Wat gebeurt er als mensen worden behandeld als
milieuvervuiling?
MARY ANN LIEBERT, INC./GENETIC ENGINEERING NEWS
In steden waar dakloze mensen worden gezien als een soort
‘milieuvervuiling’, worden deze mensen door de pogingen om ze uit
het gebied te weren, al gauw naar de rand van de samenleving geduwd,
waardoor hun toegang tot het stedelijke gebied en de voorzieningen
daar wordt beperkt, aldus een artikel dat is verschenen in
Environmental Justice, een vaktijdschrift dat wordt gepubliceerd
door uitgever Mary Ann Liebert, Inc. Dit artikel is gratis te lezen
op de website van Environmental Justice tot 28 november 2016.
In het artikel, “Treating People Like Pollution: Homelessness and
Environmental Injustice”, richten Eric Bonds en Leslie Martin van de
Universiteit van Mary Washington te Fredericksburg zich op de
daklozenpopulatie van Fredericksburg, Virginia, een klein stadje
niet ver van Washington, DC. De schrijvers tonen met overtuigende
informatie en argumenten aan, hoe daklozen steeds verder uit het
zichtbare bestaan verdwijnen, door zowel officiële als officieuze
bewegingen en exclusivistische beleidsmaatregelen vanuit bepaalde
groepen. Deze belangrijke en al te vaak onvoldoende erkende
onrechtvaardigheid, marginaliseert dakloze mensen, die zich
onveiliger gaan voelen en die geen toegang meer hebben tot algemene
publieke voorzieningen die onderdak, maaltijden en andere sociale
diensten zouden kunnen verschaffen.
“Dit artikel is van belang omdat het inzicht verschaft in de
menselijke kosten van onverschilligheid inzake het milieu en de
omgeving, ten aanzien van diegenen die we als ‘anderen’ zien in onze
maatschappij,” zegt Environmental Justice hoofdredacteur Sylvia Hood
Washington, Directeur Duurzaamheid bij Environmental Health Research
Associates. “De schrijvers leveren een belangrijke bijdrage op het
gebied van milieu-onrecht door het opnemen van daklozen in ons
begrip van mensen die lijden als gevolg van de ontneming van
‘milieurechten’, in dit geval rechten over waar zij zich mogen
bevinden.”
Vertaling: Astrid Zwart
