Zijn commerciële belangen te rechtvaardigen in medische
tijdschriften?
Experts bekritiseren een commentaar van een toonaangevend
tijdschrift mbt de regels tav belangenverstrengeling
Een groep voormalige senior redacteuren, schrijft in The BMJ
vandaag, kritisch over een "Ernstig ontsierd en ontvlambare aanval"
door The New England Journal of Medicine (NEJM) op wat dat
tijdschrift vindt van de overdreven geworden strenge regels inzake
belangenverstrengeling. De NEJM was het eerste grote medische
tijdschrift dat het probleem van belangenverstrengeling
introduceerde in 1984.
Het eiste van alle auteurs het openbaar maken van hun financiële
banden met de gezondheidsindustrieën en het transparant maken van
hun belangenverstrengeling. Maar onlangs publiceerde de NEJM een
reeks commentaren en een redactionele stukken, die de financiële
belangenverstrengeling proberen te rechtvaardigen in de geneeskunde
en wijzen naar de negatieve gevolgen van een dergelijk beleid.
De artikelen van de nationale correspondent, Lisa Rosenbaum, en
ondersteund door hoofdredacteur, Jeffrey Drazen, "herinterpreteren
en bagatelliseren belangenconflicten in de geneeskunde "wegens geen
bewijs voor beweringen en argumenten over voormalige senior
redacteuren van de NEJM”.
Zij verklaren dat de belangrijkste aandachtspunten voor de
medische tijdschriften niet komen van artsen en onderzoekers die
betaald worden door de faramacie of uit geldelijk gewin. Eerder is
het wezenlijke probleem de objectiviteit van auteurs met financiële
belangenverstrengeling, die bewust of onbewust aangetast kan worden
zonder het te weten."
Ze leggen uit dat van rechters en journalisten, bijvoorbeeld,
wordt verwacht om weg te blijven van de gevallen of verhalen waarin
zij een financieel belang hebben.
"Toch schijnen Rosenbaum en Drazen te denken, dat het beledigend
voor artsen en medische onderzoekers is om te suggereren dat hun
oordeel op eenzelfde wijze beïnvloed kan worden” voegen ze er aan
toe.
De auteurs erkennen dat artsen en onderzoekers soms financiële
banden hebben met de industrie voor onderzoek en specifiek overleg
met betrekking tot dat onderzoek, maar beweren dat artsen die
producten ontwikkelen en patenten hebben om hier royalties voor te
ontvangen.
Financiële belangenconflicten hebben de geloofwaardigheid van de
medische professie aangetast, en artsen en het publiek verwachten
dat tijdschriften betrouwbaarheid, leggen ze uit. Daarnaast hebben
ze de BMJ’s geadviseerd een een "zero tolerance" beleid in te voeren
op educatieve artikelen van auteurs met enige industriële banden.
In een begeleidend redactioneel artikel zegt een groep van senior
redacteuren bij The BMJ ook te reageren op artikelen van NEJM's en
zeggen dat ze "diep verontrust zijn door een mogelijke terugtrekking
van experts met relevante kennis op het gebied van uitgeven en
recenseren. " Een dergelijk beleid werd niet ingegeven door een
aantal gebeurtenissen, zoals Drazen suggereert, maar door het
erkennen van uitgebreide, systemische problemen, voegen ze eraan
toe.
Ze pleiten voor een scheiding tussen artsen die in de industrie
werken en zij die onafhankelijk zijn. Terwijl ze het erover eens dat
deskundigen, die door de industrie betaald worden in staat zijn om
onafhankelijke standpunten in te nemen. Zij concluderen: "Het is een
fout bij de NEJM om te suggereren dat de strenge standaards herzien
zouden moeten worden. Als dat zou gebeuren ondermijnen ze de
betrouwbaarheid van medische tijdschriften en zou dat een slechte
dienst zijn voor de klinische praktijk en de veiligheid van de
patiënt. "
Vertaling: Pieter Tau
