Gegijzeld door voedsel !
Auteur: Katherine Reid, PhD
MSG Receptoren in de darm verantwoordelijk voor
zintuigelijke aandoeningen
Wanneer we denken aan de smaak denken de meesten
van ons aan de smaakpapillen (sensoren) op onze tong. Maar er zijn
vele chemische sensoren of 'smaak' receptoren in onze darmen die een
enorme rol in onze voedingskeuzes spelen (Een receptor is een
eindorgaan van sensorische (zintuigen) en sensibele zenuwen). Deze
receptoren 'proeven' onze darm inhoud en zenden signalen uit die de
voedingsstoffen absorptie regelen en hormonen in de darm vrij laten
komen maar ook neurotransmitters die betrokken zijn bij de
regulering van energie en glucose homeostase (Homeostase is het in
evenwicht zijn van alle functies in het lichaam).
Deze receptoren spelen een prominente rol in de
communicatie tussen de darmen, de zenuwvezels, de spieren, de
hersenen en onze microflora en spelen een belangrijke rol in het
activeren van adaptieve reacties die invloed hebben op maag-darm
functie, de voedsel inname en de glucose metabolisme
(stofwisseling).[1] De relatie die wij met ons voedsel hebben, wordt
grotendeels aangespoord door de activering van deze smaak receptoren
in de dunne darm en speelt een grote rol bij gezondheid en ziekte.
Veel voedsel wordt opzettelijk gemanipuleerd of
bewerkt om ons verslaaft te maken en door de verhoogde consumptie
verhoogt dit de winst voor de voedselindustrie. Ik weet zeker dat
dit voor velen van u geen verrassing is. Echter, hoe
voedingsmiddelen verslavend gemaakt worden en de wijd verbreide
gevolgen daarvan, worden niet goed begrepen. Veel mensen begrijpen
bijvoorbeeld niet het verband tussen een aandoening aan de hersenen
het resultaat van hun dieet kan zijn. Veel industrieel bewerkte
voedingsproducten bevatten bovenmatige niveaus van chemische stoffen
die de 'smaak' receptoren in de darm overmatig stimuleren. Dit is
een gemeenschappelijke ziekteverwekker voor vele ziekten en
aandoeningen. De meeste van deze smaak receptoren zijn onderdeel van
het nervus vagus systeem (10e hersenzenuw), één van de belangrijkste
craniale zenuwen die zintuiglijke informatie van verschillende
organen inclusief de darm doorgeven naar en van het centrale
zenuwstelsel, inclusief de hersenen. Chronische over stimulatie van
de nervus vagus leidt tot zintuiglijke aandoeningen die een groot
aantal gevolgen hebben voor de auditieve verwerking, hartslag,
energie homeostase, temperatuurregeling, evenwicht/spiercoördinatie,
evenals het waarnemen van licht, geluid en gevoel.[2]
Een specifieke receptor die door velen in de levensmiddelenindustrie
wordt gebruikt, is de unami (kunstmatige zoet vet smaak) receptor of
de receptor die wordt geactiveerd door het vrije glutamaat (MSG=
mononatriumglutamaat, een smaakversterker.) (glutamaat is een
belangrijk molecuul in het cellulaire stofwisseling). Door het
toenemend bewustzijn over de negatieve gevolgen van teveel MSG
gebruikt de levensmiddelenindustrie verschillende strategieën om de
hoeveelheid vrije glutamaat te verbergen die beschikbaar zijn om
deze unami receptoren te binden. Waarom wordt het aan levensmiddelen
toegevoegd?
Activering van unami receptoren op de tong of in de darm verhogen
ons hongergevoel voor deze stoffen en is de basis voor een neurale
verslaving.[3] En vanzelfsprekend kopen we meer van de
voedingsmiddelen waaraan we verslaafd zijn.
Hier is een andere strategie waarmee een voedselfabrikant heel
nauwkeurig weet te beweren dat er geen MSG in hun product zit, toch
stimuleert het levensmiddel de unami receptor en draagt het bij aan
onze voedsel verslaving. Ik heb een voorgevoel dat er iets achter
het toegenomen gebruik van gehydrolyseerde eiwitten in
voedingsmiddelen zat (Een hydrolysaat is een product waarin het
eiwit al gedeeltelijk is gesplitst in kleinere eiwit
(peptide-)ketens en aminozuren. In Nederland is het verboden om
aminozuren toe te voegen aan voedingsmiddelen en supplementen).
Gehydrolyseerde eiwitten worden gemaakt door hydrolysering (of door
het breken de peptide verbindingen) intacte eiwitten in een mengsel
van aminozuren en kleinere proteïnen (peptiden).
