Mens van wieg tot graf met hulpmiddelen - Pauline Laumans
Hoe ver kan een mens degenereren? Wat maakt dat we zo afhankelijk
worden van hulpmiddelen? Zijn we als mens nog in staat om zelf
vanuit de eigen innerlijke kracht te leven?
Zo gauw een kind geboren is krijgt het al een speen in de mond.
De wens van de ouders is dat het kind dan langer kan zuigen en
tevreden is en dus minder zal huilen. Maar is dit wel natuurlijk?
Waarom mag een baby zich niet uiten? Waarom mag een baby geen
vingers in de mond steken als het daar behoefte aan heeft?
Peuters, kleuters en jongeren gaan bij het zwembad op speciale
sokken lopen opdat ze dan minder vallen. Dat is een geruststelling
voor ouders die dan wat langer in hun boek, telefoon of computer
kunnen kijken.
Waarom mag een kind niet meer leren hoe het moet rennen aan de
waterkant, hoe het moet glijden of vallen? Waarom ontnemen we deze
kinderen de mogelijkheid om te ontdekken wat hun lichaam kan?
Dan de fietshelm. Waar vandaan is die angst en die hype gekomen? Ja,
u raadt het al van over de zee. Vanuit het land met de meeste angst
volgens prof. dr. Dominique Moïsi ("The Geopolitics of Emotion"). En
in Europa gaan we opeens fietsen met een helm op. We leren blijkbaar
niet meer hoe we moeten vallen. De automatische reflexen van je
armen uitsteken of rollen worden door de angst ons ontnomen. Hoe
veel meer hulpmiddelen zullen we nog krijgen? Wieltjes aan de
zijkant voor als we dreigen om te vallen?
Kinderen die buiten spelen en al vroeg met ca. 2 jaar leren hoe
ze moeten klimmen, vallen en springen zijn feitelijk gewoon gezond
opgroeiende kinderen. Helaas leren de meeste kinderen niet meer hoe
ze zich moeten bewegen. Ouders begeleiden hun kinderen niet meer in
deze vaardigheden. Dat laten ze over aan school of een clubje.
Waarom zijn deze mensen ouder geworden? Om maatschappelijk
geaccepteerd te zijn? Omdat een kind hebben betekent dat je je als
moeder of vader hebt vervuld van een levenstaak? Nee, het zijn
egocentrische ouders die zo met hun kinderen omgaan. Je ziet het
overal om je heen. Ze zijn drukker met vrienden, zetten hun oude
leventje door en de kinderen moeten zich maar aanpassen. Het kind
vraagt om aandacht maar de ouder zit te appen, of te telefoneren of
een computergame te spelen. Een kind begeleiden of opvoeden is er
niet meer bij.
Dus zie je gillende kinderen die om aandacht vragen. Volkomen hun
gronding kwijt. Vele decibellen aan geluidsoverlast om maar hun zin
of aandacht te krijgen. Hun ouders zijn bezet met sociale media of
vrienden. Hun kinderen leren niet meer om te praten. Veel van deze
kinderen kunnen geen 5 woorden zinnen maken als ze naar de
kleuterschool gaan wat vroeger de eis was. Nu moet het onderwijs
deze kinderen gaan bijspijkeren. Het gevolg is dat kinderen straks
zonder computer niet meer kunnen communiceren. Veel kinderen en
pubers hebben nu al een enorme taalachterstand en kennen nog maar zo
een 750 tot 1000 woorden. Hoe dergelijke kinderen straks nog talen
moeten leren en de grammatica kunnen toepassen. U raadt het al,
slechts met een computer kunnen ze zich handhaven omdat hun hersenen
zich niet verder ontwikkelen dan het drukken op knopjes.
Zo kan ik nog veel verder gaan. Het resulteert nu al in vele
volwassenen die weinig meer kunnen met hun lichaam en hersenen
vergeleken bij vroegere generaties. Hoe ver gaat de mens nog met het
inleveren van mentale, fysieke, geestelijke en emotionele zaken?
Zijn we straks nog wel mens?
