AMERICAN CHEMICAL SOCIETY
Tijdens een hartaanval blokkeren samengeklonterde, vernauwde
aderen de bloedtoevoer, waardoor celweefsel beschadigd of vernietigd
wordt. Maar de schade is nog niet ten einde nadat de hevige pijn is
afgenomen. In plaats daarvan worden de hartwanden dunner, het orgaan
wordt groter, en er vormt zich littekenweefsel. Als er niets gedaan
wordt, kan de patiënt uiteindelijk hartfalen krijgen. Maar nu melden
wetenschappers de ontwikkeling van een gel dat, bij dierproeven,
geïnjecteerd kan worden in het hart om de verzwakte delen te
ondersteunen en hartfalen te voorkomen.
De onderzoekers presenteren hun werk vandaag tijdens de 252ste
National Meeting & Exposition van de American Chemical Society
(ACS). ACS, ’s wereld grootste wetenschappelijke vereniging,
organiseert de bijeenkomst hier tot en met donderdag. Er worden meer
dan 9.000 presentaties gehouden over allerlei verschillende
wetenschappelijke onderwerpen. Een splinternieuwe video over het
onderzoek is te zien op http://bit.ly/ACShydrogels.
Volgens de American Heart Association worden in de USA elk jaar
750.000 mensen getroffen door een hartaanval. En meer dan 5 miljoen
inwoners van Amerika hebben te lijden van hartfalen, met symptomen
die oplopen van vermoeidheid en kortademigheid tot uiteindelijk
overlijden. “Hartfalen is een gigantisch probleem, met maar weinig
voor deze patiënten beschikbare therapieën,” zegt Jason A. Burdick,
PhD, hoofd van de studie.
Behandelingen bevatten veranderingen in levensstijl, medicatie,
implantaties of harttransplantaties. Burdick, die aan de
universiteit van Pennsylvania (Penn) werkt, legt uit dat deze opties
vaak niet goed werken of, in het geval van transplantaties, moeilijk
voor elkaar te krijgen. Dus proberen wetenschappers andere
behandelmethodes te vinden. Onderzoekers van andere instituten
hebben bijvoorbeeld dierstudies gedaan waarbij cellen in het
beschadigde gedeelte van het hart werden geïnjecteerd om zo de
schade te herstellen. Om te voorkomen dat de cellen weglekten,
werden deze cellen ingebed in biologisch afbreekbare “hydrogels”
waterige netwerken van polymeerketens met een consistentie
vergelijkbaar met gelatine. Maar de wetenschappers ontdekten iets
vreemds toen zij controle experimenten uitvoerden waarbij de
hydrogel zonder toegevoegde cellen geïnjecteerd wordt: bij sommige
van de dierenharten was nog steeds verbetering ten opzichte van de
onbehandelde dieren.
Vertaling: Ellen Lam