Sommige fabrikanten beweren dat uit analytische
testen blijkt dat er geen MSG in hun product aanwezig is. Zo beweert
bijvoorbeeld het bedrijf Great Lakes dat ze hun product
gehydrolyseerd collageen (gelatine) getest hebben en het geen MSG
bevat. Bovendien, heb ik verschillende protocollen beoordeeld van de
productie van tarwe, collageen, wei hydrolysaten, om er een paar te
noemen. De verslagen tonen aan dat sommige van deze hydrolysaat
producten vele verschillende grootte peptiden bevatten (aminozuur
polymeren) maar niet het vrije glutamaat (MSG). Dus, waarom is het
dan belangrijk om alle eiwithydrolysaten te vermijden voor een ieder
die probeert de effecten van MSG of overgevoeligheid voor MSG te
voorkomen?
Eiwithydrolysaten kunnen de unami receptoren in de darm activeren.
Eiwithydrolysaten worden afgebroken in de maag tot vrije aminozuren.
Dus hoewel het misschien niet in vrije vorm in het voedsel of
aanvullend product aanwezig is, het door chemische stoffen, hitte en
hoge druk processen aangetaste eiwit, is kwetsbaar gemaakt voor de
omstandigheden in de maag. De unami of glutamaat receptoren van de
smaak in de dunne darm zijn dan verzadigd met vrije aminozuren,
zoals glutamaat, en activeren de nervus vagus, die zintuiglijke
informatie naar het centrale zenuwstelsel stuurt. Op deze manier
stimuleren eiwithydrolysaten het verlangen naar MSG op eenzelfde
manier als voedingsmiddelen met vrije glutamaat die de receptoren op
onze tong stimuleren.
In tegenstelling tot hiervoor activeren intacte eiwitten in
levensmiddelen niet de sensorische zenuwen signalen vanwege hun
gereglementeerde spijsvertering. Wanneer eiwitten intact zijn en
onderdeel van de hele voedingsproducten dan breekt de pH waarde in
de maag en het enzym pepsine eiwitten af tot polypeptiden (polymeer
van aminozuren aan elkaar gekoppeld door peptide bindingen). Wanneer
deze polypeptiden vrijgelaten worden in de dunne darm, dan vindt
verdere spijsvertering plaats door het vrijkomen van alvleesklier
enzymen die deze polypeptiden afbreken tot kleine peptiden bestaande
uit twee tot drie aminozuren.
Verdere vertering tot vrije aminozuren vindt plaats in de dunne
darmwand, waar borstelzoom enzymen het splijten van deze kleine
peptiden in vrije aminozuren regelen. Een proces dat is geregeld en
gebaseerd is op de behoefte van ons lichaam aan specifieke
aminozuren.
Het resultaat van het wijd verbreide gebruik van eiwithydrolysaten
in voedsel is een grote onderschatting van onze blootstelling aan
MSG of vrije glutamaat dat unami receptoren in onze darmen
activeert. MSG wordt vaak beschouwd als slechts iets dat zich richt
op de smaak receptoren op onze tong. Wanneer we het aantal MSG op de
tong - of darm receptoren berekenen waaraan consumenten worden
blootgesteld dan bedraagt dat voor sommige voedingsmiddelen 2-3 gram
MSG per portie. Dit is een grote tegenstelling tot verslagen die
stellen dat de totale MSG consumptie in de voeding nog geen gram per
dag is.4]
Zolang we een Glutamaat industrie [5] met een biljoen dollar aan
fondsen voor onderzoek hebben[6], [7] die de grote media beïnvloeden
door te melden dat er geen gevolgen zijn door het toevoegen van MSG
aan levensmiddelen [8], [9] en er vele artsen zijn die nooit
getraind zijn op hoe voeding de gezondheid beïnvloedt, moeten mensen
zichzelf van kennis voorzien om te bepalen wat de gezondheid van hen
en hun gezin beïnvloedt.
Men hoeft alleen maar de ziektes die geassocieerd
worden met glutamaat disfunctie te beoordelen om [10] wat de in
aanleg aanwezige impact van overtollige vrije glutamaat in het dieet
is.[11], [12] Glutamaat gerelateerde ziekten nemen in aantal toe en
ook de hoeveelheid vrije glutamaat in voedsel dat verschillende
glutamaat receptoren activeert.
