Te veel eten: wordt dat veroorzaakt door een tekort aan een
hormoon in de hersenen?
Een nieuw onderzoek aan de Rutgers Universiteit laat zien dat
afwezigheid van een bepaald peptide gekoppeld wordt aan voorkeur
voor vet eten en eten meer om het genotsgevoel dan vanwege honger.
RUTGERS UNIVERSITEIT
Wanneer je merkt dat je nog een extra stukje chocoladetaart
verorbert terwijl je geen hongergevoelens meer hebt, dan is het
mogelijk dat de afwezigheid van een bepaald hormoon in je hersenen
ervoor zorgt dat je teveel eet, gewoon omdat het zo lekker is.
In een nieuw onderzoek van de Robert Wood Johnson Medische
Faculteit aan de Rutgers Universiteit gepubliceerd in “Cell
Reports”, ontdekten onderzoekers dat wanneer het gehalte aan het
hormoon glucagon-like peptide-1 (GLP-1) in het centraal zenuwstelsel
bij laboratoriummuizen werd verlaagd, deze muizen te veel gingen
eten en meer voedsel met een hoog vetgehalte aten.
“De muizen bij wie gebrek aan GLP-1 was opgewekt, aten meer dan
ze nodig hadden en toonden een verhoogde voorkeur voor voedsel met
een hoog vetgehalte,” zegt Vincent Mirabella, doctoraal student aan
de medische faculteit en co-auteur van dit onderzoek. “Wanneer we
integendeel de activiteit van GLP-1 in de hersenen van de muizen
vergrootten, dan konden we daarmee de voorkeur voor eten met een
hoog vetgehalte blokkeren.”
GLP-1-peptides zijn kleine groepjes aminozuren met vele functies,
waaronder hoe ons lichaam het eetgedrag aanstuurt. Ze worden
uitgescheiden door cellen in zowel de dunne darm als in de hersenen
en zijn bedoeld om ons brein te laten weten wanneer we verzadigd
zijn en onze vork zouden moeten neerleggen.
De onderzoekers van Rutgers zeggen dat het onduidelijk is hoe het
GLP-1 dat in de hersenen wordt uitgescheiden, bijdraagt aan de
regulering van de eetlust. Alhoewel dit niet de enige oorzaak is
voor mensen om zich te overeten, laat de studie nieuw bewijs zien
dat het doelgericht beïnvloeden van neuronen in het mesolimbische
dopaminenetwerk -een beloningscircuit in de hersenen- mogelijk een
betere manier is om te veel eten en obesitas onder controle te
houden dan zich op het hele lichaam te richten, en ook nog met
minder bijwerkingen.
In het onderzoek zagen de auteurs dat activatie van het
GLP-1-hormoon in het mesolimbische systeem de communicatie tussen
neuronen die contact hebben over beloningsgedrag, waaronder eten,
belemmerde. Het resultaat was dat de muizen in totaliteit minder
voedsel aten en, nog belangrijker, dat hun voorkeur voor voedsel met
een hoog vetgehalte verdween.
“Dit speelt zich in dezelfde gebieden van de hersenen af die ook
op andere verslavingen invloed hebben, zoals drugs-, alcohol- en
nicotineverslaving,” zegt senior-schrijver en assistent-professor
Zhiping Pang. “We zijn van mening dat ons werk grote implicaties
heeft op het begrijpen hoe GLP-1 motiverend gedrag beïnvloedt.”
Volgens Pang wordt gedrag zoals waarom we eten, hoeveel we eten
en wanneer we stoppen met eten, gecontroleerd door het centrale
zenuwstelsel dat het lichaam de mogelijkheid geeft op zijn omgeving
te reageren. Daarom is het belangrijk te begrijpen welke drijfveer
achter hedonistische honger zit – de drang te eten om het genoegen
in plaats van het vergroten van de energievoorraad. De fysiologische
en motiverende factoren zullen een beter begrip geven van de
hedendaagse eetgewoontes, waarom niet-functioneel eetgedrag zich kan
voordoen en kunnen leiden tot meer doelgerichte therapieën.
Effectieve therapieën voor de behandeling van obesitas zijn
schaars. Tegenwoordig wordt een medicijn dat het GLP-1-hormoon
nabootst (eerst toegepast om de glucosetolerantie te bevorderen bij
mensen met diabetes type 2) gebruikt voor de behandeling van
obesitas. Dit medicijn is recent goedgekeurd door de Amerikaanse
“Food and Drug Administration” (authoriteit voor voedsel en
medicijnen). Dit medicijn dat via injecties wordt toegediend,
verspreidt zich echter door het hele lichaam en kan mogelijk
ernstige bijwerkingen veroorzaken zoals ontsteking van de pancreas
en galblaas- en nierproblemen.
“Men kan te veel eten, met als gevolg obesitas, zien als een
voedselverslaving, een neuropsychiatrische afwijking,” zegt Pang.
“Door te ontrafelen hoe het centraal zenuwstelsel het eetgedrag
reguleert via GLP-1-signalen, kunnen we mogelijk meer doelgerichte
therapieën met minder bijwerkingen gaan aanbieden.”
Vertaling: Gerda Gjaltema
Steun ons werk, bezoek eens de Leefbewust webwinkel
De Leefbewust webwinkel richt zich voornamelijk op plantaardige
produkten zoals bessen, kruiden, grassen, algen, algenolie, zaden,
een natuurlijke multivitamine en de krenten uit de pap qua
voedingssupplementen. We zijn eigenlijk altijd op zoek naar de beste
versies van produkten. Zo hebben we schone Chlorella uit
binnenkweek, Spirulina gekweekt in bassins in de woestijn van
California en de betere kwaliteit tarwegras uit Nieuw Zeeland.
Bezoek de webwinkel
