zich daar ophopen. De nanopartikels werden
gedetecteerd als gevaarsignalen door inflammasomen die de vorming
van inflammatoire boodschappers triggerden. Daarenboven hebben
patiënten met colitis ulcerosa, wiens darmwand verstoord is, een
verhoogde concentratie van titaandioxide in hun bloed. "Dit toont
aan dat deze deeltjes uit het voedsel kunnen worden opgenomen bij
bepaalde aandoeningen," zegt Rogler.
In een verdere fase, dienden de wetenschappers oraal
titaandioxide nanodeeltjes toe aan muizen, die als ziektemodel voor
inflammatoire darmziekte dienden. Ook hier activeerden de deeltjes
het NLRP3 complex dat leidde tot een sterke darmontsteking en
grotere schade aan het darmslijmvlies bij de muizen. Bovendien
verzamelden titaandioxide kristallen zich in de milt van de dieren.
Onderzoekers raden E171 af in geval van colitis.
Verdere studies moeten uitwijzen of deze thesis bevindingen ook
geldig zijn voor mensen . "Op basis van onze resultaten" concludeert
Rogler, “onthouden patiënten met intestinale barrière disfunctie
zoals bij colitis zich het best van voedsel dat titaandioxide
bevat.”
Vertaling: Andre Teirlinck
