Is het echte liefde of wordt de vluchteling misbruikt
Column Pauline Laumans
Vanuit religie gezien is liefde geven aan vluchtende medemensen
hen cognitief (aangeleerd denken en handelen) verwelkomen, een
simpel bed en eten te geven, eventueel wat basis medische zorg. Het
werkt als een soort aflaat. Kijk mij eens, zie je wat ik voor ze heb
gedaan? De Europese slaafse onderworpenheid aan religie, beleid
regering of kerk is een beletsel om wezenlijke hulp te bieden.
Even
zo vaak worden de nieuwkomers gebruikt om te werken voor een lager
loon, lagere functie of slechtere arbeidsvoorzieningen dan de
autochtone bevolking. Dat gebeurde bij de mensen uit de vroegere
koloniën, dat gebeurde bij de gastarbeiders van rond de Middellandse
Zee en recentelijk bij de mensen uit Oost-Europa.
Hoog opgeleide
mensen krijgen soms werk op een veel lager niveau, de meesten zullen
niet aan (fatsoenlijk) werk komen. Daarmee wordt de vraag gesteld of
er wel zingeving is. Ja, de religie van overheden, groepen mensen of
individuelen weet het mooi te verpakken.
Als je kijkt naar echte liefde dan betekent het de vluchtende
medemens aanraken. Met aanraken wordt bedoeld contact maken van
wezen tot wezen en zien/ervaren wat dit wezen nodig heeft. Dit
contact op wezensniveau is een diep innerlijk contact, maar legt in
een keer de vinger op de zere plek en toont wat er nodig is en
waarom. Innerlijk ervaar je wat er klopt van deze aanraking op
wezensniveau. Je innerlijke weten is wat je als mens in het leven
hebt te volgen, niet de angst, de emoties, het geld of de materie.
Het begint bij het feit dat iedereen niet voor niets op een
bepaalde locatie bij bepaalde ouders geboren wordt. Daar ligt de
basis voor wat je als wezen in dit leven te leren hebt. Had je
misschien je stem moeten laten horen tegen de dictator? Had je
misschien moeten vechten? Had je desnoods moeten doodgaan opdat je
met vernieuwd bewustzijn in een ander leven verder kunt met meer
bewustzijn? Waarom houd je je hand op? Waarom wacht je af? Waarom
moeten andere mensen uit andere landen jouw oorlog voeren? Wat ben
jij aan het leren in dit leven? Wat is jullie gezinsthema in dit
leven? Hoe kunnen anderen je helpen om inzicht hierin te krijgen en
je op de voor jou juiste weg te zetten?
Weglopen voor je levensthema omdat een oorlog zo ellendig is of
omdat je vervolgd kunt worden of omdat je vind dat je zielig
gevonden moet worden, heeft geen zin. Het blijft je achtervolgen tot
je het levensthema hebt geleerd en in balans hebt gezet (kan soms
vele levens duren). Je neemt het mee en gaat het in een ander land
of ander continent nu uitwerken, waardoor de balans verstoord wordt.
Met opgeheven hoofd en inzicht in het hoe en waarom je
levensthema leven, maakt dat je tot grote hoogte bewustzijn
(innerlijk weten) verkrijgt (Mandela, Ghandi, Aung San Suu Kyi
etc.). Iets dat elke godsdienst zegt dat je ooit zult moeten doen.
De massa van vluchtelingen zal dus niet alleen behoefte hebben
aan veiligheid, een bed en eten want die hebben ze in de hun
omringende landen in de vluchtelingenkampen ook al gekregen. Hun
balans is al te lang verstoord zonder uitzicht op herstel. Balans in
het leven is nodig om geestelijk en spiritueel te kunnen groeien.
Dus hebben ze behoefte aan uitzicht op weer een normaal leven met
hun gezin of dierbaren. Ze willen werken, weer in een eigen huisje
wonen op een veilige plek, waar de kinderen naar school kunnen gaan
en er weer perspectief is.
Daarvoor zijn goede ideeën geopperd nu deze mensen al een aantal
jaren ontheemd zijn en er geen eind aan de oorlog in hun land lijkt
te komen. Bijvoorbeeld in een leeg gebied, in Afrika een gebied
afhuren of op een of meerdere eilanden in de Middellandse Zee, hen
voorzien van middelen om een infrastructuur aan te leggen, huizen te
bouwen etc. Zodat ze daar weer een leefgemeenschap kunnen beginnen
en aan hun eigen toekomst kunnen gaan werken. Daarbij moet er wel
gelet worden op een bepaalde structuur zodat er wetten, leefregels
en een bestuur gerealiseerd gaan worden op een manier die past bij
de bevolkingsgroep maar ook bij de nieuwe regio.
In de eigen regio is dit het beste omdat daar een min of meer
gelijkwaardig cultureel en geestelijk leven is. Daardoor wordt deze
balans niet of nauwelijks verstoord. Gaan ze naar andere delen op
aarde dan wordt ook deze balans ernstig verstoord.
Om welke reden ze dan ook nu naar Europa vluchten of andere
landen, het betekent voor meer dan 98% van hen niet alleen een hele
nare reis, die belachelijk veel geld kost. Een gewone asielaanvraag
of emigratieaanvraag zou immers beduidend simpeler of goedkoper
kunnen en meer zekerheid bieden.
Tijdens die reis laten ze helaas zien wat hun innerlijke natuur
en cultuur is en die zal in de meeste Europese landen niet passen.
Het zal dan ook vele generaties duren voordat hun leefwijze en de
leefwijze in hun nieuwe thuisland verenigbaar zijn. Daarmee creëren
ze voor vele decennia een onbalans in hun nieuwe thuisland. De
meeste landen in Europa zullen hen slechts op de gekenschetste
religieuze gronden iets kunnen bieden, want hun eigen bevolking is
ook op zoek naar een werk- en woonplek en dus net als de vluchteling
zijn ze op zoek naar een zinnig bestaan.
Door deze enorme evenwichtsverstoring zal er vroeg of laat zoveel
onrust en onenigheid ontstaan dat het voeding is voor ernstige
onlusten.Het evenwicht zal ook verder verstoord worden doordat de
meeste vluchtelingen mannen zijn die straks op basis van
gezinshereniging hun familie willen laten overkomen. Daar waar het
evenwicht is verstoord is er geen ruimte voor geestelijke of
spirituele groei. Dan gaat men eisen stellen, zaken afdwingen, de
uitgestrekte helpende hand misbruiken, ruzie maken en stellen ze hun
eigen waarden en normen bovenaan. Als dit niet getolereerd wordt
gaat men schermen met woorden als discriminatie of
godsdienstvrijheid. Feitelijk heeft het slechts te maken met
innerlijke waarden en normen, gedrag. Ze creëren daarmee de
voedingsbodem voor zeer grote ellende en onrust in de komende jaren
of decennia.
Slechts 2% zal in staat zijn binnen enkele jaren de eerste
tekenen geven van integratie in de nieuwe samenleving, waarbij ze
hun eigen waarden en normen binnenshuis houden. Ze accepteren de
waarden en normen van het nieuwe thuisland en leren de oorsprong of
noodzaak daarvan te begrijpen opdat iedere inwoner plezierig kan
leven. Ze gedragen zich als een gast zou doen.