Bewerkt voedsel dat in een laboratorium wordt samengesteld heeft
veel onderzoek nodig om de juiste combinatie van chemische
additieven te bepalen die de verzadiging onderdrukken en om het
'gezegende punt' te creëren die ons laat hunkeren naar meer.[13] Met
als gevolg dat veel mensen worden geconfronteerd met
gezondheidsproblemen die voortvloeien uit het verslaafd zijn aan
‘lege’ voedingsmiddelen. Ouders strijden voortdurend met hun
kinderen over voedsel omdat ze voortdurend gebombardeerd worden met
deze hoogst verslavende voedingsmiddelen. Beleid om deze strijd aan
te gaan d.m.v. een verbod op automaten in scholen en onderwijs of
het belang van gezonde voeding heeft een klein effect en komt voor
menigeen te laat. Onze voedselverslaving heeft onze gezondheid
gegijzeld.
Een belangrijk onderdeel om de gezondheid in een vergelijking uit te
drukken is door deze chemische signalen in evenwicht te houden zodat
de sensorische receptoren niet overgestimuleerd worden. Alle
geraffineerde eiwitten, koolhydraten en vetten kunnen de
zintuigelijke receptoren in de darm over stimuleren. Suiker, waar de
aandacht in een van onze andere blogs over gaat, is een andere
gemeenschappelijke verslaving die de smaak-receptoren in de darm te
veel stimuleert.
Treedt vandaag nog toe tot de gezondheidsrevolutie
en ontdek hoe uw voedsel van invloed is op de gezondheid van u en uw
gezin. Hoe? Wel, zie het als een uitdaging!?
Ik daag u uit om alle industrieel bewerkte voedingsmiddelen en
restaurants te verwijderen gedurende dertig dagen.
Klinkt dit te drastisch? Wat denk je van een langzame overgang
d.m.v. De volgende stappen?
• Vermijdt alle frisdrank en sappen en drink water
• Verwijder alle geraffineerde suikers en zoetmakers
• Eet meer rauwe groenten gedurende de dag en ook als tussendoortje
• Voeg groene smoothies toe aan je routine
• Bekijk de ingrediënten eens van alles wat je eet
• Vermijdt verpakte levensmiddelen met meer dan vijf ingrediënten
• Maak er je routine van om vaker naar de markt te gaan
• Probeer een nieuw recept waarvoor je minstens tien verse kruiden
of specerijen nodig hebt
• Je voorraadkast alleen vullen met volledige voedingsmiddelen. Als
je geen junk voedsel meer in huis hebt, ga je vanzelf wat anders
eten
[1] Depoortere, Inge. “Taste receptors of the gut:
emerging roles in health and disease.” Gut 63.1 (2014): 179-190.
[2] Berthoud, Hans-Rudolf, and Winfried L. Neuhuber. “Functional and
chemical anatomy of the afferent vagal system.” Autonomic
Neuroscience 85.1 (2000): 1-17.
[3] Kalivas, Peter W., and Nora D. Volkow. “The neural basis of
addiction: a pathology of motivation and choice.” FOCUS: The Journal
of Lifelong Learning in Psychiatry 5.2 (2007): 208-219.
[4]
http://www.ibimapublishing.com/journals/JMED/2013/608765/608765.pdf
[5]
http://www.msgfacts.com/about_tga.aspx
[6] Geha, Raif S., et al. “Review of alleged reaction to monosodium
glutamate and outcome of a multicenter double-blind
placebo-controlled study.” The Journal of nutrition 130.4 (2000):
1058S-1062S.
[7] Hawkins, Richard A. “The blood-brain barrier and glutamate.” The
American journal of clinical nutrition 90.3 (2009): 867S-874S.
[8]
http://www.sciencefriday.com/segment/10/10/2014/is-msg-bad-for-your-health.html
[9]
http://www.acs.org/content/acs/en/pressroom/newsreleases/2014/august/is-msg-bad-for-you-debunking-a-long-running-food-myth-video.html
[10]
http://scholar.google.com.ccl.idm.oclc.org/scholar?start=10&q=glutamate+disease
[11] He, Ka, et al. “Consumption of monosodium glutamate in relation
to incidence of overweight in Chinese adults: China Health and
Nutrition Survey (CHNS).” The American journal of clinical nutrition
93.6 (2011): 1328-1336.
[12] Monosodium glutamate (MSG) intake is associated with the
prevalence of metabolic syndrome in a rural Thai population. Isawang
et al, Nutrition & Metabolism 2012, 9:50 doi:10.1186/1743-7075-9-50.
http://www.nutritionandmetabolism.com/content/9/1/50
[13]
http://www.nytimes.com/2013/02/24/magazine/the-extraordinary-science-of-junk-food.html
Source:
Unblind My Mind , Improving Health One Bite At A Time
Vertaling: Pauline Laumans
